Saturday, November 29, 2008

Pussy - Pussy Plays (1969)


Δεν περίμενα πολλά χρόνια. Έπιασα στα χέρια μου το original (τρέμοντας μην μου πέσει διότι ήδη από τότε κόστιζε μία περιουσία) και το άκουσα το 1985 και όταν βγήκε σε cd από την Background το 93, αγοράστηκε αμέσως. Όλα γίνονται αρκεί να έχουμε υπομονή και επιμονή.
Είμαστε στο 1969 και γράφονται κομμάτια σαν το The Open Ground. Έκανα λοιπόν ένα μικρό τέστ. Επειδή «προπονώ» μουσικά όσο μπορώ τον πιτσιρικά που έχω (14 χρονών είναι ακόμα αλλά τον βάζω και ακούει συνέχεια), τον φώναξα και τον ρωτάω… «του πότε κάνεις αυτό το κομμάτι»…απάντησε «δεκαετία 80».
Συμπέρασμα…. από μικρό (που στην κριτική τους είναι πολύ σκληροί) και από τρελό μαθαίνεις τελικά αν ένα δίσκος είναι progressive ή όχι.

Personnel:
Barry Clark (Guitars)Dek Boyce (Vocals)Steve Townsend (Drums, narratives),Jez Turner (Bass)Peter Whiteman (Miscellaneous Keyboards).

ALBUM:
1(A) PUSSY PLAYS (Morgan Bluetown BT 5002) 1969 R4
NB: (1) reissued on CD (Background HBG 123/5) 1993.

Prologue. Pussy's only self-titled album had been a mega-rarity LP (the collectors' wet dream) for many years before it was reissued on CD by "Hi-Note". Also, this is one of just a few strong albums that show the development of the Progressive Rock at the dawn of the genre. Beginning with Pink Floyd's "The Piper At the Gates of Dawn", 1967 (what a relevant title for the pioneer album of Progressive!) and "Saucerful of Secrets", 1968, through The Beatles self-titled double LP (or "White Album"), 1968, Clear Blue Sky's "Out of the Blue", 1968, Pussy's "Pussy", 1969, Colosseum's "Valentine Suite", 1969, and some others, that wonderful series of the first albums of the genre has been successfully concluded with King Crimson's "In the Court of the Crimson King". The latter, as the most mature, integral and interesting album of the genre in the 1960s, the first King of the Rocky Lands (and these are still difficult to access, for sure) also became the first essential landmark for further development of Progressive Rock. I've listened to "Pussy" more times than it is necessary for me to comprehend it and, this way, to get a more or less clear picture of the instrumental equipment the band used on this album. Thus, I am ready to tell you what I think about the album itself, about the band's line-up and those who apparently were just guest musicians on the album (I mean professions, but not the names of the musicians, of course). While it is obvious that Pussy were a quintet (there is a small photo of the band on the CD booklet cover), actually, there were more musicians involved in the recording process of this album.
The Album. So, since most of the songs on the album were performed with the use of all the same instruments (lead and rhythm acoustic and electric guitars, a few different keyboards, bass, drums, and voice), especially because all these instruments sound specifically, with the same character styles of playing them throughout the album, now I am sure that Pussy was exactly a quintet. (No, Pussy was a five-headed monster at the time!) Without guests, Pussy performed the following compositions of the album: All Of My Life, Comets, The Open Ground, Everybody's Song, and GEAB. I guess there were three guest musicians on the album. First of them was a female singer whose back vocals are clearly heard on the album's opening track Come Back June (maybe, she is June here, only masked with the dawn of the summer?) and on We Built the Sun (it must be great to build the sun in June, being in company with June). There are two more guests, however, on "Pussy", but unlike the female singer (she's a lady after all!), they two, oboe and cello players, turned out to be squeezed (involved!) in the only Tragedy on the whole album. Really, there are five songs and three instrumentals on the album, but only one of the latter pieces, Tragedy In E-Minor, is full of drama. But, what a wonderful piece it is in reality! Performed without rhythm-section, slow and loftily sad, Tragedy In E-Minor is filled with a lot of various, always beautiful and quite virtousic roulades and passages of minstrel-alike acoustic guitar and piano, (guest) oboe and cello, duets of acoustic piano and guitar, as well as with electric piano and guitar melancholy solos and interplays between them. Frequent changes of joint arrangements, diverse parts of each instrument, an obvious medieval feel all make Tragedy In E-Minor one of just a handful unique and beautiful (progressive, of course) instrumental pieces to come out of the 1960s. Both the other instrumentals differ from Tragedy more than radically (as well as the majority of tracks on the album in general). GEAB and Comets (what a proper title for this track!), both contain a wide variety of themes, solos and joint arrangements, and these are mostly powerful and sometimes highly bombastic, by no means ordinary things at the dawn of Progressive. Comets, as not Earthly entities, drive all over the universe, sometimes accompanied by an otherworldly growl and their, probably, own ghostly howls (created, though, by an Earthly engine called keyboards), as well as with such essential things as regular changes of themes, tempos and moods (both instrumentally and vocally), guitar, bass and keyboard solos, all of which form sometimes duets and trios. There are enough of unusual moves and sounds on GEAB too, though, I can't understand (up to now) if a real or 'synthetic' flute plays to the accompaniment of bass and rhythm-guitar in the beginning of this composition. Well, it's time to talk about the songs. While a few episodes on each of both the 'bombastic' instrumentals sound sometimes almost as Prog-Metal parts, all five songs are of such a kind of Classic Art Rock, in which the famous band Camel worked and still works. Changing, yet mostly plain (as there are few elements of other musical genres) typical Classic Art Rock structures of Come Back June, All Of My Life, We Built the Sun, The Open Ground, and Everybody's Song sounded very innovative at the time, as lots of those bands once and forever dubbed as the most influential on the creations of other bands, used practically the same structural schemes in their compositions. Changes of themes, moods, etc happen mainly within the same united (Art-Rock, for example) stylistics, while transformations into another genre (Prog-Metal, etc) are rare. The latter, however, doesn't prevent pure Art-Rock or Symphonic arrangements, typical for all songs of Pussy, from being complex and even intricate. The majority of vocals parts on the album I also regard as diverse, because the vocal palette here is really rich in emotions, especially dramatic, though using the female backing vocals only on two tracks doesn't look effective as a whole. Also, the album would have sounded richer if the accidental participants of Tragedy (they were just guests) had worked on each track.
Summary. Not as significant and intriguing as Pink Floyd's "The Piper At the Gates of Down", which is the very first album of Progressive in general, not as fast and skilful as Colosseum's "Valentine Suite", which is the first album of Progressive Jazz-Fusion, not as complex and perfect as King Crimson's "In the Court of the Crimson King", the first album of Classic Art Rock / Symphonic Progressive, not as heavy and quirky as Black Sabbath's self-titled one, the first album of Progressive Metal, Pussy's only album is, nevertheless, also one of the first albums of the Art Rock genre and Progressive in general. The main value of it has little to do with the fact of the birth and the first steps of the genre. "Pussy" is a very original and truly progressive musical work, which first of all is very interesting in itself. This album, released in the distant 1969, surpasses a lot of contemporary progressive albums, especially the so called wannabes and all other boring copyists and imitators of their idols. ("Don't idolize anyone!", - as the Holy Bible says...)

Tracklist:
1. Come Back June (Beckerman)
2. All Of My Life
3. We Built the Sun (Beckerman, Clark)
4. Comets (Backerman)
5. Tragedy In E-Minor
6. The Open Ground (Clark, Townsend)
7. Everybody's Song (Beckerman, Clark)
8. GEAB

Friday, November 28, 2008

Purple Overdose - The Salmon's Trip (Live)


Ότι στοιχεία μπόρεσα να βρω σχετικά με τους Purple Overdose τα παρέθεσα στα προηγούμενα ποστ. Ωστόσο βρήκα άλλο ένα ποστ , από μία συνέντευξη του μάνατζερ του γκρουπ Στέφανου Παναγιωτάκη, η οποία έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Καταρχήν επιβεβαιώνει για μία ακόμα φορά την γενικότερη σαπίλα που υπάρχει στο τόπο μας όσον αφορά την μουσική και τα κυκλώματα της. Η συνέντευξη προκαλεί στον αναγνώστη αγανάχτηση, εκνευρισμό και στεναχώρια.
Ας μου επιτραπεί να κάνω κάποια σχόλια σε όσα διάβασα σε αυτή την συνέντευξη.
Καταγράφει για παράδειγμα απλά αυτά που παρατηρούμε γύρω μας εδώ και χρόνια, όλοι εμείς που έχουμε κόψει ΜΑΧΑΙΡΙ την τηλεόραση και την σαβούρα της (βλέπω μόνο Ισπανικό ποδόσφαιρο κάθε Σαββατοκύριακο και τίποτα άλλο), τα κάθε λογής μαγαζιά νυχτερινής αποβλάκωσης (τα νταπαντουπάδικα που λέω εγώ) ή της κάθε λογής συναυλίες που γίνονται οι περισσότερες εκ των οποίων υποτίθεται προάγουν τον πολιτισμό (παράδειγμα αυτές οι καλοκαιρινές που οργανώνουν οι δήμοι, με το ατέλειωτο φαγοπότι).
Θα σταθώ σε ένα σημείο της συνέντευξης όπου ο κύριος Παναγιωτάκης λέει… «Εδώ που υποτίθεται ότι γεννήθηκε η τέχνη, έχει πεθάνει, την έχουν σφάξει»…
Επίτρεψέ μου να σου πω Στέφανε πως δεν υποτίθεται. Η τέχνη πράγματι εδώ γεννήθηκε. Αυτή η Ελληνική ράτσα είναι που ανακάλυψε την έννοια της ψυχής και τους τρόπους για να γίνεται και η τέρψη της. Συμφωνώ όμως στο γεγονός ότι εμείς πλέον ισοπεδώσαμε τα πάντα. Είναι κρίμα για ένα λαό όπως οι Έλληνες που ανακάλυψαν λέξεις όπως το Κάλος, το Κλέος που εφεύραν την τέχνη και παρήγαγαν πολιτισμό να έχουν παρακμάσει τόσο μα τόσο πολύ.
Οι Purple Overdose με την περίπτωσή τους, απλά επιβεβαίωσαν για μία ακόμα φορά αυτό που ισχύει εδώ και χρόνια στον τόπο μας. Και δυστυχώς δεν ισχύει μόνο στη μουσική. Κοιτάξτε γύρω σας και θα αντλήσετε εκατοντάδες παραδείγματα από όλες τις εκφάνσεις της ζωής.
Όσον αφορά αυτό το Ισπανικό fanzine το «Ατροπος» από την Σαραγόσα (οι πρόγονοί μας όταν πήγαν εκεί την λέγανε Κερεσός), βρήκα μερικά εξώφυλλα που και έβαλα παρακάτω. Δυστυχώς δεν έχουν κάποιο λινκ. Πάντως χρησιμοποίησαν ωραίο όνομα για τίτλο. Μην ξεχνάμε πως οι Ισπανοί είναι και αυτοί επηρεασμένοι από την Ελληνική μυθολογία ακόμα και τώρα. Κάποια στιγμή ίσως δοθεί ευκαιρία να γράψω μερικά πράγματα αναλυτικά.
«Ατροπος»… ήταν μία από τις τρεις Μοίρες. Η Άτροπος αντιπροσώπευε το παρελθόν· ό,τι έχει περάσει είναι αμετάκλητο. Εξέφρασε το αναπόφευκτο, το μοιραίο αλλά και το άτεγκτο και το δογματικό στη ζωή των ανθρώπων. Έκοβε τη ζωή των ανθρώπων με τα τρομερά ψαλίδια της
Η παρακάτω συνέντευξη αποτελεί ένα υλικό αρκετά ενδιαφέρον επειδή ακριβώς διαπερνά το μουσικό κατεστημένο της Ελλάδας και καυτηριάζει τους λόγους για τους οποίους εξαιρετικές μουσικές παρουσίες παραμένουν άγνωστες σε αυτήν τη χώρα.

Ο Στέφανος Παναγιωτάκης, μάνατζερ των ψυχεδελικών Purple Overdose, είναι ο καλεσμένος της συνέντευξης. Το παράδειγμα των Purple Overdose είναι χαρακτηριστικό για το πώς αυτή η μπάντα με 20 χρόνια πορείας στην πλάτη της, με συμμετοχή σε διάφορες μουσικές συλλογές και με ειδικά αφιερώματα σε ξένα μέσα ενημέρωσης, θάφτηκε στην χώρα που την δημιούργησε, την Ελλάδα.
Κέρη: Οι Purple Overdose είναι πολύ γνωστοί σε Αμερική, Γερμανία, Αγγλιά, Ιαπωνία, Ισπανία κ. α. Πιστεύεις ότι στο εξωτερικό οι άνθρωποι έχουν διαφορετική φιλοσοφία όσον αφορά τη μουσική;
Στέφανος: Βεβαίως. Έξω είναι αλλιώς. Έξω γεννήθηκε αυτή η μουσική. Εκεί ο κόσμος έμαθε να ακούει τέτοια μουσική. Στήριξη υπάρχει από δισκογραφικές. Υπάρχουν clubs, φεστιβάλ ψυχεδελικών συγκροτημάτων, κλπ. Υπάρχει μεγάλη κίνηση σε πολλές μεγάλες χώρες, ακόμα και στη Βραζιλία και την Ιαπωνία. Το εκτιμούν. Αυτή η μουσική είναι εγκεφαλική. Εγώ την ψυχεδελική μουσική και το progressive rock τα θεωρώ την κλασική μουσική του τώρα. Δηλαδή για παράδειγμα, κομμάτια του Μπετόβεν και του Λίστ και άλλων είναι διαχρονικά. Έτσι θα μείνει και αυτή η μουσική, γιατί οι άνθρωποι έβαλαν μυαλό, δεν είναι mainstream. Στήριξη υπάρχει μόνο έξω. Εδώ στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία απολύτως.
Κ.: Το Αμερικάνικο περιοδικό “Option” και το Αγγλικό “Bucketful of Brains” έχουν γράψει για το φαινόμενο Purple Overdose. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Timothy Gassen στο βιβλίο του “The Knights of Fuzz”, στο συγκρότημα. Μετά ακολούθησαν και μεγάλες εγκυκλοπαίδιες οι οποίες συμπεριέλαβαν τους Purple Overdose. Παρ’ όλα αυτά στην Ελλάδα δεν τους ξέρουν. Γιατί;
Σ.: Οι περισσότεροι δεν τους ξέρουν. Μπορεί να τους έχουν ακούσει σαν όνομα, αλλά τίποτα άλλο. Η μόνη στιγμή που είδα ότι το συγκρότημα πήγε να ξεκινήσει και να γίνει γνωστό ήταν όταν μας κάλεσαν στην εκπομπή του Alter, Hackers. Ενώ το site των Purple Overdose ήταν με 5 επισκέψεις το 24ωρο, όταν μεταδόθηκε η εκπομπή στην Ελλάδα, και μεταδιδόταν σε επανάληψη για αρκετές μέρες, το site μας είχε 80 επισκέψεις την ημέρα. Πρωτοφανές για εμάς. Φάνηκε ότι υπήρχε ενδιαφέρον. Μου έστειλαν e-mail και άσχετοι άνθρωποι, αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ, ξεφούσκωσε. Δε μας κάλεσε και κάποιος άλλος, δεν έγιναν καν προτάσεις. Τίποτα. Το Ποκ & Ροκ μας στήριξε κάπως με κάποια άρθρα. Τίποτα περισσότερο από αυτά, γιατί πολλοί δημοσιογράφοι έλεγαν “μας αρέσουν οι Purple Overdose”, αλλά το βράδυ πήγαιναν στους White Stripes ή σε σκυλάδικα.

Κ.: Γιατί συμβαίνει αυτό;
Σ.: Γιατί ο ίδιος ο λαός δεν έχει πλέον κουλτούρα. Η νέα γενιά πελαγοδρομεί χωρίς μουσική ταυτότητα. Τί βλέπουν στην τηλεόραση; Άνοιξε να δεις. Τί ακούνε, στα clubs ή τους βάζουν να ακούσουν; Όλοι αυτοί οι djs ποιοι είναι; Κυκλώματα είναι όλοι αυτοί, από εταιρείες. Τους λένε “κοίταξε θα μου παίξεις αυτό, με τόσο λεφτά για να πουλήσουμε”. Τα λεφτά είναι. Τίποτα περισσότερο. Κέρδος. Δεν τους ενδιαφέρει η τέχνη. Εδώ που υποτίθεται ότι γεννήθηκε η τέχνη, έχει πεθάνει, την έχουν σφάξει. Πιάσε τον Πάυλο Σιδηρόπουλο, έναν κολοσσό για την Ελληνική ροκ. Αυτό το παιδί έτσι έφυγε. Ποιος στάθηκε δίπλα του; Έκανε κάποια δισκάκια, αλλά δεν είχε την προώθηση, να τον «βουτήξουν», να τον στείλουν έξω, να γίνει γνωστός.
Θα σου διηγηθώ μία ιστορία για τους PLJ Band. Οι PLJ Band, μετά ονομάστηκαν Τερμίτες κατ’ απάιτησιν της εταιρείας, το 1980 έκαναν έναν κορυφαίο δίσκο για τα Ελληνικά και τα παγκόσμια δεδομένα, το Αρμάγεδον. Πήραν κάποια κεφάλαια της Αποκάλυψης του Ιωάννη και τα συνδύασαν με την αγωνία της εποχής για έναν πυρηνικό όλεθρο. Είπαν πως η Αποκάλυψη του Ιωάννη μιλάει για ένα μελλοντικό πυρηνικό όλεθρο κι αν οι άνθρωποι δεν είναι έξυπνοι μπορεί να την πατήσουν.
Ο δίσκος είναι ένα αριστούργημα από την πρώτη του νότα μέχρι το τέλος. Έφτιαξαν ένα μείγμα progressive rock και ψυχεδέλιας, απόκτημα από τα λίγα. Όταν πρωτοβγήκε αυτός ο δίσκος, κορυφαίοι παραγωγοί του ραδιοφώνου και ονόματα τρανταχτά της μουσικής δημοσιογραφίας τον έκαψαν, τον έθαψαν κυριολεκτικά. Είπαν πως ο κιθαρίστας τους ο Μιτζέλος μιμείται τον κιθαρίστα των Gong, τον Steve Hillage. Τα παιδιά αυτά δεν είχαν καμία σχέση με τον Steve Hillage. Άλλη η μουσική αυτού και άλλη αυτών. Εγώ όταν πήρα και άκουσα το δίσκο χάρηκα για την πατρίδα μου, που έβγαλε αυτό το αριστούργημα. 500 αντίτυπα κυκλοφόρησαν μόνο. Έξω ο δίσκος έγινε διάσημος. Σήμερα πωλείται 200 και 300 ευρώ, αν τον βρεις. Αυτά τα παιδιά πήγαν άπατα. Τους υποχρέωσε η εταιρεία τους, η PolyGram, να αλλάξουν όνομα και να τραγουδούν στα Ελληνικά, γιατί μέχρι τότε ο στίχος ήταν αγγλικός.
Το 1984, τους κάλεσαν, μέσω της εταιρείας τους, οι Αμερικανοί να ανοίξουν, μαζί με άλλους κιλλετέχνες, τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Los Angeles. Δεν έγινε ποτέ, γιατί δεν τους το είπαν. Αυτή η πρόσκληση ήρθε στην Ελλάδα και πνίγηκε. Δεν ξέρω τους λόγους. Κι άλλα συγκροτήματα παραμένουν θαμμένα. Δεν υπάρχει μέλλον. Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει ποτέ αυτό, γιατί η νοοτροπία του Έλληνα είναι αυτή. Ο Έλληνας έγινε εύκολη ράτσα πια. Ανοίγει το στόμα του και καταπίνει ό,τι του δώσουν. Εύπεπτα πράγματα. Ορθάδικα, χοροπηδάδικα. Δεν είναι για κάτι περισσότερο.

K.: Ας γυρίσουμε λίγο στο παράδειγμα των Purple Overdose. Διάβασα ότι το Ισπανικό περιοδικό “Atropos” έγραψε ότι “πιθανότατα είναι το καλύτερο ψυχεδελικό συγκρότημα του κόσμου. Αλλά δυστυχώς δεν είναι Άγγλοι”. Γιατί το περιοδικό έκανε ένα τέτοιο σχόλιο;
Σ.: Γιατί αν ήταν Άγγλοι θα είχαν προώθηση. Θα τους είχε βρει μια δισκογραφική εταιρεία. Στο εξωτερικό είναι δεκάδες οι δισκογραφικές που ειδικεύονται στην ψυχεδέλεια και βάζουν κάτω από τα φτερά τους αυτούς τους νεοσσούς. Η δισκογραφική θα τους προωθούσε, θα τους έκλεινε συναυλίες, κλπ. Αυτή είναι η ατυχία μας, ότι είμαστε Έλληνες.
Κ.: Τί πρέπει να έχει μια Ελληνική ροκ μπάντα για να μπορέσει να προωθηθεί από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης;
Σ.: Δε χρειάζεται να έχει κάτι συγκεκριμένο. Υπάρχουν Ελληνικές ροκ μπάντες οι οποίες προωθούνται καλά αυτή τη στιγμή. Είναι όμως mainstream. Δεν προσφέρουν κάτι περισσότερο. Αυτό ξέρω εγώ. Τα κάποια ποιοτικά είναι καταδικασμένα εκ των προτέρων. Το mainstream, π.χ. Πυξ-Λαξ, θα προχωρήσει, λόγω στίχου κυρίως, ξέρεις, «έφυγε η καλή μου, είμαι μόνος, κλαψ-κλαψ, κλπ.».
Κ.: Πώς κρίνουν οι δισκογραφικές εταιρείες το υλικό που έχουν στα χέρια τους;

Σ.: Έχεις δει αυτούς που είναι στις δισκογραφικές εταιρείες; Τα αυτιά των εταιρειών αυτών τα έχεις δει ποτέ; Το βράδυ μπορεί να τους δεις στην Βανδή με τις κοπελιές τους. Θα πάνε στην Βανδή, θα πάνε στα ορθάδικα, θα τους δεις να χορεύουν τσιφτετέλι πάνω στα τραπέζια και την επόμενη μέρα το πρωί να συζητάνε για το τί θα κάνουν με κάποιον δίσκο, π.χ. των Purple Overdose. Αηδίες και ξεράσματα για να περνάει η μέρα, να βγάζουν τα λεφτά τους. Κι αν δούνε κανένα κοριτσάκι, τού βάζουν ένα κοντό φουστάνι και το κάνουν το νέο αστεράκι. Αλλά είναι μάταιο γιατί δε βγαίνει τίποτα με αυτούς. Δεν έχουν ταλέντο. Κενοί άνθρωποι είναι. Άρπα-κόλα και κονόμα.
Κ.: Πιστεύεις ότι ο Αγγλικός στίχος είναι ένα πρόβλημα;
Σ.: Ο Ελληνικός στίχος σίγουρα είναι πιο εύκολος. Όλοι μας δυσκολευόμαστε με τον Αγγλικό, αλλά τα ξένα συγκροτήματα τα ακούμε, τα δικά μας όχι. Τα δικά μας τα θεωρούμε χαζά. Στενοχωριέμαι, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Κ.: Η εταιρεία που κυκλοφόρησε τους δίσκους των Purple Overdose γιατί δεν τους βοήθησε αρκετά;

Σ.: Ήταν η Pegasus. Ένας άνθρωπος ήταν ουσιαστικά, ο Πέτρος ο Κουτσούμπας, ο οποίος είχε το An Club. Έκανε ωραία κίνηση τότε στα μέσα της δεκαετίας του ‘80. Βοήθησε κι άλλες μπάντες όχι μόνο τους Purple Overdose. Κάποια καλά συγκροτήματα πετάχτηκαν από εκεί. Προσπάθησε κι αυτός με τα λίγα λεφτά που είχε να τους βοηθήσει κι έκανε καλή δουλειά. Καλά εξώφυλλα, προσεγμένες εκδόσεις, καλές ηχογραφήσεις, με καλούς ηχολήπτες. Όσο μπορούσε να προωθήσει, προώθησε. Τί να κάνει όμως περισσότερο; Ίσως θα μπορούσε. Ίσως δεν ήξερε τί θησαυρό είχε στα χέρια του.
Αργότερα, τον κορυφαίο δίσκο τους, Reborn, τον έβγαλε η Action. Τί είναι η Action; Action= Δήμος Δαλαμάγκας. Ο Δήμος Δαλαμάγκας έχει ένα δισκάδικο στην οδό Αραχώβης, το Action. Από αυτά που βγάζει στο δισκάδικο, το υστέρημά του, έβγαλε και μερικά Lps και άλλων συγκροτημάτων, όπως των Will-o-the Wisp, Yesterday’s Thoughts, Cardinals, κλπ. Όσο μπορούσε στήριξε κι αυτός. Να σκεφτείς ότι το Reborn κυκλοφόρησε το 1999 σε 2.000 αντίτυπα και τα τελευταία πουλήθηκαν πριν λίγες μέρες. Ό, τι έδωσε έξω όμως, έφυγε αμέσως.
Το δισκάκι αυτό στο εξωτερικό πήρε 10. Όποιο έντυπο ή ραδιοσταθμός του έκανε κριτική του έβαζε 10 χωρίς να το σκεφτεί. Έγραψαν μάλιστα ότι αποτελεί ένα αριστούργημα της σύγχρονης ψυχεδέλειας. Στην Ελλάδα, ναι μεν, πήρε καλούς βαθμούς, θεωρήθηκε κορυφαίο, αλλά μέχρι εκεί. Το μόνο που αποκόμισε ήταν μία πρόσκληση στο Rock wave. Φυσικά γι’αυτό μεσολάβησε ένας φιλαράκος, ο Χρήστος ο Δασκαλόπουλος, και έπαιξαν τα παιδιά, όπου νομίζω ότι ήταν ό,τι καλύτερο ακούστηκε εκείνη την ημέρα.
Κ.: Και φτάνουμε στο Rock wave του 1999. Μιχάλης Δ., Ονειροπαγίδα, Purple Overdose, Mercury Rev, Deus και Blur έπαιξαν τότε. Τί αντίδραση είχε ο κόσμος με τους Purple Overdose;

Σ.: Ο κόσμος χάρηκε. Χειροκροτούσε. Ήμουν μπροστά και το έβλεπα. 13.000 κόσμος ήρθε από νωρίς για να δει τους Purple Overdose. Όμως, είχε γίνει κάποια κίνηση. Το Ποπ & Ροκ βοήθησε, είχε βγει και ο δίσκος Reborn. Οι Purple Overdose έπαιξαν μες το μεσημέρι, 17:30. 13 Ιουλίου, έβραζε ο τόπος. Το set των 29′ και 36” ήταν ό,τι καλύτερο έχω ακούσει στη ζωή μου.
Κ.: Μετά από αυτή την εμφάνιση δεν υπήρξε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον;
Σ.: Ένα πράγμα να σου πω μόνο. Ενδιαφέρθηκαν οι Mercury Rev και ο μάνατζερ της εταιρείας τους να έρθουν να μας γνωρίσουν. Δεν ξέρεις τί πόρτα μπορεί να άνοιγε εκείνη τη στιγμή. Δεν επέτρεψαν όμως οι διοργανωτές. Η Didi Music! Η Didi Music! Δεν επέτρεψαν την επαφή των Ελλήνων με τους ξένους, ούτε γι’ αστείο. Να βράσω τα αρχικά της εταιρείας τους, Didi, δηλαδή «Δικαίωμα Διάβασης». Σκατά. Εκμετάλλευση και τίποτα περισσότερο. Τα Ελληνικά γκρουπς που έπαιξαν σε όλα τα Rock wave φέστιβαλς, δεν πήραν δεκάρα. Μόνο οι Πυξ-Λαξ. Γιατί όπως, μου είπαν οι υπεύθυνοι της Didi, «αυτοί κύριε Παναγιωτάκη είναι η οντότητα στο Ελληνικό ροκ». Κατάλαβες τώρα;
Κ.: Με ποιο δικαίωμα;
Σ.: Είχαν βάλει ένα διαχωριστικό. Στη μία μεριά μέναμε εμείς, τα αραπάκια, (οι Ελληνικές μπάντες) και στην άλλη μεριά οι ξένοι. Προσπάθησαν οι Mercury Rev να συναντήσουν τους Purple Overdose και δεν τους άφηναν να περάσουν, τους έλεγαν ότι «απαγορεύεται η είσοδος». Τούς έδιωξαν τους Εγγλέζους.
Κ.: Η μετά Rock wave περίοδος πώς σχηματίστηκε για τους Purple Overdose;
Σ.: Κάναμε συναυλίες, αλλά χρήματα ανάλογα με την αξία μας δεν παίρναμε ποτέ. Πολύ λίγα. Αν βγάζαμε από κάποιες συναυλίες χρήματα, σήμερα θα είχαμε έναν κουμπαρά να μπούμε στο studio να κάνουμε τον καινούργιο δίσκο, αλλά δεν έχουμε τίποτα. Υπήρξε πολύ ατυχία.
Κ.: Τα live stages σας βοήθησαν καθόλου;
Σ.: Έχουμε μεγάλο πρόβλημα με τις αίθουσες. Οι αιθουσάρχες είναι άνθρωποι που τους ενδιαφέρει μόνο η αρπαχτή. Βλέπουν το κάθε παιδί που πάει να ακούσει μουσική σαν ευρώ και τίποτα περισσότερο. Οι ίδιοι δεν έχουν καμία μουσική παιδεία. Έχουν ακούσει κάτι Led Zeppelin, κάτι Rory Gallagher και λίγους Pink Floyd για να θεωρούνται cult και νομίζουν ότι έχουν πιάσει το θέμα.
Για παράδειγμα το Gagarin, τη χώρα του δεν τη στήριξε. Φέρνει απ’ έξω ονόματα, πολλές φορές φόλες, και χρησιμοποιεί Ελληνικά supports, στα οποία δε δίνει φράγκο. Και στο Ρόδον τα ίδια ήταν. Όταν έπαιξαν οι Purple Overdose με τους Porcupine Tree, δεν τους άφησαν ούτε σε καμαρίνι να πάνε. Τους είχαν σε κάτι σκάλες, με μια μπύρα, ενώ οι άλλοι απολάμβαναν τα πάντα. Αργότερα εγώ διαπίστωσα ότι το Ρόδον είχε καμαρίνια για όλους. Όταν το γρουπ έπαιξε με τους Electric Prunes, στο ίδιο μαγαζί, είχαν καμαρίνια κατ’ απαίτησιν των τελευταίων.
Τότε στη συναυλία του Ρόδον με τους Electric Prunes, όταν ρωτήθηκαν οι Purple Overdose από τους δημοσιογράφους για το πώς νοιώθουν που θα έπαιζαν με μία τέτοια μπάντα, είπαν ότι είναι περήφανοι που θα έπαιζαν με τους master τους, γιατί δάσκαλοι από το παρελθόν ήταν. Όταν ο αρχηγός των Electric Prunes το άκουσε απάντησε “εμείς δάσκαλοι αυτών; Αυτοί είναι ένα σχολείο από μόνοι τους”. Μεγάλη κουβέντα που μία δισκογραφική εταιρεία στην Ελλάδα να την άρπαζε θα μπορούσε να μας είχε απογειώσει. Γιατί ίσχυε αυτό. Η χάρη τους έχει φτάσει μέχρι τη Νέα Ζηλανδία και την Ιαπωνία. Άλλο Ελληνικό συγκρότημα δεν έχει φτάσει τόσο μακριά. Δηλαδή, αυτοί που σήμερα απολαμβάνουν τους Λυκαβητούς, τα χοντρά λεφτά , το Σταυρό του Νότου, που παίζουν ολόκληρες βδομάδες, ούτε στην Τουρκία δεν είναι γνωστοί, στα διπλανά σύνορα. Για να μη μιλήσω για το άνδρο της ντροπής της Ελληνικής ροκ, το Σταυρό του Νότου. Εκεί δε μας ήθελαν γιατί άκουσαν ότι τα τραγούδια μας τα παίζαμε πολλή ώρα. Όμως, ξένα συγκροτήματα, τωρινά, που ακούνε τους δίσκους των Purple Overdose στέλνουν τα διαπιστευτήριά τους. “Αν δεν ήσασταν εσείς”, λένε “εμείς δε θα εμπνεόμασταν”. Τέτοια λόγια μου στέλνει ο Σουηδός και ο Δανός που δεν τους ξέρω καν, αλλά βλέπεις, μόνο οι Όναρ και οι Πυξ-Λαξ είχαν passport για τον Σταυρό του Νότου.
Οι Purple Overdose δεν πήραν ποτέ αυτό που πραγματικά τους άξιζε. Κι ούτε πρόκειται να το πάρουν.

Κ.: Γιατί δεν το κυνηγήσατε στο εξωτερικό; Γιατί δεν κάνατε κάποια συναυλία έξω;
Σ.: Δεν είχαμε κάποια πρόσκληση να πάμε να παίξουμε στο εξωτερικό. Μπορεί έξω οι Purple Overdose να είναι αποδεκτοί, αλλά κανείς δεν τους κάλεσε. Πολύ παράξενο. Και στην Ελλάδα, ελάχιστες συναυλίες έκαναν. Για παράδειγμα, πήγαν στη Θεσσαλονίκη να παίξουν και τους έκλεψαν. Στο τέλος δεν τους πλήρωσαν και αναγκάστηκαν να βάλουν και από την τσέπη τους. Ξεφτίλα μεγάλη.
Κ.: Πιστεύεις πως αν είχατε κυνηγήσει περισσότερο κάποιους «δρόμους» θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα σήμερα;
Σ.: Δεν είμαι σίγουρος. Όταν δεν έχουμε τη βοήθεια των ραδιοφωνικών παραγωγών! Να σκεφτείς ότι στο ραδιόφωνο μας καλούσε μόνο ένας άνθρωπος, ο οποίος στην εκπομπή του έπαιζε μόνο κλασικό ροκ και heavy metal, ο Αλέξανδρος Ριχάρδος. Πήγαμε 2, 3 φορές. Ο ίδιος βέβαια έπαιζε τη μουσική μας, αλλά και πάλι τα τραγούδια δεν τα έπαιζε ολόκληρα, τα έκοβε. Αν ο ακροατής δεν ακούσει όλο το τραγούδι των Purple Overdose δεν μπορεί να καταλάβει τί είναι οι Purple Overdose. Όταν τα κόβεις, δεν μπορεί ο άλλος να ακούσει αυτή τη μαγεία. Γιατί οι Purple Overdose είναι ουσιαστικά μουσική. Οι στίχοι έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Η μουσική είναι μαγική. Άλλο Ελληνικό συγκρότημα δεν μπορεί να παίξει έτσι. Κουβαλάν όλα αυτά τα ’60s επάνω τους και τα αποδίδουν προσθέτοντας και δικά τους στοιχεία.

Κ.: Με τέτοια σημαντική πορεία γιατί τελικά το συγκρότημα πήγε άπατο στην Ελλάδα;
Σ.: Λόγω της αδιαφορίας των ΜΜΕ, των ραδιοφωνικών παραγωγών, των δισκογραφικών εταιρειών και των αιθουσών. Τα παιδιά έχουν ετοιμάσει έναν δίσκο που ακόμα δεν ξέρω αν κάποιος θα τον κυκλοφορήσει. Σ’αυτόν το δίσκο θέλουν να γράψουν ένα χέσιμο για όλους αυτούς. Τον αφιερώνουν σε όλους αυτούς που τους πίκραναν, που δεν πίστεψαν σε αυτούς, που δεν τους βοήθησαν, που δεν τους πλήρωσαν, που δεν τους έπαιξαν στο ραδιόφωνο. Σε όλους αυτούς θα το αφιερώσουν. Στον αιθουσάρχη, το δημοσιογράφο, το ραδιοφωνικό παραγωγό που επί 20 χρόνια τους έκλεβαν κυριολεκτικά. Τους έπιναν το αίμα. Πώς; Δεν τους πλήρωσαν ποτέ με αποτέλεσμα μα μην έχουν ένα φράγκο να κάνουν έναν δίσκο.
Στα περιοδικά δε, δεν είχαν ποτέ ένα εξώφυλλο. Συγκεκριμένα στο Ποπ & Ροκ, που είχα μιλήσει κάποτε, μου είπαν πως τα εξώφυλλα είναι προαγορασμένα από τις εταιρείες. Για τους Purple Overdose δεν υπήρχε χώρος. Ούτε το όνομά τους δεν είχε γραφτεί ποτέ σε εξώφυλλο. Μόνο τα fanzines τους βοήθησαν και ειδικότερα το TimeMazine από την Τρίπολη.
Στην Ελλάδα δεν πιστεύει κανένας. Μόνο οι ίδιοι (οι ίδιες οι μπάντες) πιστεύουν σε τέτοια συγκροτήματα. Κανένας άλλος δε χαλάει φαιά ουσία. Κι άλλες μπάντες θάψανε, όπως τους Villa 21, τους Yell-o-Yell. Τα καινούργια συγκροτήματα δεν πρόκειται να τα βοηθήσει κανείς. Ποια εταιρεία θα τα βοηθήσει; Η εταιρεία που έχει όλα αυτά τα σκυλο-ποπ ονόματα; Γιατί μόνο η σκυλο-ποπ μουσική περνάει σήμερα. Όλοι αυτοί οι ατάλαντοι, Φοίβοι, Πλιάτσικες, Καρβέλες, κλπ.!
Κ.: Μετά από όλες αυτές της κλειστές πόρτες, τί έχει μείνει στους Purple Overdose; Πικρία ή αδιαφορία;
Σ.: Οι ίδιοι είναι πικραμένοι. Εγώ αυτό διακρίνω στις κουβέντες τους. Μία απογοήτευση και μία πικρία. Τίποτε άλλο. Λίγες είναι οι καλές στιγμές που θυμόμαστε κι αυτές διαδραματίστηκαν στα παρασκήνια ή σε κανά δυο συναυλίες. Από κει και πέρα, τίποτα. Υπάρχει πίκρα. Ένα παράπονο των Purple Overdose είναι ότι το κοινό τους δεν τους βοήθησε στις συναυλίες. Για παράδειγμα, αυτοί που αγόραζαν τους δίσκους δεν έρχονταν στις συναυλίες και είχαμε πρόβλημα.
Εγώ πάντως είχα την τύχη να είμαι μαζί με ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα του πλανήτη, ως φίλος και συνεργάτης. Αυτό λέω.
Tracks:
01 Reborn
02 Blank Empty Space
03 You Lose It
04 (Shady Reflections At The) Magic Forest
05 (Its A) Fortune Teller
06 Sail On Your Wings
07 Pulsating The Door Of My Dreams
08 My Little Elf

Thursday, November 27, 2008

The Association - The Association's Greatest Hits (1968)

Για τον φίλο που τους ζήτησε διότι το παλιό λινκ πέθανε.
http://sharebee.com/f79fe27d

Ted Nugent and Amboy Dukes - Survival of the Fittest Live

Όλως τυχαίως έπεσα χτες στα comments του παλιού post των Amboy Dukes, όπου ένας φίλος ζητά να ανεβάσω ξανά το δίσκο.
Επειδή δεν είναι εύκολο να γυρνάω συνέχεια τα παλιά post , όποιος πέσει σε δίσκο που έχω ανεβάσει και το λινκ πλέον δεν δουλεύει, ας μπει στο τελευταίο post που θα έχω βάλει να ζητήσει να ανεβάσω ξανά κάποιο δίσκο. Δεν είναι κόπος.
http://sharebee.com/89717a79

TIMEMAZINE (The Ultimate Zine About The Sixties And Beyond’em)

Μία πραγματικά δύσκολη μέρα σε λίγες ώρες τελειώνει και λέω σε λίγες ώρες διότι παρά το γεγονός ότι ξημερώνει Πέμπτη, ακόμα για μένα λόγω υποχρεώσεων είναι Τετάρτη.
Νοιώθω βαθειά υποχρεωμένος στον Στέφανο Παναγιωτάκη (Purple Overdose Management), συνεπώς δεν μπορούσα να περιμένω μέχρι το Σαββατοκύριακο. Παρά την κούραση αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή ειλικρινά με ξεκουράζει και με χαλαρώνει.
Θέμα μου, η εικόνα που βλέπεται παραπάνω από αυτό το σχετικά νέο αλλά εξαιρετικής ποιότητας περιοδικό.
Καταρχήν δεν ξέρω πόσοι από τους φίλους επισκέπτες αγοράζουν μουσικά περιοδικά και πόσοι θυμούνται τι κυκλοφορούσε στην πατρίδα μας πριν χρόνια.
Εγώ ως μαθητής ήμουν αναγνώστης του ΠΟΚ και ΡΟΚ καθώς και ακροατής του Πετρίδη. Κάνω μία παρένθεση για να θυμίσω ότι σχεδόν πριν 25-30 χρόνια, το Ελληνικό ράδιο είχε τον 98 στα FM (πριν γίνει το έλα να δεις στις συχνότητες) που θυμάμαι, τον Πετρίδη 4 με 5 στο ροκ κλαμπ κάθε Παρασκευή (αλλά και τις καθημερινές), τον Νίκο Πολίτη στα Μουσικά Γεγονότα στην Ελλάδα (θυμάμαι μία εξαιρετική εκπομπή για τον Bob Marley λίγες μέρες μετά το θάνατό του), τον Ζήλο (στο δεύτερο κομμάτι, από την Δυτική ακτή στην Ψυχεδέλια), τον Πητ Κωσταντέα (ο οποίος πάντα με εκνεύριζε), μία άλλη κορυφαία εκπομπή που λεγόταν Ας Το Να Κυλάει του Θοδωρή Μανίκα, τον Μάνο Χατζιδάκη τις Κυριακές που έπαιζε κάργα ψυχεδέλια (εκεί αν θυμάμαι καλά άκουσα για πρώτη φορά Associations), αλλά και την «Αμερικάνα» καθώς τότε λειτουργούσε η Αμερικάνικη βάση στο Ελληνικό και έπεφτε ξενύχτι για τα μαθητικά δεδομένα (ήταν 11 με 12 το βράδυ όπου έβαζε το Αμερικάνικο Τοπ) . Εγώ αυτά έβρισκα και άκουγα.
Ακούγαμε μουσική αλλά πάσχαμε από πληροφόρηση και όχι μόνο. Γουστάραμε ένα γκρουπ και είχαμε την εικόνα του, μόνο με ότι συμπεριελάμβανε ο δίσκος. Όταν λοιπόν βγήκε το ΠΟΚ και ΡΟΚ το οποίο πούλαγε άντερα και συκώτια, τρέχαμε να το αγοράσουμε διότι επιτέλους βλέπαμε μερικές φορές σε φωτό τα «ινδάλματά» μας και διαβάζαμε για αυτούς.
Θυμίζω ότι υπήρχε γενική στέρηση στους περισσότερους. Κάποτε θυμάμαι που γούσταρα τους Sex Pistols (και ακόμα τους κάνω κέφι στο κλασικό lp τους), έπρεπε να βρω πέντε φωτογραφίες τους για να μπορέσω να μπω σε ένα μπαρ (άκου ρε καψόνια που μας κάνανε οι κερατάδες) τέρμα Κηφισίας, για να δω βίντεο κλιπ τους και συναυλίες τους.
Εκτός του ΠΟΚ και ΡΟΚ κάπου τότε βγήκε ένα περιοδικό σε στυλ εφημερίδας που λεγόταν «18» (έχω φυλάξει ένα τεύχος) για λίγο καιρό αν θυμάμαι καλά και πάπαλα.
Τα χρόνια βέβαια πέρναγαν, η αγορά άνοιγε, όλο και κάτι καινούργιο έβγαινε, αλλά λόγω του ότι μουσικά είχα τραβήξει άλλο δρόμο, η αγορά δεν με κάλυπτε.
Ξαφνικά βγήκε ένα άλλο περιοδικό που λεγόταν ZOO. Εκτός των άλλων να θυμίσω τα πανέμορφα cd που έβαζε, τα οποία έχω όλα και κάποτε θα ανεβάσω μερικά. Το ΖΟΟ μου άρεσε διότι έβρισκα επιτέλους σε μερικές σελίδες του περιεχόμενο για τα γκρουπ που άκουγα. Είχε για μένα την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σελίδα του Κοντογούρη με τις επανακυκλοφορίες όπου έχω κρατήσει σε ντοσιέ όλα του τα άρθρα και πολλές φορές πήγαινα στο μαγαζί του διαβασμένος για το τι ήθελα να αγοράσω.
Εκείνη επίσης την περίοδο κυκλοφορούσε και ένα περιοδικό περισσότερο για Hi Fi, το AUDIO, το οποίο επίσης είχε ενδιαφέροντα cd (επίσης τα κράτησα όλα). Και επειδή αναφέρομαι για Hi Fi περιοδικά δεν πρέπει να παραλείψω τον HXO.
Όταν σταμάτησε το ZOO σταμάτησα και από «πελάτης» του οποιοδήποτε περιοδικού. Δόθηκε πια η δυνατότητα είτε να αγοράζουμε ξένα βιβλία και περιοδικά (π.χ. κάποτε έπαιρνα το Record Collector διότι είχε υλικό ενδιαφέρον, όπως ενδιαφέρπουσες ήταν και οι ετήσιες εκδόσεις με τις τιμές των βινυλίων) ενώ άνοιξε και το internet. Και επειδή είπα για βιβλία, μία άλλη φορά θα θυμίσω απλά τι είχε κυκλοφορήσει τότε στην πατρίδα μας.
Μου δόθηκε η ευκαιρία πριν λίγες μέρες να πιάσω στα χέρια μου ένα περιοδικό που μου έστειλε ο Στέφανος, το TIMEMAZINE, το οποίο ειλικρινά στην αρχή δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν διότι μπερδεύτηκα. Μπερδεύτηκα από το γεγονός ότι ενώ είδα ημερομηνία πρώτου τεύχους Φθινόπωρο 2006, δεν το είχα δει είχα να πουλιέται πουθενά. Παραξενεύτηκα με το περιεχόμενο καθώς ήταν σχεδόν απόλυτα ψυχεδελικό. Ότι τυχών «ξέφευγε» πήγαινε βασικά στο Garage.
Για παράδειγμα στο πρώτο τεύχος υπήρχαν εξαιρετικά αφιερώματα ή συνεντεύξεις από μέλη των C.A Quintet, Purple Overdose, Silver Apples, The Remains, Sopwith Camel, Zakary Thaks, Open Mind, ενημερώσεις για νέες ανατυπώσεις δίσκων αλλά και διάφορα άρθρα ψυχεδελικού ενδιαφέροντος. Όσον αφορά βέβαια με το περιεχόμενο του cd που δίδεται μαζί με το περιοδικό θα μείνετε άφωνοι.
Κυκλοφόρησε το τρίτο τεύχος το οποίο έχω στη πρώτη φωτο. Οι άλλες είναι από το πρώτο.
Προς μεγάλη, ευχάριστη ομολογουμένως έκπληξη, είδα να συμμετέχει στο έντυπο και ο Νίκος Κοντογούρης, όπου με μεγάλη χαρά έκαστα να διαβάσω κείμενα του. Τον άνθρωπο δεν τον ξέρω. Τον έβλεπα πριν χρόνια στο μαγαζί του, είπαμε λίγες κουβέντες (μου είχε προτείνει θυμάμαι μία φορά το βινύλιο των Άγγλων Fox), έχω διαβάσει κείμενα του αλλά γενικά μου έδωσε την εντύπωση ταπεινού αλλά ποιοτικότατου ανθρώπου. Χάρηκα λοιπόν του τον είδα ξανά σε περιοδικό, μουσικού περιεχομένου ανάλογο του γούστου μου. Να συμπληρώσω επίσης πως αρκετά άρθρα είναι γραμμένα στα Αγγλικά καθότι γίνεται προσπάθεια να περάσει το περιοδικό εκτός συνόρων.
Τους άλλους συντελεστές του περιοδικού δεν τους γνωρίζω, έμαθα όμως ότι είναι παιδιά από την επαρχία, γεγονός που αποκτά μεγαλύτερη αξία , καθώς οι προσπάθειες εκτός των αστικών κέντρων, χωρίς τα κονέ και την δημοσιότητα είναι ελάχιστες.
Δυστυχώς όμως από ότι έμαθα το απόγευμα, το TIMEMAZINE στην πατρίδα μας δεν περπατάει. Εκδίδεται με πολύ κόπο αλλά χωρίς την ανάλογη ανταπόκριση, ως συνήθως δηλαδή σε ότι ποιοτικό βγαίνει.
Θεώρησα χρέος να γράψω δύο κουβέντες για αυτή την προσπάθεια που θεωρώ άξια προβολής έστω και από αυτό εδώ το μικρό blog.
Όσοι φίλοι του blog εκτιμούν ότι μία φορά το χρόνο (τόσο αντέχουν οι συντελεστές του περιοδικού), τους περισσεύουν 6 ευρώ ας ενισχύσουν αυτή την προσπάθεια, η οποία να ξεκαθαρίσω πως είναι πραγματικά πολύ υψηλού επιπέδου και απόλυτα εξειδικευμένη. Για πληροφορίες στείλτε mail εδώ mtimelord@gamail.com
Εγώ προσωπικά θα δώσω συγχαρητήρια στους συντελεστές του TIMEMAZINE και θα τους ευχηθώ καλά κουράγια.

Tuesday, November 25, 2008

Purple Overdose - Painting The Air (Rarities and Unreleased)


1) “Painting The Air” Whatever anyone says about this incredible psychedelic project, which popped out in 1986, is no more than a matter of poor words! Purple Overdose are among the very few honest representatives of the contemporary “paisley” culture after its initial movement back in the 60’s! In their 20+year career they have received nothing but highly acclaimed reviews internationally! The band, devoted to the American and British blend of pure psychedelia, has a dedicated following since their first release as early as in 1988 and from then on they expanded their fame by working on several other albums throughout the years! Their complete discography consisting of masterpieces only, is a fact that proves the band’s incontestable value! “Painting The Air” is a precious collection of unreleased tracks and rare remixes. Gems such as “Painting The Air”, “Still ill” and “Sail On Your Wings” among others are simply works of crafted art that will lead everyone to an endless trip in the land of Alice… The record is pressed on high quality vinyl and dressed in a multi-colored mind-blowing cover! “Painting The Air” is a seminal work that will satisfy all the psych-heads and the connoisseurs of the scene and is evidently one of the most important psychedelic releases to come out in the 2000's!!!

2) Based in Greece, Purple Overdose were one of the great psychedelic bands of the past several years. Though disbanded for a couple years now, their manager, Stefanos Panagiotakis, enthusiastically pursued making available this vinyl only collection of rarities and unreleased tracks. The songs on Painting The Air were originally recorded in 1989 with the intention of comprising their second album, slated to be titled Magic Forest. Five of the songs later ended up, in different forms, on what ultimately became their second album, Indigo.
Long time Purple Overdose fans will be pleased to know that two of the tracks are unreleased. "Painting The Air" is classic Purple Overdose 60's inspired psychedelia, a heady mixture of trippy song and acidic instrumental. And "Still Ill" is a special treat, being one of the first ever recorded Purple Overdose songs, and featuring a guitar/bass/drums trio version of the band. It has the trademark Purple Overdose sound, but has more of a down ‘n dirty garage-psych feel, and includes an ultra trippy jam section. Excellent! "Sail On Your Wings" originally appeared on the volume 3 CD of the fanzine The Thing in 1996, and was later included on the CD version of The Salmon's Trip Live. This track is a real highlight, featuring Purple Overdose at their most cosmic, with swirling guitars, a luscious 60's organ sound and a mind expanding atmospheric vibe. "2008 Old View" is the B side of the bands only 7" single, and is an intense song with more classic 60's organ melody and cool shimmering trip guitars.
Those who own the album Indigo will of course recognize the 5 songs that appeared on that album - "Moonlight Sunshine", "Cosmic Ladder", "Rain Without Storm", "Golden Eyes" and "Magic Forest". Diehard fans with a taste for historical perspective will enjoy hearing these earlier versions of the songs. Most have a rawer sound and feel than the Indigo versions, which in some cases has a special charm of its own, having a cool trippy flower power vibe. I particularly liked the version of "Cosmic Ladder" on this collection, which has much more of a garagey sound than what's heard on Indigo, and we get some really tasty screaming guitar lines. And though similar to one other, the versions of "Golden Eyes" and "Magic Forest" are each lengthy tracks that take off into jams that are worth hearing side by side.
In summary, Painting The Air is a real treat for fans of this sadly defunct band. And as most of their albums were vinyl only releases that are long out of print there are likely many of you out there who have never had the opportunity to hear any of these songs. Here's your chance.

Tracks:
A1 Painting the Air 4:44
A2 Still Ill 6:12
A3 Sail on Your Wings 5:04
A4 Moonlight Sunshine 5:06
A5 Cosmic Ladder 4:32
B1 2008 Old View 3:33
B2 Rain Without Storm 4:43
B3 Golden Eyes 7:43
B4 Magic Forest 8:03

Sunday, November 23, 2008

Purple Overdose - A Trip To Purpleland (The Early Years Live)

Ενόψει ένα ακόμα ξεχωριστό CD των Purple Overdose το οποίο κινείται όπως πάντα σε υψηλά επίπεδα. Τι άλλο να πει κανείς για το μεγαλύτερο ψυχαιδελικό συγκρότημα που ανέδειξε ο τόπος μας.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχια…ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟΥΣ.

CD 1
1. Holes
2. Painting the Air
3. Rooby Go Round
4. i) Exit #4 (Intro)ii) Are You There?
5. Blue Torture
6. Yellow Mole
7. Orange Journey
8. You Gotta LeaveCD 2
9. i) Those Evil Waysii) Elevation
10. Still Ill
11. When You Talk About Me
12. Exit #4 (Outro)
13. The Trip
http://sharebee.com/363cd444

Monday, November 17, 2008

Mint Tattoo - Mint Tattoo (1969)



Μέλη των Blue Cheer σε ένα hard rock δίσκο με αρκετή απόχρωση από blues. Για την ανατύπωση ευθύνεται η AKARMA.
Και τώρα ώρα για το μπαράκι. Το λινκ με το αρχείο θα ανέβει άμα γυρίσω από το μπαρ καθώς το sharebbe δεν τέλειωσε ακόμα.

Personnel:
RALPH BURNS KELLOGG bs, keyb'ds, vcls, perc A
BRUCE STEPHENS gtr, vcls, kazoo A
GREGG THOMAS drms, perc A

ALBUM:
1(A) MINT TATTOO (Dot DLP 25918) 1969

45:
1 Talking About You/Mark Of The Beast (Dot 17242) 1969

The album was produced by James William Guercio and recorded at A&R Studios, New York. The two 45 cuts are taken from the album, which I've never rated highly. It's a blues - influenced offering with occasionally good guitar work but it rarely ascends above mediocrity. During 1969 Kellogg and Stephens departed for Blue Cheer and Gregg Thomas later played with The Fabulous Rhinestones.
The Mint Tattoo was born as an offshoot of the legendary 60's proto punk acid band Blue Cheer. Bruce Stevens and Ralph (Burns) Kellogg had played together in Blue Cheer on the band's self titled album in 1968, but after that one album, Stevens left the band to pursue other interests. Kellogg stayed on with Blue Cheer until the demise of the band in 1971, but during his tenure with Blue Cheer he reunited with Stevens along with drummer Gregg Thomas to form the band Mint Tattoo. Produced by James William Guercio (Chicago) and engineered by Phil Ramone in New York, the Mint Tattoo is a mixture of blues styled original songs, a cover of classic a blues numbers and some rather uninspired, typical for the era hard rock tunes. Not an overly exciting album, compared to the early Blue Cheer material, but none the less a period piece and better than most material that was being released in the early 70's.
(All Music Guide)

Tracks:

1. Vampire Symphony: Sister Fleu (First Movement)
2. Vampire Symphony: Leper's Epitaph (Second Movement)
3. Vampire Symphony: Policeman's Ball (Third Movement)
4. Vampire Symphony: Littal Lieu Lieu's Revenge (Fourth Movement) (Adventures In The Clubhouse Part II)
5. Faces Of Roses
6. I'm Talking About You
Bonus Track
7. Wrong Way Girl

8. Scorpio Woman
9. Mark Of The Beast
10. Moanin'
11. With Love
12. I Hear The Spirits

The Plastic Cloud - The Plastic Cloud (1969)


Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί. Αν κάποιος με υποχρέωνε να διαλέξω 50 ψυχεδελικούς δίσκους για να πάρω μαζί μου σε ένα «άλλο» κόσμο, ποιους θα έπαιρνα. Καταρχήν ελπίζω να μην βρεθώ ποτέ πραγματικά απέναντι σε ένα τέτοιο δίλλημα αλλά αν έσπαγε ο διάολος το πόδι του, αυτός ο δίσκος θα ήταν στην εικοσάδα. Κατά καιρούς έχω αναφέρει ότι οι Καναδοί δεν με απογοήτευσαν ποτέ με την μουσική τους. Αυτόν όμως τον δίσκο τον θεωρώ μακράν το κορυφαίο τους. Είναι ακριβώς το στυλ που μου αρέσει. Μελωδικά φωνητικά, fuzz κιθάρες και ένα γενικά μυστικιστικό πνεύμα. Με λίγα λόγια πρόκειται για ένα αψεγάδιαστο δίσκο, ένα κόσμημα για την κάθε δισκοθήκη. Σαφώς τα Epistle to Paradise, Bridge Under The Sky και Face Behind the Sun είναι κορυφαία κομμάτια αλλά εμένα μου αρέσει εξ ίσου το You Don't Care το οποίο μπορώ να ακούω με τις ώρες, με τις μέρες…
Όσο για την φωτο που βλέπετε του δίσκου. Ίσως θυμάστε κάποια περίοδο που κυκλοφορούσαν όχι απλά «πειρατές», αλλά πειρατές του κερατά, όπου το εξώφυλλο ήταν φωτοτυπία κολλημένη (μερικές φορές και ασπρόμαυρη) στο φάκελο. Να ένας από αυτούς. Τι έχουμε πληρώσει στα νιάτα μας ε? Και για να μην υπάρξει καμία σύγχυση, προφανώς δεν έχω τα σιγκλάκια που έβαλα στις φωτό. Μη τρελαθούμε δηλαδή, που να τα βρω?

Personnel:
DON BREWER gtr, vcls A
MIKE CADIEUX gtr A
BRIAN MADILL bs A
RANDY UMPHREY drms A

ALBUM:
1(A) THE PLASTIC CLOUD (Allied 10) 1969 R4
NB: (1) issued with an album-sized insert, some copies also included a biography of two pages length, which may have been promo-only. Reissued on BSF 2104 (1986) and on Toadstool (198?) then later on CD (Lazer's Edge LE 1002) 1990 in the U.S..

45:
1 Shadows Of Your Mind/Dainty General Rides (Allied 6357) 1969

From Bay Ridges, Ontario, this band made one of the best and most sought-after albums of the psychedelic era. All of the tracks were written by Don Brewer and it's one of the most consistently good Canadian albums of this era. There's lots of fuzz guitar on tracks like Shadows Of Your Mind, Face Behind The Sun and Civilization Machine, whilst Dainty General Rides and Art's A Happy Man are nice soft rock numbers. The pick of the album? The ten minute Eastern-influenced You Don't Care, which is full of lots of lovely fuzz. The album was produced by Jack Boswell and Bill Bessey. Shadows Of Your Mind later resurfaced on The Relics compilation, whilst Bridge Under The Sky can also be heard on Psychedelic Archives, Vol. 6.

Tracks:
Epistle to Paradise
Shadows of Your Mind
Art's a Happy Man
You Don't Care
Bridge Under The Sky
Face Behind the Sun
Dainty General Rides Civilization Machine

Wednesday, November 12, 2008

Purple Overdose - Purple Overdose (1994)



Διαθέσιμο ένα lp των Overdose το οποίο περιέχει το σπανιότατο single του 1993 με τα δύο bonus κομμάτια.
Σε μία προηγούμενη αναφορά μου για τους Purple είχα ανεβάσει ένα ιστορικό τους στα Αγγλικά. Βρήκα και βάζω κάτι αντίστοιχο στην γλώσσα μας.

Tracks:

1. Fell From The Stars
2. The Unreal Life Of Emery Wax
3. Blank Empty Space
4. Mi Little Elf
5. Lord It’s Me
6. Coming Near To My Brain
7. Rainbows
8. Chase The Colour

Bonus tracks from their single 7’’ 1993
1. You Lose It
2. 2008 Old View

Purple Overdose (1975 )
Η ιστορία αρχίζει το 1975. Ο Κώστας Κωνσταντίνου, ο ιδρυτής του συγκροτήματος (γεν. 13/6/1960) ξεκινά την ενασχόληση του με την κιθάρα σε ηλικία 15 χρονών και το 1977 φτιάχνει το πρώτο του συγκρότημα στο σχολείο, τους POISON PEN. Έπαιζαν κυρίως CREAM , LED ZEPPELIN , ERIC CLAPTON και WISHBONE ASH. Εκείνη την εποχή ήταν συμμαθητής με τον Βασίλη Καπανίκη , ο οποίος έμελλε αργότερα να γίνει βασικό μέλος στους PURPLE OVERDOSE,και μαζί μάθαιναν κιθάρα . Το 1978 οι POISON PEN διέλυσαν και ο Κωνσταντίνου αντικατέστησε τον κιθαρίστα του συγκροτήματος FR.G.S EYE. Το συγκρότημα αυτό έπαιζε blues και μετά από ένα περίπου χρόνο έπαψε να υπάρχει. Γύρω στα τέλη του 1980 συνεργάστηκε μουσικά με τον Σωκράτη Παπαχατζή, μέχρις ότου πήγε στρατιώτης (1982 – 1984). Λίγο πριν την απόλυσή του , άρχισε να συνθέτει τα πρώτα του κομμάτια , καθώς και τα βασικά μέρη μιάς ρόκ – όπερας , την οποία είχε ονομάσει EXISTENCE . Όταν τελείωσε η στρατιωτική του θητεία , ο Κωνσταντίνου , εργάστηκε σαν dj στο περίφημο αθηναϊκό club , MAD ,όπου το 1986 ολόκληρη η ελληνική ροκ σκηνή έδινε τακτικά συναυλίες . Γρήγορα έγινε φίλος με πολλούς από τους μουσικούς των συγκροτημάτων αυτών , με αποτέλεσμα σχεδόν κάθε βράδυ ν ανεβαίνει μαζί τους στην σκήνη και να τζαμάρουν σε αξέχαστα happenings .

Τα συγκροτήματα ΛΕΥΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ , MAGIC DE SPELL , NO MANS LAND , ήταν μερικά από αυτά. Στα τέλη του 1986 και τις αρχές του 1987 , ο Κωνσταντίνου άρχισε να παίζει το πρώτο υλικό που είχε συνθέσει και ύστερα από λίγο σχημάτισε την πρώτη μορφή των PURPLE OVERDOSE. Την αποτελούσαν ο ίδιος ( κιθάρα , τραγούδι , σύνθεση ) , ο Ζαχαρίας Βρελιανάκης ,( πρώην X- MANDARINA DUCK ) (μπάσο), και κάποιος Νίκος στα drums (πέθανε το 1990 από υπερβολική δόση). Το πρώτο τραγούδι που έπαιξαν ήταν το ʽHOLESʼ του Κωνσταντίνου καθώς και πολλά άλλα κλασικά ψυχεδελικά και garage κομμάτια. Όλα όμως μόνο σε πρόβες, μιάς και δεν έτυχε να να παίξουν ποτέ πάνω στην σκηνή κάποιου club. To καλοκαίρι του 1987 ο Βρελιανάκης φεύγει από τους PURPLE OVERDOSE και στη θέση του έρχεται ο (Sugar) Γιώργος Παπαγεωργιάδης που ήταν βασικό μέλος τών πολύ γνωστων εκείνη την εποχή, NO MANʼS LAND. Να σημειωθεί ότι στο συγκρότημα υπήρχε και τραγουδιστής, κάποιος επίσης Νίκος , που έμεινε μόνο τρείς μήνες και στήν συνέχεια έφυγε. Αμέσως μετά τον Παπαγεωργιάδη, ο ντράμερ Νίκος αντικαταστάθηκε απο τον Γιώργο Νίκα , που ήταν κι αυτός βασικός των NO MANʼS LAND και κολλητός του Παπαγεωργιάδη. Βλέπουμε λοιπόν οτι η πρώτη βασική μορφή των PURPLE OVERDOSE αποτελείτο κατα τα 2 / 3 από μουσικούς που έπαιζαν παράλληλα και σε άλλο συγκρότημα.

Οι PURPLE OVERDOSE εμφανίζονται για πρώτη φορά στο κοινό το καλοκαίρι του 1987 σε μιά συναυλία στην πλατεία του Αιγάλεω . Έπαιξαν τα πρώτα τους τραγούδια HOLES, ELEVATION , το κλασικό THE TRIP του KIM FOWLEY, το ACTION WOMAN των LITTER , DIRTY OLD MAN των ELECTRAS κ.α. . Μετά την πρώτη τους συναυλία στο Αιγάλεω φεύγει ο τραγουδιστής και το συγκρότημα παραμένει τρίο με τον Κωνσταντίνου να αναλαμβάνει και χρέη τραγουδιστή. Η δεύτερη εμφάνισή τους έγινε στην Χαλκίδα, το ίδιο καλοκαίρι, μαζί με τους NO MANS LAND και τους YEAH! .Αξίζει να σημειωθεί ότι ένας από τους διοργανωτές της συναυλίας εκείνης ήταν ο Άρης Κοντοάγγελος, που έμελλε να γίνει μετά από λίγα χρόνια ο δεύτερος οργανίστας του συγκροτήματος. Ύστερα κι από την εμφάνισή τους στην Χαλκίδα οι PURPLE OVERDOSE άρχισαν να κερδίζουν το ενδιαφέρον του κόσμου. Ένας γνωστός έμπορος δίσκων στην Αθήνα με διασυνδέσεις στην Γερμανία, όπου αναζητούσαν νέα ταλέντα που παίζουν ψυχεδελική μουσική για να τους προωθήσουν, πρότεινε στον Κωνσταντίνου να ετοιμάσουν ένα demo για να τους το στείλει.

Πράγματι, οι PURPLE OVERDOSE μπήκαν στο studio BLUE MOON στις 4/11/1987 κι έγραψαν το πρώτο τους demo που αποτελείτο από έξι τραγούδια, συνθέσεις του Κώστα ( ARE YOU THERE , ELEVATION , STILL ILL , BLUE TORTURE , HOLES και WHEN YOU TALK ABOUT ME ) . Το demo αυτό έτυχε να το ακούσει κι ένας Έλληνας παραγωγός , ο Πέτρος Κουτσούμπας, ιδιοκτήτης της μικρής ανεξάρτητης εταιρίας PEGASUS , ο οποίος ενθουσιάστηκε με το υλικό και πρότεινε στους PURPLE OVERDOSE να τούς κάνει το πρώτο τους άλμπουμ. H υπόθεση με τούς Γερμανούς τελικά ναυάγησε για λόγους που ποτέ δεν έγιναν γνωστοί κι ο Κουτσούμπας ανέλαβε την προώθηση του συγκροτήματος. Αυτά συνέβησαν τον Νοέμβριο του 1987 κι αμέσως οι PURPLE OVERDOSE δίνουν μια σειρά επιτυχημένων συναυλιών στα πιο γνωστά clubs της Αθήνας με πρώτη στο VITRAUX (15/11) κι εν συνεχεία στο ΡΟΔΟΝ μαζί μʼένα ακόμη συγκρότημα της PEGASUS απο την Θες/νίκη, τους MUSHROOMS. Ακολούθησαν εμφανίσεις , σαν τρίο πάντα, στίς σκηνές του MAD,της ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΠΟΘΗΚΗΣ και του 127 Db. Στίς αρχές του 1988, ο ντράμερ Γιώργος Νίκας ανακοίνωσε την επιθυμία του να φύγει απο το συγκρότημα γιατί ηταν κουραστικό να παίζει ταυτόχρονα σε δύο.

Τότε ο φίλος των P.OVERDOSE και γνωστός τραγουδιστής στη ΛΕΥΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ Θοδωρής Δημητρίου τούς πρότεινε τον Μιχάλη Βασιλείου,(μέλος κι αυτός στην Λευκή Συμφωνία), για νέο ντράμερ. Ουσιαστικά ο Βασιλείου έπαιζε όργανο,κάτι που ο Κωνσταντίνου ήθελε πολύ για τον ήχο τού συγκροτήματος.Αυτό δεν άργησε να γίνει αφού κι ο Βασιλείου κατά βάθος τον ρόλο του οργανίστα επιθυμούσε στους PURPLE OVERDOSE.Με την σειρά του λοιπόν κι αυτός φέρνει στο συγκρότημα τον φίλο και συμφοιτητή του στο Ωδείο Αθηνών όπου μάθαινε ντράμς, τον Χριστόφορο Τριανταφυλλόπουλο (γεν. 2/4/1966 Αθήνα) έναν ντράμερ με επιρροές απο την τζάζ, και συμμετοχή σε αρκετά τζάζ σχήματα της εποχής ο οποίος και παραμένει απο τότε βασικό στέλεχος του συγκροτήματος. Ετσι το συγκρότημα γίνεται 4μελές κι αρχίζει να ηχογραφεί και πάλι στο στούντιο Blue Moon με ηχολήπτη τον Χρήστο Μανωλίτση, ένα σπεσιαλίστα μηχανικό ήχου,γνώστη της ανεξάρτητης ελληνικής ρόκ σκηνής.

Τά τραγούδια τού demo συμπληρώνονται με το όργανο τού Βασιλείου,προστίθενται άλλα 4 νέα τραγούδια που είχε συνθέσει ο Κωνσταντίνου και ηχογραφήθηκαν Απρίλιο/Μάιο,το τελικό remix έγινε τον Ιούνιο του 1988 και το πρώτο άλμπουμ των PURPLE OVERDOSE είναι έτοιμο. Αφαιρέθηκε το τραγούδι STILL ILL, κι ο δίσκος ονομάστηκε EXIT #4 (PEG LP 005). Για την προώθηση του EXIT #4 το συγκρότημα όλο το 1988 έδωσε πολλές συναυλίες στα περισσότερα clubs της Αθήνας.Οι σημαντικότερες ήταν στο ολοκαίνουργιο τότε ΡΟΔΟΝ με τούς Αυστραλούς DIED PRETTY και τον Μάρτιο του 1989, όταν άνοιξαν την συναυλία του μεγάλου SKY SUNLIGHT SAXON καί του συγκροτήματός του DR.G.NSLAYERS όπου κι απέσπασαν πολύ κολακευτικά σχόλια τόσο από τον ίδιο όσο κι από τα μέλη της μπάντας του. Εμφανίστηκαν στην τηλεοπτική εκπομπή της ΕΤ-2, ΣΤΟΥΝΤΙΟ 4 (Απρίλιος 89) και στην ΕΤ-1καλεσμένοι στα ΧΡΩΜΑΤΑ του Γιάννη Έξαρχου (Αύγουστος 89) όπου προβλήθηκαν στιγμιότυπα απο την εμφάνισή τους στο Rock Festival της Μυκόνου στις 17 Ιουλίου 1989. Τέλος την ίδια χρονιά (8/89) δημοσιέυεται κριτική του δίσκου τους στο Αγγλικό fanzine FREAK BEAT με πολύ κολακευτικά σχόλια . Ολα όμως τα παραπάνω έγιναν με δύο πολύ σημαντικές αλλαγές στην σύνθεση τους.

Πρίν καλά – καλά κυκλοφορήσει το EXIT #4 , με την είσοδο του 1989, φεύγει ο Παπαγεωργιάδης για τους ίδιους λόγους με τον Νίκα ( δύο συγκροτήματα ταυτόχρονα) και την θέση του παίρνει ο Ανδρέας Ανδριόπουλος (γεν. 20/6/65 Πτολεμαϊδα), φίλος του ντράμερ Χρ. Τριανταφυλλόπουλου, λάτρης της funk και της soul, ο οποίος έκτοτε παραμένει βασικός μπασίστας των PURPLE OVERDOSE. Σύντομα καί ο οργανίστας Βασιλείου φεύγει λόγω διαφωνιών που είχε για την μουσική κατεύθυνση του συγκροτήματος και στην θέση του έρχεται ο Αρης Κοντοάγγελος που είχε επαφή με τους PURPLE OVERDOSE από τότε που το 1987 είχαν παίξει στην Χαλκίδα και ο οποίος φοιτούσε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο Κωνσταντίνου εκείνη την εποχή είχε μία ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση με αποτέλεσμα να γράφει συνεχώς νέα τραγούδια. Έτσι σε σύντομο χρονικό διάστημα μια νέα φουρνιά ήταν έτοιμη να γεμίσει τις πλευρές ενός LP.

Με πρώτο το 2008 OLD VIEW κι εν συνεχεία τα SAIL ON YOUR WINGS , PAINTING THE AIR , COSMIC LADDER , MAGIC FOREST , GOLDEN EYES , MOONLIGHT SUNSHINE και RAIN WITHOUT STORM. Το υλικό αυτό αποτέλεσε το δεύτερο demo τους που ηχογραφήθηκε σαν προσχέδιο για ένα επόμενο LP. Τελικά μόνο πέντε από τα παραπάνω τραγούδια μπήκαν στο επόμενο άλμπουμ, όπως θα δούμε στην συνέχεια και μάλιστα αλλαγμένα σε πολλά σημεία. Αυτή όμως η πρώτη μορφή του demo είναι εξ ίσου ποιοτική και υπάρχουν σχέδια στο άμεσο μέλλον να κυκλοφορήσουν σε δίσκο μαζί με άλλο ανέκδοτο υλικό. Δύο από τα κομμάτια αυτά υπάρχουν στην κασσέτα του περιοδικού ΄΄Ψυχαγωγός΄΄ (τεύχος 10/11,1991) που εξέδιδε ο Νίκος Κοντογούρης. Με την είσοδο του 1990 , οι PURPLE OVERDOSE είναι έτοιμοι για την ηχογράφηση του δεύτερου LP τους. Όταν ο Πέτρος Κουτσούμπας δίνει το OK τα παιδιά μπαίνουν στο studio BLUE MOON και αρχίζει το άλμπουμ να παίρνει την τελική του μορφή. Κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 1990 με τίτλο «INDIGO» ( PEG LP 007 ) έχοντας στο εξώφυλλο τον πίνακα του Σαλβαδόρ Νταλί Παραισθησιογόνος Ταυρομάχος (1969).

Η μουσική ξεπερνά κάθε προσδοκία. Τραγούδια, ποιήματα ξεχωριστής ομορφιάς, με στίχους που ωρίμασαν μέσα στους συναισθηματικούς ωκεανούς της ψυχής του Κωνσταντίνου , αιχμαλωτίζουν τον ακροατή με την πρώτη απόπειρά του νʼ ακούσει τον δίσκο. Είναι ενα άλμπουμ μοναδικό στο είδος του μιάς και οι PURPLE OVERDOSE δεν επιχείρησαν να ξανακάνουν κάτι παρόμοιο.Ακολουθούν και πάλι πολλές συναυλίες ενώ η ανταπόκριση τόσο τού κοινού οσο και των μουσικοκριτικών είναι κάτι παραπάνω από τις προσδοκίες του συγκροτήματος. Το Αγγλικό FREAKBEAT δημοσιεύει αργότερα στις 19/4/93 (τεύχος #8) δισέλιδη παρουσία του INDIGO καθώς και συνέντευξή τους. Στο βιβλίο του, The Knights of Fuzz (the garage and psychedelic music explosion,1980-1995) εκδόσεις Border Line (1996), o Timothy Gassen γράφει οτι .. «..το Indigo σε σύγκριση με το Exit #4 είναι πιό πλήρες,με ήχο ονειρικότερο και με απαλά, μεταξένια φωνητικά..».

Γιά το συγκρότημα ,μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι ¨Οι Purple Overdose, αν και χαμηλών τόνων, είναι ένα απο τα πιό σημαντικά γκρούπς που αναφέρονται στο βιβλίο αυτό κι αξίζει να επενδύσει κανείς στον χρόνο που απαιτείται για να φέρει στην επιφάνεια τον θαυμαστό κόσμο τους...'' Η δεκαετία του 90 ξεκινά για τους PURPLE OVERDOSE με τις πιό άσχημες προυποθέσεις.Στα πρώτα τρία χρόνια συμβαίνουν τόσα όσα για ένα άλλο συγκρότημα θα ήταν αρκετά για να διαλύσει. Συγκεκριμένα, τον Ιούνιο του 1991 ο ντράμερ Χρ.Τριανταφυλλόπουλος πηγαίνει στρατιώτης αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό και περιορίζοντας έτσι το γκρούπ σε μιά κατάσταση συντήρησης δηλαδή αραιές πρόβες με περιστασιακούς ντράμερ. Συμβαίνουν όμως και δύο νέες μεταβολές στή σύνθεσή τους.Ο Αρης Κοντοάγγελος αφήνει το 1991 το συγκρότημα.Βασικά οι σπουδές του αλλά και κάποιες διαφορές για την μουσική κατεύθυνση του γκρούπ ήταν οι αιτίες που απεχώρησε. Ο Κοντοάγγελος υπήρξε ενας καταπληκτικός οργανίστας κι αυτό φαίνεται στο άλμπουμ Indigo όπου άφησε ανεξίτηλα το ύφος του.Παράλληλα ο μέχρι τότε session φλαουτίστας Απόστολος Λαμπούρης γίνεται κανονικό μέλος των P.OVERDOSE.

Ο ερχομός του Λαμπούρη σηματοδοτεί αλλαγή στον ήχο του συγκροτήματος που γίνεται πιό τρυφερός δίνοντας μεγαλύτερο λυρισμό στις ψυχεδελικές συνθέσεις που συνέθετε την εποχή εκείνη με την δεινή του ικανότητα ο Κωνσταντίνου, τις οποίες προβάριζαν όποτε μπορούσαν, διακρίνοντας κανείς μιά ροπή και προς τις τζάζ φόρμες,στύλ που λάτρευαν οι Τριανταφυλλόπουλος και Ανδριόπουλος. Το κενό του Κοντοάγγελου έρχεται να το καλύψει ο παιδικός φίλος και συμμαθητής του Κωνσταντίνου, Βασίλης Καπανίκης, σαν session οργανίστας. Μέσα στην γενική και υποχρεωτική απραξία λόγω της στράτευσης του ντράμερ, το συγκρότημα δέχεται την άνοιξη του 1992 μία πρόταση για την κυκλοφορία ενός 7ιντσου απο την ανεξάρτητη εταιρεία Fifth Dimension που είχε έδρα το Κιάτο. Αυτό ήταν πολύ θετικό για το γκρούπ κι ένας καλός λόγος να μην χαθεί η επαφή με τον κόσμο. Ηχογραφούν λοιπόν το γνωστό 2008 OLD VIEW που δεν είχε περιληφθεί στο Indigo κι ένα καινούργιο τραγούδι το YOU LOSE IT και τα δύο συνθέσεις του Κωνσταντίνου.

Η παραγωγή ήταν των P.OVERDOSE και η ηχογράφηση έγινε στο στούντιο PRAXIS της Αθήνας, τον Ιούνιο του 1992.Ντράμς στο 2008 Old View έπαιξε οΤριανταφυλλόπουλος και στο You Lose It ο Μάκης Μπέλλος ενώ όργανο και στα δύο κομμάτια έπαιξε ο Βασίλης Καπανίκης .Το single αυτό κυκλοφόρησε μεσα στο 1993 μενα καλαίσθητο εξώφυλλο που φιλοτέχνησε ο Φίλιππος Βαζάκας και ήταν ο προάγγελος του 3ου αλμπουμ που θα κυκλοφορούσε ένα χρόνο μετά. Επίσης την ίδια εποχή περίπου ο Κωνσταντίνου κάνει την παραγωγή στο πρώτο 7ιντσο τών SOUND EXPLOSION (Hangover baby/Some other guy) που κυκλοφόρησε το 1994 απο την PEGASUS Records. Μετά την κυκλοφορία του 7ιντσου των P.OVERDOSE ο Αρης Κοντοάγγελος επιστρέφει στο συγκρότημα, όμως πολλά πράγματα δεν ήταν όπως πρίν.Η σχέση έχει τραυματισθεί ανεπανόρθωτα με αποτέλεσμα ύστερα απο λίγους μήνες να αποχωρήσει οριστικά. Την θέση του παίρνει επίσημα πλέον ο Βασιλης Καπανίκης (γεν.10/7/1959,Αθήνα) βετεράνος στην Ελληνική ροκ σκηνή με θητεία σε συγκροτήματα όπως οι ΝΕΜΕΣΙΣ ΓΙΑΤΡΟΙ, ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΕΚΟΝ ΑΚΩΝ, ΒΑΒΕΛ 69, THE WORLD OF CAIN και ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ το τελευταίο με μέλη των P.OVERDOSE. Ο Καπανίκης έπαιξε σαν session μουσικός με τους Γ.ΜΗΛΙΩΚΑ,Ν.ΖΙΩΓΑΛΑ, Αφους ΚΑΤΣΙΜΙΧΑ,Γ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ,Β..ΚΑΖΟΥΛΗ κ.α.

Επίσης συνεργάστηκε με τούς SOCRATES σε περιοδείες ανά την Ελλάδα . Οταν όλα ειναι πλέον έτοιμα και με την απόλυση του ντράμερ τους απο τον στρατό,οι P.OVERDOSE αρχίζουν τις ηχογραφήσεις στο στούντιο ΠΕΡΙΠΟΥ (απο 12/3 μέχρι 7/4/94) και με ηχολήπτη τον Ανδρέα Τρούσα, δημιουργούν ένα καταπληκτικό δίσκο που προτίμησαν να τον ονομάσουν απλά με τ όνομά τους, πράγμα που συμβόλιζε το νέο τους ξεκίνημα .Η φίλη τους Ηλιάνα Νοέα φιλοτέχνησε έναν ωραιότατο πίνακα για εξώφυλλο στο οποίο η καινοτομία ήταν απο τις πιό πρωτότυπες στην ιστορία της ρόκ.Το εξώφυλλο γινόταν μεγάλο πόστερ όπου μέσα του αναπαυόταν ο δίσκος βινυλίου με 8 νέα κομμάτια, λαμπερά διαμάντια της ψυχεδελικής μουσικής.Το 3ο άλμπουμ PURPLE OVERDOSE (PEG LP 015) κυκλοφόρησε στις 7 Ιουνίου 1994. Ο τύπος του επεφύλαξε πολύ θερμή υποδοχή και οι βαθμολογίες των μουσικοκριτικών ήταν οι πιό ψηλές.Δικαιολογημένα το χαρακτήρισαν σαν ένα απο τα καλύτερα ψυχεδελικά άλμπουμς. Ακολουθούν όπως ήταν φυσικό πολλές συναυλίες,ραδιοφωνικές παρουσιάσεις και τηλεοπτική εμφάνισή τους στην ΕΤ-2 στα πλαίσια της εκπομπής του Αργύρη Ζήλου ΡΟΚ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ.

Εμφανίζονται στο ΡΟΔΟΝ (22/10) στα πλαίσια της συναυλίας για τα παιδια της Ρουάντα μαζί με αλλα σημαντικά γκρούπς. Επίσης πολύ κολακευτικές κριτικές δημοσιεύουν τα ξένα περιοδικά OPTION (USA) και BUCKETFUL OF BRAINS (UK).Το καταπληκτικό εξώφυλλο απο τη μιά και η ποιοτική μουσική απο την άλλη βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό τις πωλήσεις ακόμα και στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα σήμερα το τρίτο άλμπουμ να είναι δυσεύρετο,με αξία μάλιστα πολύ μεγάλη, σε καταλόγους Αμερικής κι Αγγλίας.Λίγο μετά την κυκλοφορία του τρίτου αλμπουμ η PEGASUS επανεκδίδει τα δύο πρώτα αλμπουμς ,το EXIT # 4 σε κίτρινο και το INDIGOσε κόκκινο βινύλιο. Το 1995 κυλά με την σύνθεση νέων κομματιών και συναυλίες. Στίς 16 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς οι P.OVERDOSE αρχίζουν να ηχογραφούν το νέο τους άλμπουμ στο στούντιοΠΕΡΙΠΟΥ με τον Ανδρέα Τρούσα και πάλι πίσω απο την κονσόλα.Η νέα δουλειά τους είναι έτοιμη στις 21 Φεβρουαρίουο του 1996 και στίς 13 Μαίου κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία. Ο τίτλος του δίσκου είναι SOLEMN VISIONS σε ετικέτα και πάλι PEGASUS ( PEG LP 023) . Η παραγωγή είναι των ιδίων και του Ανδρέα Τρούσα.

Οι PURPLE OVERDOSE και στο άλμπουμ αυτό εξακολουθούν να διατηρούν την ανοδική τους πορεία προς την ποιότητα με αποτέλεσμα ναγγίζουν τα όρια της ψυχεδελικής νιρβάνα και να ηχούν ωριμότεροι απο καθε αλλη φορά.Ξεχωρίζει και πάλι το πολύχρωμο διπλό εξώφυλλο,μία ακόμη καταπληκτική έμπνευση της Ηλιάνας Νοέα, ξεχειλισμένο απο χιλιάδες παραξενα πλάσματα,πάνω και κάτω απο άγνωστες χώρες κι ωκεανούς,να παίζουν ανέμελα με νεράιδες και ξωτικά.Η μουσική ελίσσεται ανάμεσα στα αχαρτογράφητα μονοπάτια της ψυχεδέλειας, τα οποία μπορούν και περιδιαβαίνουν με μαεστρία ελαχιστοι πλέον στις μέρες μας,και οι P.OVERDOSE είναι απο τίς αυθεντίες σε τέτοιους περιπάτουςκατά γενική ομολογία Ελλήνων και ξένων ειδικών...Η ποιότητα των συνθέσεων τόσο απο μουσικής όσο κι απο στιχουργικής άποψης υποχρέωσαν ακόμη μία φορά τούς κριτικούς τού συνόλου σχεδόν του Ελληνικού μουσικού τύπου, να αξιολογήσουν με άριστα το SOLEMN VISIONS. .Ανάλογη ήταν και η ανταπόκριση απο το εξωτερικό με τίς ενθουσιώδεις κριτικές των περιοδικών Option, Bucketful of brains και του Ισπανικού Atropos.

Η νέα δουλειά των P.OVERDOSE παρουσιάζεται ολοκληρη γιά πρώτη φορά στο club AN στίς 11/5/96 κι ακολουθούν εμφανίσεις στο ΡΟΔΟΝκ.α. Το 1997 ήταν η χρονιά μιας σημαντικής μεταβολής στην σύνθεση του συγκροτήματος που σηματοδότησε την αλλαγή του ήχου τους πρός πιο progressive φόρμες και με την ψυχεδελική του βάση να φλερτάρει με τις αντίστοιχες λατινοαμερικανικές προτάσεις των δημιουργών της σχολής εκείνης στα τέλη των 60ς. Ο φλαουτίστας Α. Λαμπούρης αποχωρεί μετά απο διαφωνίες σχετικά με την μουσική κατευθυνση του γκρούπ. Παράλληλα γνωρίζονται μ ένα νεαρό περκασιονίστα που είχε συνεργαστεί το 1995 με τον Καπανίκη στο συγκρότημά του Δύσκολη Στιγμή, τον Σταύρο Ελευθερίου.Η έμπειρη μουσική διαίσθηση τους και οι ικανότητες του Ελευθερίου ήταν βασικοί λόγοι να τον καλέσουν να τους βοηθήσει σε κάποιες εμφανίσεις τους, σαν session στην αρχή (πρώτη κοινή εμφάνιση στίς 15/11/97 στο ΑΝ) και απο τις 7 Μαίου 1998 σαν επίσημο μέλος στούς P.OVERDOSE.

Ο Σταύρος Ελευθερίου (γεν.26/4/1971,Αθήνα) το νεαρότερο σε ηλικία μέλος στο συγκρότημα, πραγματοποιεί το άπιαστό του όνειρο. Γίνεται ένα κομμάτι των αγαπημένων του P.OVERDOSE .Οι προηγούμενες συμμετοχές του ήταν στα συγκροτήματα ΑΝΑΤΟΛΕΣʼ, ΕΙΛΩΤΕΣ , ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗκαι ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΑΝΔΡΑΣ. Με τον Ελευθερίου λοιπόν στη σύνθεσή τους πετυχαίνουν να δημιουργήσουν άλλη ηχητική διάσταση στα νέα τραγούδια που ετοίμαζαν .Το φευγάτο μυαλό του Κωνσταντίνου, δημιουργεί ένα concept θέμα που σύντομα όλοι μαζί στίς πρόβες υλοποιούν σε κάτι τελείως πρωτόγνωρο για το γκρούπ.Νέες ιδέες ,πιό progressive/acid rock ήχος ,πολυπλοκότερες ενορχηστρώσεις φέρνουν στην επιφάνεια τους νέους PURPLE OVERDOSE .

Το καινούργιο υλικό είναι πραγματικά πολύ πιό διαφορετικό απότι είχε ανασύρει μέχρι τώρα η συνθετική ικανότητα του Κωνσταντίνου απο τις ατέλειωτες καθημερινές βουτιές΄΄ του στα άδυτα της Ψυχεδέλειας... Στα μέσα του 1998 συζητούν και συμφωνούν με την ανεξάρτητη ACTION Records των Δήμου Δαλαμάγκα και του γνωστού κιθαρίστα Τάκη Μπαρμπαγάλα (ΛΕΥΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ,RED MIST και των πρόσφατων αξιόλογων WILL-O-THE WISP). Το Νοέμβριο του 1998 οι PURPLE OVERDOSE μπαίνουν στο στούντιο ACTION. Ηχολήπτης αυτή την φορά είναι ο Αρης Χρήστου, ένας απο τους καλύτερους κι εμπειρότερους στην Ελλάδα.Μετά απο 180 ώρες ηχογράφησης το νέο άλμπουμ είναι έτοιμο. Για πρώτη φορά το γκρούπ αποφασίζει να αλλάξει το φορμά του δίσκου απο βινύλιο σε CD. Στίς 22 Απριλίου του 1999 κυκλοφορεί λοιπόν το πέμπτο άλμπουμ του συγκροτήματος. Ονομάζεται REBORN (ACT CD 002) και την παραγωγή υπογράφουν οι Αρης Χρήστου,Jim Spliff και ο Κ.Κωνσταντίνου. Οι PURPLE OVERDOSE κλέβουν κυριολεκτικά καρδιές μαυτό το τόσο ζεστό,ανθρώπινο και πολύ τρυφερό έργο τους που τουςκαταξιώνει στη συνείδηση όλων των φίλων τους.

Οι κριτικές είναι αποθεωτικές παντού. Οι διοργανωτές του ROCKWAVE FESTIVAL 99 τους εντάσουν στο πρόγραμμά τους δίπλα στα πιό φημισμένα ονόματα της διεθνούς σκηνής.Λίγο πρίν, στίς 17/6 παίζουν live unplugged στον Capital 96,5 προσκεκλημένοι στην εκπομπή του Αλέξανδρου Ριχάρδου.Την ίδια στιγμή στην Ισπανία ο σταθμός RLF Fm στήν Σαραγόσα συμπεριλαμβάνει στο καθημερινό του play list το εντυπωσιακό (Its a ) Fortune Teller, διαρκείας 12 λεπτών,ενώ παράλληλα το περιοδικό Atropos απο την ίδια χώρα δημοσιεύει μία πολύ κολακευτική κριτική που καταλήγει ως εξής ...πιθανότατα είναι το καλύτερο ψυχεδελικό συγκρότημα του κόσμου.Δυστυχώς όμως δεν είναι Αγγλοι... Η μεγαλύτερη στιγμή,μέχρι τότε, στην ιστορία των Purple Overdose φτάνει στίς 13 Ιουλίου 1999 όταν ανεβαίνουν στην σκηνή του ROCKWAVE FESTIVAL που έγινε στην πλαζ του Αγ.Κοσμά μπροστά σ ένα πλήθος αρκετών χιλιάδων.Την ίδια μέρα και μέχρι σήμερα αναλαμβάνει χρέη μάνατζερ στο συγκρότημα ο Στέφανος Παναγιωτάκης. Μετά τίς καλοκαιρινές διακοπές επανέρχονται στην σκηνή συνεχίζοντας την προώθηση του REBORN με συναυλίες όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στίς συνοικίες της. .

Ξεκινούν με μιά έκπληξη στίς 20/11 στο club Genesis παρουσιάζοντας όλο σχεδόν τον νέο δίσκο τους unplugged εκφράζοντας με λυρισμό ακόμα και τα πιό δύσκολα τραγούδια της ιστορίας τους. Το περιοδικό ΠΟΠ ΚΑΙ ΡΟΚ που κυκλοφορεί στίς 7/12 περιέχει συνέντευξη του συγκροτήματος και του μάνατζερ τους . Συναυλιακά η χρονιά τελειώνει με την εμφάνιση τους στο ΑΝ (17/12). Η επίσημη ιστοσελίδα των Purple Overdose εμφανίζεται στο Διαδίκτυο στίς 7 Δεκεμβρίου.Είναι αποτέλεσμα του μάνατζερ τους και το έφτιαξε μόνος του ο 17χρονος γιός του Παναγιώτης. Στις 23/12 συμφωνούν με την ONION Music που διευθύνουν οι Δημήτρης Κομνηνός και Ανδρέας Τρούσας,φίλοι και συνεργάτες του γκρούπ όλα αυτά τα χρόνια για την πραγματοποίηση ενός άλμπουμ ηχογραφημένου ζωντανά που θα περιέχει τα καλύτερα τραγούδια της 12χρόνης ιστορίας τους,παιγμένα είτε ηλεκτρικά είτε unplugged. Με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς αρχίζουν οι συναυλίες για την ηχογράφηση του υλικού που θα αποτελέσει την επόμενη δισκογραφική τους δουλειά.Τον Σεπτέμβριο αρχίζει το μιξάρισμα και η παραγωγή του "ζωντανού" άλμπουμ στο studio "POP".

Στίς 7 Φεβρουαρίου 2001 κυκλοφορεί το "The Salmon's Trip..Live!" σε cd και μετά 4 μήνες ακριβώς (7/6), σε βινύλιο, με διαφορετικά τραγούδια.Η συγκεκριμένη έκδοση αποτέλεσε πρωτιά για τους Purple Overdose γιατί πρώτη φορά συγκρότημα στην Ελλάδα και μάλιστα αντιεμπορικό κυκλοφορεί κουτί με δύο δίσκους βινυλίου ποιότητας που περιέχει βιβλίο,ένθετα καί αφίσες.Την ίδια εποχή ανακοινώνεται η αποχώρηση του οργανίστα Β.Καπανίκη και η πρόσληψη του Κώστα Στεργίου (γεν. 18/12/81,Αθήνα). Στίς 5 Μαίου ο Β.Καπανίκης παίζει για τελευταία φορά με τους P.Overdose στο "ΑΝ" σε μιά συναυλία που έμεινε αξέχαστη γιατί μιά ξαφνική αδιαθεσία/κρυολόγημα του Κ.Κων/νου είχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορέσει να τραγουδήσει και το συγκρότημα να παίξει το ρεπερτόριο του...ινστρουμένταλ!

Λίγες μέρες μετά στις 15/5 οι Purple Overdose και ο μάνατζερ τους εμφανίζονται στην τηλεόραση του "ALTER" καλεσμένοι της εκπομπής "Hackers". Εκείνη την ημέρα (15/5) μεταδίδεται για πρώτη φορά το βίντεο του τραγουδιού "Sail On Your Wings" σε παραγωγή της Onion Music και σκηνοθεσία Α.Τρούσα. Ακολουθούν πολλές ραδιοφωνικές παρουσίες του νέου άλμπουμ αλλά και κριτικές απο ξένα έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Ξένοι ραδιοσταθμοί που ειδικεύονται στη ψυχεδέλια εντάσουν στο play list τους κομμάτια του ''Salmon's Trip". ''..Παρ'όλα αυτά η χρονιά αυτή ('88) έφερε και μερικά αισιόδοξα μηνύματα με το δισκογραφικό ντεμπούτο των Purple Overdose,ενός ονόματος που η εγχώρια σκηνή θα πρέπει να είναι υπερήφανη που το έχει στις τάξεις της αφού το γκρούπ θεωρείται σήμερα σαν ένα από τα κορυφαία ευρωπαικά σχήματα της ψυχεδελικής φιλοσοφίας. ''

Αυτό είναι ένα απόσπασμα απο την εισαγωγή του Β' τόμου του βιβλίου του Ντίνου 'ΔΈΛΤΑ' Δηματάτη ''GET THAT BEAT'' (Ελληνικό Ρόκ 80'ς & 90'ς) ο οποίος κυκλοφόρησε στα τέλη του Δεκέμβρη 2001. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, τό εξώφυλλο του ''EXIT #4 '' και πλήρης παρουσίαση του συγκροτήματος. Στίς 15 Μαρτίου του 2002 το "ΑΝ" club γεμίζει ασφυκτικά για την πρώτη συναυλία της χρονιάς εκείνης. Πόλος έλξης φυσικά ήταν ο νέος οργανίστας Κώστας Στεργίου στο ντεμπούτο του με τους P.Overdose.Την προηγουμένη μάλιστα ο τηλεοπτικός σταθμός "Polis" σε ωριαίο αφιέρωμά του στούς P.Overdose είχε καλεσμένους τους Κων/νου,Ανδριόπουλο και τον νεοφερμένο Στεργίου. Ο..'Βενιαμίν' της μπάντας απέδειξε ότι σε μικρό χρονικό διάστημα ''έδεσε'' απόλυτα με το γκρούπ και προσέφερε πέρα απο τον πολύ καλό ήχο του οργάνου και καλά φωνητικά.

Η μεγάλη έκπληξη ήλθε για όλους την στιγμή που ο Κωσταντίνου ανήγγειλε ένα παλιό κομμάτι του αγαπημένου του Κώστα Τουρνά, Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!! Ετσι έγινε κι αυτό, οι PURPLE OVERDOSE τραγούδησαν για πρώτη φορά...ελληνικά. Τον Απρίλη ο μάνατζερ τους ανακαλύπτει τυχαία στο Διαδίκτυο τούς μετά απο 35 χρόνια επανασυνδεθέντες θρυλικούς "Electric Prunes" μπάντα απο τις πιό αγαπημένες του και επικοινωνεί μαζί τους.Γρήγορα αναπτυσονται δεσμοί φιλίας ανάμεσα στα δύο συγκροτήματα μιάς και οι θρυλικοί Αμερικάνοι μένουν έκπληκτοι απο τους "άσημους" Ελληνες. Τον Ιούνιο οι Purple Overdose εμφανίζονται στο "Indie Free Festival" ενώ τον επόμενο μήνα Αμερικανικοί ραδιοσταθμοί στην Ν.Υόρκη και το Οχάιο μεταδίδουν τραγούδια τους σε εβδομαδιαία βάση. Τον Ιούλιο οι Electric Prunes "κλείνουν" συναυλία στην Αθήνα για τις 12 Οκτωβρίου και ζητούν απο τους έλληνες διοργανωτές ("Ανωση") τους Purple Overdose για support!!

Εν τω μεταξύ στον χορό των μεταδόσεων αφιερωμάτων στο συγκρότημα μπαίνουν και ραδ.σταθμοί της υπόλοιπης χώρας με κύριο όμως και σε καθημερινή βάση μεταδότη τραγουδιών, τον Δημοτικό Ραδ. Σταθμό της Τρίπολης (91.5 Fm) και τούς παραγωγούς Μr.Zep,Dr.Floyd και Edgar (3 Τimelords). Στίς 15/9 οι Purple Overdose "κλείνουν" το 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς του περιοδικού ΒΑΒΕΛ που πραγματοποιήθηκε στό Αλσος Στρατού στην Αθήνα.Η πρώτη τους αυτή εμφάνιση για την νέα σεζόν ενθουσίασε για άλλη μια φορά τους 1000 και πλέον φίλους της ψυχεδελικής ροκ πού τους είδαν.Support ήταν το συγκρότημα Green Onions" απ'όπου ο Κων/νου είχε γνωρίσει τον Στεργίου.

Φυσικά ο νεαρός μοίραζε το ταλέντο του και στις δύο μπάντες για πολύ καιρό ακόμη. Η 20ή Σεπτεμβρίου είναι ίσως μια απο τις πιό σημαντικές στην ιστορία των Purple Overdose.Η διοργανώτρια εταιρεία συναυλιών,η "ΑΝΩΣΗ Α.Ε", τους καλεί ν'ανοίξουν την συναυλία των ιστορικών ψυχεδελικών Δασκάλων τους, των ELECTRIC PRUNES, το Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2002 στο κλάμπ ΡΟΔΟΝ !! Οι ίδιοι οι EL.PRUNES είχαν εκφράσει την επιθυμία τους αυτή απο τον περασμένο Αύγουστο στους διοργανωτές, απευθείας, αλλά και μέσω του δικού τους tour manager. Αυτό έδειξε κι έμπρακτα την εκτίμησή τους στην μουσική των Purple Overdose καί παράλληλα την εξέλιξη των στενών φιλικών δεσμών που είχαν αναπτυχθεί ανάμεσα στα δύο συγκροτήματα αφ'ενός και στην φιλία του Στέφανου (μάνατζερ των Overdose),με τούς James Lowe καί Mark Tulin αφ'ετέρου,τα ιδρυτικά μέλη των EL.PRUNES. Η πιό μεγάλη μέρα της ιστορίας των P.OVERDOSE φτάνει.Είναι η 12η Οκτωβρίου 2002 και ανοίγουν την συναυλία των φίλων τους ELECTRIC PRUNES στο Ρόδον.Ομολογουμένως είναι η καλύτερη μετά το Rockawave '99 εμφάνιση τους πράγμα που οφείλεται στην άψογη ηχητική εγκατάσταση,δείχνωντας περίτρανα σε ποιούς χώρους αναπτύσεται πλήρως η πανδαισία των ήχων που παράγει το σπουδαίο αυτό συγκρότημα. Λίγες μέρες μετά αποφασίζουν να αποσυρθούν απο τα μουσικά δρώμενα.Η κίνησή τους αυτή δείχνει την πίκρα τους για τα εμπόδια που δημιουργεί το κατεστημένο της μουσικής βιομηχανίας στην εξάπλωση της ποιοτικής μουσικής,οπουδήποτε στον κόσμο.Εχουν περάσει πιά 15 χρόνια και η κούραση αυτή τους υποχρεώνει να αποσυρθούν απο την σκηνή.Ετσι μπαίνουν στο περιθώριο τα σχέδια που ετοίμαζαν.

Τέλη Οκτωβρίου το ψυχεδελικότερο website των ΗΠΑ, Aural Innovasions,τους αφιερώνει το σημαντικότερο κομμάτι του μήνα,όπου ο διευθυντής Jerry Kranitz,αναλύει σχολαστικά κάθε δίσκο τους και παραθέτει μιά μεγάλη συνεντευξη τους (Τεύχος #21).Απο το σχετικό link που παραθέτουμε μπορεί όποιος επιθυμεί να το δεί. Στους μήνες που ακολουθούν οι P.Overdose αραιά και που συναντιώνται , παίζουν,συζητούν και θυμούνται.Την άνοιξη του 2004 ο μάνατζερ τους συμφωνεί με την "OnStage Records" από την Θεσ/νίκη για την κυκλοφορία ενός άλμπουμ με ανέκδοτο υλικό και εναλλακτικές ηχογραφήσεις/demo του 1987 και 1989. Κυκλοφορεί στίς 12 Αυγούστου το "Painting The Air" σε ποιοτικό βινύλιο με 9 κομμάτια και εντυπωσιακό εξώφυλλο.Σεπτέμβριο και Οκτώβριο το περιοδικό "Rock 'N Roll " αφιερώνει άρθρα και συνέντευξη για την απρόσμενη αυτή "επιστροφή" του συγκροτήματος. Αρχές Οκτωβρίου οι"Electric Prunes" έρχονται ξανά για συναυλίες .

Tα δύο γκρούπ συναντιούνται και πάλι.Την εποχή εκείνη 3 μέλη των P.Overdose ,οι Τριανταφυλλόπουλος,Ανδριόπουλος και Στεργίου παίζουν στούς"Allison" ,μία μπάντα η οποία μουσικά διέφερε απο τον ήχο των P.Overdose. Σε συνάντησή τους τον Ιούνιο του 2005 τούς επισκέπτεται και παίζει μαζί τους ένας φίλος απο τα παλιά,ο οργανίστας Αρης Κοντοάγγελος. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονίας οι διοργανωτές του 2ου Φεστιβάλ Ροκ τής Τρίπολης,οι φίλοι τους "3 Timelords" τούς καλούν να παίξουν και πάλι σε ανοιχτό χώρο συγκεκριμένα στο θέατρο άλσους του Αγ.Γεωργίου,μια ατμοσφαιρική τοποθεσία ιδανική για την μουσική των Purple Overdose.Η πρόκληση είναι μεγάλη και η στιγμή ώριμη για να βρεθούν και πάλι μαζί στην σκηνή. Ωστόσο οι συγκυρίες δεν ευνόησαν την επανασύνδεση του συγκροτήματος,αμέσως μετά την επανεμφάνισή του στην Τρίπολη.

Τον Μάιο του 2006 ο Κωνσταντίνου βρίσκει σ'ένα συρτάρι του "ξεχασμένες" κασσέτες με ηχογραφημένο ζωντανό υλικό απο δύο συναυλίες που είχαν δώσει τον Μάρτιο του 1989.Είναι καλής ποιότητος και μετα απο ένα "φρεσκάρισμα" αποφασίζει να το κυκλοφορήσει.Η "OnStage",που είχε κυκλοφορήσει και το προηγούμενο, δέχεται να το αναλάβει ,πλήν όμως δηλώνει οικονομική δυσκολία και αμφιβάλει για την ανταπόκριση που πιθανόν θα βρεί απο το κοινό μιάς και πρόκειται για διπλό δίσκο.Αντιπροτείνει να κυκλοφορήσει σε δύο μέρη ή μονό σε picture disc πράγμα πού απορρίφθηκε απο το συγκρότημα. Επόμενη κίνηση ήταν να σταλεί το υλικό στην Γερμανική Nasoni που ειδικεύεται σε τέτοιες κυκλοφορίες έχοντας αποκτήσει μεγάλο κύρος διεθνώς.Οι Γερμανοί ενθουσιάζονται απο το υλικό και συμφωνούν να το κυκλοφορήσουν αμέσως.Η 14η Νοεμβρίου είναι η ημέρα κυκλοφορίας του νέου άλμπουμ που τιτλοφορείται "A Trip To Purpleland...The Early Years Live ", όνομα πού έδωσαν απο κοινού ο Κων/νου και ο Στέφανος.

Ο δίσκος βγήκε και στίς δύο μορφές,διπλό βινύλιο και διπλό CD. Κυκλοφόρησε σ'ολο τον κόσμο και....εξαντλήθηκε σε διάστημα λιγώτερο απο 3 μήνες! Οι Purple Overdose απέκτησαν ακόμη περισσότερους φίλους στο εξωτερικό. Αρχές Δεκεμβρίου του 2006 το συκρότημα μπαίνει για πρώτη φορά μετά απο 19 χρόνια ύπαρξης σε εξώφυλλο περιοδικού (Timemazine).... Στις 7 Φεβρουαρίου δημιουργούν σελίδα στο Myspace. Εχουν περάσει 20 χρόνια απο τότε που το πολύχρωμο άρμα των Purple Overdose ξεκίνησε να περιδιαβαίνει τους ψυχεδελικούς ωκεανούς.Μπορεί βέβαια να μην είναι δραστήριο ,δεν παύουν όμως να υπάρχουν οι δίσκοι τους και να θυμίζουν μουσικές στιγμές ιδιαίτερης ομορφιάς απο ένα παρελθόν που θα το ζήλευαν πολλοί...
(http://top-music.eu/)

Ποιος είπε ότι ο Αι Βασίλης έρχεται μόνο στα μικρά παιδια?


Ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ευχαριστώ στον Στέφανο. Σου είμαι υποχρεωμένος όσο δε παει...τι αλλο να πω δηλαδη.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ

Friday, November 07, 2008

SRC - SRC (1968)


Προλαβαίνω να πω καθώς ο χρόνος για σήμερα τέλειωσε πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό δίσκο από τους SRC δηλαδή τους Scott Richardson Case. Σε όσους αρέσουν οι συναρπαστικές κιθάρες, θα βρουν ότι ζητάνε.

Personnel:
ROBIN DALE bs, vcls A
STEVE LYMAN gtr, vcls A B
SCOTT RICHARDSON vcls A B C
GARY QUACKENBUSH ld gtr A B
GLEN QUACKENBUSH organ A B C
E G CLAWSON drms, vcls B C
AL WILMOT bs, vcls B C
RAY GOODMAN gtr C

ALBUMS:
1(A) SRC (Capitol 2991) 1968 147
2(B) MILESTONES (Capitol 134) 1969 134
3(C) TRAVELER'S TALE (Capitol 273) 1970
NB: (1) - (3) have all been reissued on CD by One Way with bonus tracks. (1) & (2) have also been reissued on one CD. Also of interest are Revenge Of The Quackenbush Brothers (Bam-Caruso KIRI 054) 1987, which compiles material from their three Capitol albums including the classic Black Sheep; Black Sheep (Rpm RPMBC 201); and Lost Masters (One Way 29219) 199?, a CD compilation which includes 21 tracks from singles and otherwise unreleased stuff.

45s:
1 I'm So Glad/Who Is That Girl (A2 301) 1967
2 Get The Picture/I Need You (A2 402) 1967
3 Black Sheep/Morning Mood (Capitol 2327) 1968
4 Turn Into Love/Up All Night (Capitol 2457) 1969
5 My Fortune's Coming True/Never Before Now (Capitol 2726) 1970
6 Born To Love/Badazz Shuffle (PS) (Big Casino 1001) 1971
7 Out In The Night/Gypsy Eyes (Rare Earth 5040) 1972
NB: (2) as Scot Richard Case. The 'B' side is by The Rationals. (7) as Blue Scepter.

SRC were part of the wave of Detroit-based heavy rock groups which emerged in the late sixties, and included bands like The Amboy Dukes and The MC5.
Originally from Birmingham, they started out as the Tremelos and later The Fugitives and issued four 45s (two on D-Town and two on Westchester) and an LP, The Fugitives At Dave's Hideout (Hideout HLP-1001) 1965. Three of their tracks are on the sixties compilation, Friday At The Cage A Go Go (Westchester 1005) 1965. Friday At The Cage A Go Go has recently been reissued under its alternate title Long Hot Summer on Hide The Sausage (HTS-001) 1989. As The Fugitives they have cuts on Oil Stains (Said Goodbye) and Glimpses 3 (On Trial). The Fugitives tracks on Mindrocker, Vol. 7 and Back From The Grave, 3 are by a different band.
SRC's debut album contained one stand-out track, Black Sheep, on which Glen Quackenbush's organ playing gave the band a similar sound to The Doors' Light My Fire. The track received considerable airplay from John Peel in England. However, the band failed to capture the interest of the American public at large and disbanded after two further good LP's.
Compilation appearances have included: Black Sheep on Rock A Delics (LP); Badazz Shuffle on Echoes In Time, Vol. 2 (LP), Echoes In Time Vol's 1 & 2 (CD) and Gathering Of The Tribe (CD); I'm So Glad on Turds On A Bum Ride Vol. 4 (CD) and Michigan Rocks Vol. 1 (LP); Marionette from their first LP can also be heard on Illusions From The Crackling Void. As Scot Richard Case you can find their competent, snarly version of Get The Picture on Michigan Mayhem Vol. 1 (CD), Sixties Archive Vol. 7 (CD) and Boulders, Vol. 2 (LP).
They also recorded a 45 in 1972 as Blue Scepter (Out In The Night/Gypsy Eyes) (Rare Earth 5040) - the 'B' side is on Echoes In Time, Vol. 1 (LP) and Echoes In Time Vol's 1 & 2 (CD).

Tracks:
1 Black Sheep (4:46)
2 Daystar (4:24)
3 Exile (4:20)
4 Marionette (3:48)
5 Onesimpletask (5:32)
6 Paragon Council (4:00)
7 Refugeve (3:38)
8 Interval (5:07)

Aorta – Aorta (1969)


Πολύ παλιό μου άκουσμα αλλά από τα καλά. Έτυχε σε κείνον τον καλό άνθρωπο στους Μετς να ακούσω τότε το original. Με την προσμονή κάποτε να μπορέσω να το αγοράσω έπεσα στην επανακυκλοφορία της Buy Or Die.
Το πολύ ενδιαφέρον αυτό group προέρχεται από μέλη των The Exception, για τους οποίους πολλές πληροφορίες θα βρείτε εδώ http://pages.prodigy.net/cussmith/chicago00.html.
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω κάποια φωτό από το γκρουπ ως Aorta, αλλά αυτή που έβαλα ως The Exception, όπου ο «ξένος» της παρέας είναι νομίζω ο τυπάκος με τα γυαλιά κάτω αριστερά.

Personnel:
Mike Been -- bass, guitar, backing vocals (replaced
Billy Jones) (1970)Peter Cetera -- vocals, bass (1968)Jim Donlinger -- vocals, lead guitar (1968-70)Tom Dolinger -- drums, percussion (replaced
Billy Herman) (1970)Billy Herman -- drums, backing vocals (1968-69)Billy Jones -- bass, backing vocals (replaced
Peter Cetera) (1968-69)Jim Nyeholt -- keyboards (1968-69)

ALBUMS:
1(A) AORTA (Columbia 9785) 1969 168
2 AORTA 2 (Happy Tiger 1010) 1970 R1 -
NB: (1) also released in France: (CBS S7-63690) 1969. (1) reissued on CD by Buy Or Die.

45s:
1 Shapes Of Things To Come/Strange (Atlantic 2545) 1968
2 Strange/Ode To Missy Mtfzspkik (Columbia 44870) 1969
3 Sand Castles/Willie Jean (Happy Tiger 567) 1970

These two albums of acid psychedelia are highly rated by some. Their first album is consistently good throughout and is certainly recommended. A wide range of material is held together by tight playing and some fine guitar/organ interplay. Unfortunately, the second album pales by comparison and is largely uninspired with no real highlights.
The band came from Chicago and during the mid-sixties were a popular Top 40's lounge group, going by the name of The Exceptions. After a couple of years of regurgitating the latest hits, they were getting bored and were looking for room to explore their musical talents, when producer Bill Traut (of Dunwich Records) approached them with an offer to record an album of original material. All of the group with the exception of Pete Cetera lept at the chance, and with the bass slot now filled by Bobby Jones, they renamed themselves as Aorta.
Curiously their first album was released the same month as three other Chicago acts signed to Columbia Illinois Speed Press, The Flock, and Chicago (who incidentally included Pete Cetera). This was a marketing ploy to push a "Chicago" scene and all four albums entered the Billboard Top 200, with Aorta's peaking at around 168 and remaining in the chart for a respectable six weeks. Incidentally, the basic tracks and vocal tracks for the first album were recorded at Great Lakes Recording studio in Sparta, Michigan, with one track Sprinkle Road To Cork Street referring to two roads in Kalamazoo, Michigan.
Been and the Donlinger brothers had all formerly played in The Rotary Connection, another Chicago act, and Been and Jim Dolinger were later in Lovecraft. Nyeholt also played with The Rotary Connection during a brief period between the two albums, and Billy Herman went on to play for New Colony Six. Michael Been later played with Moby Grape members Jerry Miller / Bob Mosley in Fine Wine, and is still active on the music scene.
Tom Donlinger later played drums on several Van Morrison albums. His brother dropped their last name (which they had already shortened from Dondelinger) and recorded as James Vincent, playing in a Christian jazz/fusion style. See his website - http://www.jamesvincent.net for more details.
Aorta were also the creative force behind Coven's first album. Once again it was Bill Traut who got them all together, but Jim Donlinger wrote most of the songs, arranged them, played guitar and sang backup. Jim Nyeholt also played keyboards. They were very coy in the liner notes, but Mike Been and Tom Donlinger are named (as "Practici").
The compilation Psychedelic Dream features three tracks from their first album:- What's In My Mind's Eye, a beautiful piece of orchestrated pop-psych; Sleep Tight, a rather disjointed song which wasn't one of their finest moments but ended with some pleasant keyboards and Catalyptic, a cover of a Colours song, which is another keyboard dominated number with some occasionally scintillating guitar. The latter track has often puzzled collectors, as it fits neatly into the 'concept' of Aorta, but is pre-dated by the Colours version. In fact, Bill Traut had received a demo of the track, and suggested it to Aorta for their album, but other than that there's no direct link between the groups.
Anyone interested in digging into Aorta's roots may be interested in the Collectables CD The Quill Records Story: The Best of Chicago Garage Bands, which includes two Exceptions singles: As Far As I Can See and Business As Usual.
Also recommended is the 45 version of Strange, which includes different guitar and can be found on U-Spaces: Psychedelic Archaeology Vol. 1 (CDR).
(Vernon Joynson/Byron Stewart/Stephane Rebeschini/Michael Packer/Steve Murray w/thanks to Jim Nyeholt)

Tracks:
1. Main Vein –J . Vincent
2. Heart Attack -J. Vincent/J. Nyeholt
3. What's In My Mind’s Eye - J./G. Vincent
4. Magic Bed - J. Vincent/D. Hoagland
5. Main Vein Ii - J. Vincent/J. Nyeholt
6. Sleep Tight - R. Titleman/L. George
7. Catalyptic - J. Dalton/G. Montgomery
8. Main Vein Iii - J. Vincent
9. Sprinkle Road To Cork Street - J. Nyeholt/D. Hoagland
10. Ode To Missy Mxyzosptlk - J. Vincent
11. Strange - D. Hoagland
12. A Thousand Thoughts - J. Vincent/W. Herman
13. Thoughts & Feelings/ Main Vein Iv - J. Vincent

Produced by Bill Traut and James Vincent. Originally recorded in 1968. Basic tracks and vocal tracks arranged by Aorta and recorded at Great Lakes Recording, Sparta, MI. Engineers: David Kalmbach and Bryce Roberson. Orchestra arranged by Jim Nyeholt and recorded at Universal Studios, Chicago, IL. Engineer: Jerry de Clercq. Remixed at CBS Studios, New York. Remix engineer: Glenn Kolotkin. Special effects by Bill Traut.

http://sharebee.com/cee584fc