Friday, March 06, 2009

Kenny and The Kasuals - Journey to Tyme (1966)


Το κομμάτι που ανέβασα δεν προορίζεται προφανώς για πληροφόρηση στους «παλιούς». Αυτοί βρήκαν τις άκρες τους.
Αφιερώνεται όμως σε δύο άλλες κατηγορίες ανθρώπων. Πρώτα στα νέα παιδιά που έχουν (ευτυχώς) μουσικές ανησυχίες όπως εμείς στην ηλικία τους. Ανησυχίες που πανάθεμα με τότε ήταν δύσκολο να καλύψουμε. Το νετ πλέον έχει τα πάντα. Ψάξτε νέοι μου για να μάθετε την μουσική και γυρίστε προκλητικά την πλάτη στα απορήματα που σας σερβίρουν μέρα νύχτα, οι κάθε λογής καραγκιόζηδες εμποράκοι της κουλτούρας του κώλου. Διαβάστε λίγο τους στίχους του κομματιού και κάντε τις συγκρίσεις σας με ότι βλέπετε γύρο σας.
Όσον αφορά την άλλη κατηγορία. Οι εποχές άλλαξαν πολύ. Η μουσική που αγαπάμε όχι μόνο ξεχνιέται αλλά προκαλεί και δυσφορία μερικές φορές όταν ακούγεται σε πολυσύχναστους χώρους. Ο κόσμος δεν «ανταποκρίνεται» με συνέπεια τα «αφεντικά» να σαλτάρουν όταν οι «πελάτες» φεύγουν νωρίς για άλλα κέντρα «πολιτισμού» αφού οι ταμιακές δεν δουλεύουν με τον ρυθμό που ίσως θα περίμεναν. Και στους μεν αλλά και στους δε αυτής της κατηγορίας, αφιερώνω το γέλιο που ακούγεται (τι νόημα μπορεί να έχει αυτό το γέλιο ε?) στο τέλος αυτής της κομματάρας.

Artist: Kenny & The Kasuals
Song: Journey To Tyme
Date: October 1966
Location: Dallas, Texas

Today
All meaning faded away
Tonight
A journey to tyme
Nobody cares if I ever return
It'll be a quick trip that never end
It's been such a sad sad day
I
I'm on my way
Down
Collideoscope path
Said a trip
I won't turn back
I won't turn back
I'll never come down
Yeah
I'm on my way
Now
I've reached my destiny
To be
Trapped in the walls of time
Held a captive
I can't turn back
I won't turn back
I can't turn back
Yeah now I
I've reached my sad destiny
Come on
Ahh ha ha ha!
Oh
Journey to tyme
Journey to tyme

2 comments:

psychedelic love said...

Πράγματι είναι κομματάρα και δεν την είχα υπόψην μου. Επειδή με ενδιαφέρει άμμεσα το θέμα που έθιξες μιας και είμαι κι εγώ νέος (22 ετών) θα πω ότι πράγματι οι νέοι θα πρέπει να ψαχνόμαστε γιατί αν περιμένουμε από τηλεοράσεις και ραδιόφωνα σωθήκαμε. Πράγματι τώρα με το ίντερνετ τα βρίσκουμε όλα. Κι εμένα ο πατέρας μου ο καημένος τότε έψαχνε να βρει ότι υπάρχει αλλά δεν έβρισκε και πολλά, δεν τα ήξερε κιόλας. Μάζεψε μόνο τα γνωστά και κλασσικά γκρουπ (μέχρι Iron butterfly ας πούμε). Κι αυτά καλά ήταν όμως γιατί από αυτά ξεκίνησα και μπήκα σε αυτόν τον κόσμο τον μοναδικό και μετά με το ίντερνετ βρήκα πολλούς θησαυρούς. Ένας νέος είναι πολύ δύσκολο να ακούσει τέτοια μουσική, το βλέπω απ'τους φίλους μου αντε να τους πεις έλα να ακούσουμε Hunger ή Pussy ή Ultimate Spinach. Όμως είναι πολλοί αυτοί που ψάχνονται γενικά για καλά πράγματα πιο σύγχρονα βέβαια και αυτό είναι θετικό. Είπα πολλά συγνώμη. Να'σαι καλά.

mike-floyd said...

one of the best acid punk songs of the 60s!