Sunday, December 22, 2013

A fingerstyle guitar compilation… for Christmas



Στις αρχές της δημιουργίας αυτού του blog είχα ανεβάσει μία συλλογή από κομμάτια, μερικών από τους αγαπημένους μου σύγχρονους δεξιοτέχνες του fingerstyle. Ένας φίλος του blog  ζήτησε να την ανεβάσω ξανά και την συμπλήρωσα με μερικά ακόμα κομμάτια που στο μεταξύ άκουσα και μου άρεσαν. Οι μουσικοί αυτοί προτιμούν να τους αποκαλούν πρώτα συνθέτες και μετά οργανοπαίκτες.

Κάτι πάντως υπάρχει και στην Ελλάδα (έστω και ερασιτεχνικά) όπως ο εξαιρετικός Γιάννης Τρικόπουλος που ανακάλυψα τυχαία πριν καιρό, σκαλίζοντας για τον Preston Reed.  Έχει ανεβάσει ένα πανέμορφο βίντεο σε ένα μέρος ζωγραφιά ιδανικό για αυτά τα ακούσματα που σας έβαλα να δείτε και να ακούσετε.  

Ποια η πιθανότητα να βλέπαμε για να απολαύσουμε αυτούς τους δεξιοτέχνες ποτέ στην πατρίδα μας? Όση το να βρω και εγώ νερό στη Σελήνη ε?

Preston Reed - Tractor Pull



John Trikopoulos - The River Song


Τracks:
Andy McKee - 7-14
Andy McKee - Art of Motion
Andy McKee - Common Ground
Andy McKee - Drifting
Andy McKee - Everybody Wants To Rule The World
Andy McKee - Heather's Song
Andy McKee - Hunter's Moon
Andy McKee - The Friend I’ve Never Μet (harp guitar)
Antoine Dufour - A Hiding Place for the Moon
Don Ross - Afraid To Dance
Don Ross - First Ride
Don Ross - It's fun being lucky
John McKone - Here It Is
John Trikopoulos - The River Song
Michael Hedges - Aerial Boundaries
Michael Hedges - Bensusan
Michael Hedges - Ritual Dance
Pierre Bensusan - Au Jardin d'Amour
Pierre Bensusan - Monaghan Jug
Pierre Bensusan - So Long Michael
Preston Reed - Ladies Night
Preston Reed - The Hangman( live)
Preston Reed - Tractor Pull
William Ackerman – Seattle

Friday, December 20, 2013

The Berrys (ex The Viscount V) - Midnight Hour / Sand And Sea (1966)



Οι Berrys (πιο πριν ήταν σαν The Viscount V) έβγαλαν μόνο αυτό το 45αρι από το οποίο μου αρέσει η Β πλευρά με το Sand And Sea που έβαλα και στο youtube να υπάρχει γιατί δεν το είδα πουθενά και αξίζει το κόπο. Από τα διαμαντάκια που έχουν περάσει στα πολύ ψιλά γράμματα. Η πρώτη πλευρά έχει το κλασικό Midnight Hour που μόνο εγώ ακόμα δεν έχω κάνει διασκευή.  

Στην πρότερη τους κατάσταση είχαν το όνομα The Viscount V και έβγαλαν δύο 45αρια. Με λίγη καλή προσπάθεια του ξετρύπωσα από το νετ για να έχουμε ολοκληρωμένη την εικόνα του γκρουπ. Πανέμορφο γκαραζάκι το Cherry Red Vette.

Ότι βρήκα συνολικά από αυτούς σας, δηλαδή ότι έβγαλαν,  τα ανέβασα στο αρχείο.

The Berrys - Sand And Sea (1966)


The Berrys

Personnel:                                                                                     

MIKE ABRAHAM                           bs                           A
FRANK COONS                            organ                      A
JOE CORAZZI                              gtr                          A
JIMMY FRANCHINI                        vcls                         A
SONNY JOHNSON                        drms                       A
 45s:
1       Midnight Hour/Sand And Sea         (Lavette LA 5011/12)          1966
2       Midnight Hour/Sand And Sea         (Challenge 59358)        Mar. 1967
3       Midnight Hour/Sand And Sea                     (Apex 77042)         1967

Formerly known as The Viscount V, this youthful outfit were part of a vibrant garage and soul scene in Albuquerque, New Mexico. Originally issued on Lindy Blaskey's Lavette label, their legacy comprises a lightweight cover of Midnight Hour backed by a mournful garagey ballad.


Produced by Lindy Blaskey this was orignally released on his own Lavette label, then picked up for national distribution by Challenge. It also made it over the border and recieved a Canadian release on Apex.


The Viscount V

Personnel:

MIKE ABRAHAM                           bs                           A
FRANK COONS                            organ                      A
JOE CORAZZI                              gtr                          A
JIMMY FRANCHINI                        vcls                         A
SONNY JOHNSON                        drms                       A
 45s:
1        Cherry Red 'Vette/Anna                (Lavette LA 5003/4)           1965
2        My Angel/She Doesn't Know         (Lavette LA 5009/10)         Aug. 1966
 
Operated out of Albuquerque in New Mexico. Both of these 45s were produced by Lindy Blaskey who fronted The Lavells. This band later became The Berrys.
 (Max Waller / Mike Dugo)


Tracks as The Berrys:  
1.Sand And Sea
2.Midnight Hour

Tracks as The Viscount V:
1.Anna
2.Cherry Red Vette
3.My Angel
4.She Doesn't Know


Sunday, December 15, 2013

Smokey and His Sister – Smokey and His Sister (1968)




Πολλές από τις δραστηριότητες της ζωή μας επηρεάζονται από την ψυχολογία. Προφανώς και το να ακούμε μουσική. Κάπως έτσι Κυριακή πρωί σκαλίζοντας στο πισι έπεσα σε αυτό το ξεχασμένο αρχείο και είπα να το ανεβάσω διότι κάνοντας μια βόλτα στο νετ είδα να μην υπάρχει πλέον διαθέσιμο.

Οι Smokey And His Sister μέχρι σχετικά πρόσφατα ήταν άγνωστα τα ονόματα τους. Πρόκειται για τα αδέλφια Larry και Vicki Mims όπου πριν πολλά χρόνια έβγαλαν αυτό το δίσκο και δύο 45αρια.  Ωστόσο υπήρχε ανέκδοτη δουλειά τους από τότε την οποία ανακάλυψε η Sundazed και την έβγαλε σε σιντι στο οποίο περιλαμβάνονται και τα τραγούδια από τα 45αρια, τρία εκ των οποίων δεν ήταν τότε στο ομώνυμο Lp τους.




Το τραγούδι τους μετά τόσα χρόνια που τους έκανε «γνωστούς» σους κύκλους όσων ακούνε τέτοια πράγματα ήταν το In a Dream of Silent Seas το οποίο πράγματι είναι εκπληκτικό και έβαλα παρακάτω. Στο αρχείο έβαλα ότι βρήκα στο νετ που τους αφορά μαζί με τρία τραγούδια τους από τα 45ρια πραγματικά διαμάντια μαζί βέβαια και το In a Dream of Silent Seas σε καλή ανάλυση. Ακούστε το παρακάτω. 


Το Lp τους αποτελεί ένα πανέμορφο δείγμα ψυχεδελικής φολκ αλλά και Sunshine Pop, με εξαιρετικές ενορχηστρώσεις και βελούδινα φωνητικά από τα δύο αδέλφια που γαληνεύουν την ψυχή.  Ανέβασα στο youtube ένα κομμάτι που δεν είχε ανέβει ως τώρα και ίσως αποτελεί κορυφαία στιγμή τους στο δίσκο. Ίσως αδικώ το Some People. Τουλάχιστον η ψυχολογία αυτό μου λέει αυτή τη στιγμή. Ακούστε το.

Smokey And His Sister  - Sheridan Square (1968)


1) Columbia put out a couple of singles with them in 1967, but wouldn't release an album as they didn't have a hit. The two singles along with nine unreleased tracks from the same period did get a release when Sundazed Records put it out forty years later, in 2007. Smokey and his Sister did however get an album out in 1968 on Warner Brothers, confusingly enough both the Warner and Sundazed albums are self-titled. Hopefully someone will re-release the Warner album too as the vinyl record is difficult to get a hold of.


2) In 1948 in Cincinnati, Smokey met Dylan after a local concert in 1965 and "it just opened up his brain" according to the long liner notes to his only album. Shortly after, as with millions of other US teenagers, he began writing songs and playing guitar. In 1966, he moved to Greenwich Village with his sister Viki, and their songs and harmonies scored them a contract with Columbia.

Smokey and His Sister  - In a Dream of Silent Seas


Their single got a good review in 'Crawdaddy' and they moved to Warner for an album which was produced, arranged (and ruined!) by Paul Harris, a busy session man (Tom Rush, Jim and Jean). If the songs are average folk rock with male and female vocals, they were all recorded with rich strings arrangements and the album, which is now rare, is far from being collectable.


3) Smokey And His Sister" consisted of brother-and-sister duo Larry and Vicki Mims from Cincinnatti Ohio, they moved to N.y. and began recording from '66 - '68, they left behind 2 singles and what is said to be a superb lp, disillusioned by the record industry Vicki got married and settled in New Jersey and worked at a convent for 25 yrs, Smokey left for the west coast eventually recording some music with GREG EVIGAN ( B.J. and the BEAR ), Vicki passed away in 2006, Smokey wrote a letter to Sundazed in '07 thanking them for releasing the lp. 



4) … I am his brother in law and still lives with my wife (smokeys sister also ) in Ky just across the river from cincinnati ohio. We have not heard from or about Smokey for over 25yrs . His sister Vickie married and moved to NJ had two children and became sick and just recently passed away.
Jim Downey  

Tracks:
Side 1:
1 Sausalito Bay
2 Some People
3 Morning Comes As Swiftly As The Rain
4 For All Intents And Purposes
5 Sheridan Square
6 Imagination (Strange As It May Be)

Side 2:
7 Welcome To The Mighty East
8 Lonely Together
9 The Time Is Now
10 Someday Morning
11 Dancing Lights
12 My Fondest Dream

+ 3 more songs
Smokey and His Sister  - In a Dream of Silent Seas (1966)
Smokey and His Sister - Creators of Rain (1966)
Smokey and His Sister - Would You Come Home (1966)

Saturday, December 14, 2013

The Advancement - The Advancement (1969)



Κάτι σχετικά πλέον γνωστό στα λημέρια μας για σήμερα που υπάρχει στο νετ.
Ένα πρόβλημα που έχω αντιμετωπίσει πολλές φόρες με ένα άλμπουμ (το συγκεκριμένο τότε που κυκλοφόρησε δεν είχε σχεδόν καμία απήχηση) είναι όταν το ακούω και ξαφνικά από μέσα πετάγεται ένα κομμάτι που επισκιάζει μακραν (άδικα μερικές φορές) κάθε άλλο. Έτσι και με αυτό τον instrumental  δίσκο. Όλα πήγαιναν νορμαλ καθώς το lp είναι ποιοτικότατο (West coast jazz influence από μουσικούς υψηλού επιπέδου) σε κάθε του κομμάτι  έφτασα όμως λίγο πριν το φινάλε στο track 9……ξέχασα μονομιάς τα υπόλοιπα του δίσκου και…. είδα το παιδάκι να παίζει…μη με ρωτήσετε ποιο και με τι.   

Το μοιράζομαι το παιχνίδι του μαζί σας και καλή σας ακρόαση.

The Advancement – Child At Play


The Advancement

Personnel:
COLIN BAILEY                                    drms, perc                      A
LYNN BLESSING                                 vibes, hrmnca, organ       A
JOHN DE ROSE                                    classical gtr                     A
HAL GORDON                                      conga, drms, perc           A
A.A. JOHNSON                                    gtr                                  A
LOU KABOK                                        bs                                  A
RICHARD THOMPSON                       organ, harpsichord          A
 ALBUM:
1(A)     THE ADVANCEMENT          (Philips PHS 600-328) 1969 R1
A sixties Hollywood outfit whose album is one of those strange late sixties barrier-breaking experimental efforts trying to fuse different musical genres. Orient Express, Autosalvage and John Berberian are other similar projects which spring to mind. This particular one is an attempt to fuse jazz with folk, rock and acid. Interesting but its success is debatable.
Lynn Blessing also released a solo album in 1969, Sunset Painter and Lou Kabok went on to play with Gabor Szabo.
(Max Waller)

Tracks:
01 - Juliet.
02 - Painful Struggle.
03 - Stone Folk.
04 - Grass Mass.
05 - Sunflower.
06 - She.
07 - Moorish Mode.
08 - Hobo Express.
09 - Child At Play.
10 - Fall Out.

Download Link
http://uploadmirrors.com/download/YB21TUCC/The_Advancement_-_The_Advancement__USA_1969_.rar

Sunday, December 08, 2013

Yays & Nays - Yays & Nays (1968)



Έχουμε ακούσει πολλά παράξενα Lp και σε αυτή την κατηγορία θα εντάξω και αυτό. Αυτά τα παιδιά όπως διάβασα βρέθηκαν τελικά σε λάθος τόπο, σε λάθος δισκογραφική και θάφτηκαν. Εξαμελές σχήμα από τρία αγόρια και τρία κορίτσια. Άλλες πληροφορίες ξεχάστε της. Προφανώς Αμερικάνοι. Ο δίσκος τους (το original βέβαια) κοστίζει πλέον πάρα πολλά. Κάπου πήρε το μάτι μου πως είχε βγει τότε  private press 500 copies!!!

Έπαιξαν ότι θέλετε  και ίσως μερικές φορές μπερδευτείτε όταν ακούσετε φωνητικά κάτι από Ελβις (Some Do, Some Dont) και Τζόνι Κας (Contrary Mary) αλλά έχουμε και γυναικεία γοητευτικά φωνητικά, garage κομμάτια και folk. Να το χαρακτήριζα βασικά σαν ένα folk rock δισκάκι? Δε ξέρω. Ξέρω όμως  ότι δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσει να το βαρεθείς καθώς εξελίσσεται. Ξεκινάνε στο πρώτο κομμάτι με ένα θα το έλεγα γκαραζάκι και τελειώνουν με ένα «γκαραζοτό» Έλβις. Σαν μεσοδιάστημα έχουν πολύ ωραία κομμάτια σαν αυτό.

Yays & Nays - Easy Woman


Yays & Nays:
Al (lead guitar),
Dave (bass, vocals),
F.D. (12-string guitar, vocals),
Dawn (vocals),
Bev (vocals),
Sue (vocals)

Imagine if one of those middling wholesome boy-girl combos of the commercial folk revival circa 1963 had suddenly been transported five years in the future. Then imagine they found they needed to adapt themselves to late-'60s trends as best as possible if they wanted to make an album, regardless of how awkward they might have sounded. That's about what you get with this mighty obscure LP, in which the three-man, three-woman combo fuse rather catchy early-'60s style troubadour "gotta travel on" folk-pop (with a hint of country) with more contemporary folk-pop-rock arrangements, some of which even verge on garage rock rawness. It sounds kind of ridiculous much of the time, especially when the lead vocals are delivered by a macho dude who seems to be trying to blend Johnny Cash and Elvis Presley, but just ends up sounding like the square guy trying to crash a suburban party that can't decide whether to be a hootenanny or a love-in. 


For all that, though, the songs have their catchy elements, never more so on the most garage-folk-rockish cut, "Gotta Keep Travelling." Other cuts show some surprising stylistic versatility, with hints of sentimental early-'60s pop/rock surfacing in "Contrary Mary" and "Easy Woman" (which could almost pass for a Lee Hazlewood-Nancy Sinatra duet tune if not for the inferior vocals), and pure early-'60s commercial hootenanny folk ("Call Me a Dog"). It wasn't remotely like what was happening in the pop scene at the time of its release, but that's part of what makes it such an interesting if flawed curiosity, and certainly makes it stand out in a sea of far more predictable obscure LP releases from the same era. ~ Richie Unterberger, Rovi

Tracks:
1. Gotta Keep Travelling
2. Nature Is My Mother
3. Some Do, Some Don't
4. Contrary Mary
5. Easy Woman
6. It's What's Happening Baby
7. Call Me a Dog
8. If
9. Take It Easy Baby
10. Let It All Hang Out
11. What Women Do
12. On stage Revelations



Download Link:

Friday, December 06, 2013

The Charms - The Charms (1966-68)





Θέμα μας μετά από καιρό οι Charms για να σας ανεβάσω ένα βινύλιο που ίσως δεν προλάβατε να το δείτε στα δισκάδικα καθώς κυκλοφόρησε αυστηρά σε περιορισμένη έκδοση μόλις 1000 κόπιες (πρόλαβα την 473). Να τονίσω ότι σε διαστάσεις είναι μικρότερο από αυτές που ξέρουμε στα κλασικά βινύλια.  

Οι Charms κατά την υποκειμενική μου άποψη ήταν ένα από τα ποιοτικότερα Ελληνικά γκρουπ όλων των εποχών, τα τραγούδια των οποίων είμαστε υποχρεωμένοι να φροντίζουμε να μην ξεχαστούν ποτέ. Είναι κομμάτι της Ελληνικής μουσικής ιστορίας μας διότι έγραψαν ιστορία.  Να ξεκαθαρίσω επίσης για να μην φαίνομαι δογματικός ότι δεν μου άρεσαν όλα τα τραγούδια τους. Αλλά έτσι δεν γίνετε πάντα με τα συγκροτήματα που ακούμε?  



Από αυτό εδώ το blog τα έχουμε πει και άλλες φορές παλαιότερα περί της Ελληνικής μουσικής. Της παλιάς Ελληνικής μουσικής που χόρευαν οι γονείς μας και οι συγγενείς μας. Εγώ αν και πολύ μικρός τότε έτυχε να έχω αναμνήσεις από τα πάρτι τους. Μου έχουν μείνει έστω και αχνά σαν φωτογραφίες εκείνα τα ρεφενέ πάρτι τους, η χαρά τους, οι φωνές τους, ο ασταμάτητος χορός τους με τα αξιαγάπητα 45αρια και η τρέλα που καβαλούσαν αν και ήταν όλοι φτωχοί άνθρωποι του μεροκάματου. Του πολύ σκληρού μεροκάματου.  Τα ντυσίματα που βλέπουμε στα Ελληνικά έργα ήταν ακριβώς τα ίδια. Κολάν πανέμορφα, κότσους το μαλλί οι γυναίκες και οι «γαμπροί» κοκκοράκι και μπριγιαντίνι κάργα. Η μάνα μου έκραζε το συχωρεμένο το πατέρα μου για αυτή τη μπριγιαντίνι (γυάλιζε το μαλλί και έφτιαχνε ζόρικο το κοκκοράκι του. Πολύ μετά ήρθε για τις επόμενες γενιές ήρθε το ζελέ…) που έβαφε τα μαξιλάρια. Τέλος πάντων ξέφυγα με πράγματα που εν πολλοίς ίσως είναι αδιάφορα και να προκαλούν το γέλιο. 



Πολύ αργότερα σαν μαθητής στο Λύκειο πρόλαβα κάτι από την Αίγλη στο Ζάππειο (όσοι δεν γνωρίζουν τι σημαίνει Αίγλη για την Ελληνική μουσική ας ψάξουν αμέσως τώρα) όπου τα Σάββατα πηγαίναμε με τους συμμαθητές μου. Θυμάμαι ότι τότε έπαιζαν τους 2002 GR ένα Ελληνικό γκρουπάκι που φτιάχτηκε το 1974 και έχει δισκογραφία.

Πληροφορίες για τους Charms θα βρείτε στο νετ όσες θέλετε συνεπώς δεν έχει νόημα να βάζω και εγώ εδώ αράδες. Άσε που μπορεί να έχει γράψει κανένα από τα κείμενα ο Μαστοράκης και να με κατηγορεί πάλι για κλοπή και να έχουμε ντράβαλα όπως τότε με τους Forminx. Επίσης κάτι για τον Νίκο Μαστοράκη. Μπορεί να διαφωνώ σε διάφορα αλλά αναγνωρίζω ότι χωρίς αυτόν πολλά δεν θα είχαν γίνει στην Ελλάδα. Ο Μαστοράκης αποτελεί μέρος της ιστορίας του Ελληνικού ροκ. Θέλω να είμαι αντικειμενικός, όπως αντικειμενικός είμαι και με τους Lynyrd Skynyrd. Οι καλά διαβασμένοι πάνω στο ροκ θα κατάλαβαν απόλυτα τι εννοώ ε?

Δυο λέξεις για την διασκευή του Respect στο κομμάτι του Otis Redding. Την θεωρώ εξαιρετική διότι  σε ένα τέτοιο κομμάτι κατάφεραν έβαλαν την δική τους προσωπικότητα και πινελιά αποδεικνύοντας ότι ένοιωθαν και ξεχώριζαν την καλή. soul Όσο για το Its My Life…..κάτσε καλά.  Ή να πω για το The Count Game? Τι να πω δηλαδή? Γκαραζιά από τις πραγματικά λίγες. Άπαιχτη εντελώς. Απολαύστε την.

The Charms – The Count Game

       


Να πω επίσης ότι το τελευταίο τραγούδι του δίσκου που ανέβασα, λέγετε  πως αναφερόταν στην κοπέλα του Μάικ Ροζάκη που δυστυχώς έχασε τότε και ήταν η αιτία να γράψει αυτό το τραγούδι.  Ήταν μία παρεξήγηση που πρκάλεσε η τότε λογοκρισία καθώς το τραγούδι  είχε απορριφθεί τρεις φορές από την τότε χούντα.  


Υπεύθυνος έκδοσης αυτή της συλλογής ήταν ο δισκογραφικός παραγωγός Μάκης Δελαπόρτας και τον ευχαριστούμε. Όμως, αν μου επιτρέπει, θα έπρεπε σε αυτή την συλλογή να συμπεριλάβει και αυτή την συγκλονιστική  κομματάρα που λεγόταν Im Coming Back. Πιστεύω ότι το κομμάτι αυτό είναι σταθμός του Ελληνικού ροκ και αλλοίμονο αν υπάρχουν Ελληνικά ροκ συγκροτήματα που δεν το ξέρουν. Αλλοίμονο τους να τους πείτε. Όποιος το νοιώσει θα γνωρίσει τις ρίζες του rock στην Ελλάδα. Το rock στην Ελλάδα ξεκίνησε από ανεπανάληπτες γκαραζιές σαν αυτή και μην ακούσω τίποτα χαζομάρες από ημιμαθείς ή νεόκοπους στο «αντικείμενο». Γίνομαι απόλυτος και πολύ αυστηρός…δάσκαλος. Οι Charms έδωσαν συναυλία στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο πέρσι τέτοια περίοδο χωρίς βέβαια τον Ροζάκη που έφυγε από κοντά μας το 2009. Ψάξτε στο youtube να δείτε πως ροκάρει ο Κώστας Νικολόπουλος μετά τόσα χρόνια στο ίδιο κομμάτι.

Ανέβασα στο youtube (με καλή ανάλυση έτσι ώστε αν ακουστεί  σε μεγάλα ηχεία να το απολαύσετε) να θυμηθούμε   ξανά αυτό το καταπληκτικό 45αρι που κληρονόμησα από τη θεία μου την Άννα που την θυμάμαι  ακόμα να χορεύει φανταστικά αυτό το «σέικ» μέχρι πριν κάποια χρόνια. Αναμνήσεις…πολλές αναμνήσεις της νιότης με πόδια και μυαλό να συντονίζονται αμέσως μόλις το ακούω.

The Charms – Ascolta Mio Dio (1966)

 


The Charms:
Κώστας Καρύδας: Τραγούδι (-1965)
Σπύρος Καρακούτας: Μπάσο (-1965, +Μάϊκ Ροζάκης: Μπάσο, Τραγούδι)
Γιώργος Μπαλάσκας: Κιθάρα (-1964, +Αλέκος Γλύκας -1964, + Κώστας Νικολόπουλος)
Γιώργος Στρατής: Ντραμς
Τέρης Ιερεμίας: (+1965), Όργανο, Τραγούδι
Πέτρος Πολλάτος: (+1965), Σαξόφωνο


Α΄ ΠΛΕΥΡΑ
1.Τρελοκόριτσο
2.Έξω απ΄τον κόσμο
3. It’s My Life
4. Εύκολη Ζωή
5.Ascolta Mio Dio

Β΄ ΠΛΕΥΡΑ
1. Γλυκεία Αγαπημένη
2. Χειμώνα Καλοκαίρι
3. Γαλάζιο όνειρο
4. Respect
5. Ο Διωγμός

A very very short story about “The Charms”  is taken from garagehangover.com

The Charms were one of the top acts in Greece in the mid-1960s. The Popular release is one of their first 45s, if not the very first, featuring two instrumentals, “Charming Hully Gully” and the phenomenal “Shake with Charm”, which has a fast, stripped-down rhythm that reminds me of the Monks!
Like other bands of the era, by 1966 they stepped away from instrumentals and started singing, but the music still has a jerky instrumental flavor to them on the early Music Box releases. All their early vocals are in English.
Their first Music Box 45 has the great garage sound of “See You on Sunday” on the B-side, with Animals-influenced organ chording, and “Mr. Goose” on the A-side.
Their next 45 on Music Box may be even better. “I’m Coming Back (to Stay)” has a repetitive horn riff and a good performance from the group. “The Count Game” is my personal favorite by this band, with a rhythm something like ska led by the organ, a great vocal and nice bluesy guitar fills.

The Charms - “I’m Coming Back (to Stay)”


After these releases the band lineup changed and their later output is more pop, and more often sung in Greek, and I’ve heard very little of it. Their cover of the Animals’ “It’s My Life” which isn’t bad, but definitely lacks the fire of the others. Known as a great live band, they were featured in several movies at the time, but I haven’t seen any clips of them performing yet.
The Popular 45 has no song writing or production credits. Song writing credits go to Nick Mastorakis and the Charms on Music Box 586, and to Nick Mastorakis, P. Polatos, M. Rozakis on Music Box 606. I assume Nick Mastorakis is the producer.
The following list of band members is adapted from an autotranslation of a good list of 60′s bands in Greece.


Kostas Karydas: Vocals (-1965)
Spyros Karakoytas: Bass (-1965, + Maik Rozakis: Bass, Vocals)
Giorgos Mpalaskas: Guitar (-1964, + Alekos Glykas -1964, + Kostas Njkolopoylos)
Giorgos Stratis: Drums
Teris Jeremjas: (+ 1965), Organ, Vocals
Petros Pollatos: (+ 1965), Saxophone

The Charms featured in plenty of movies from the time. A couple of notable ones: they back Erica and Margarita Broyer on “Little Kiss” from the 1965 movie Teddy Boy Agapi Mou, and they do a fine Greek version of Del Shannon’s “Keep Searching” and an English version of Sam Cooke’s “Wonderful World” in O Gampros Mou o Prikothiras from 1967.
I don’t think I can list a full filmography for the band, but I know of a couple film appearances in color: the band playing “Fige” in the background of O Daskalakos Itan Leventia from 1970 and “Xwris Esena” and “Ela Pali Ela” from O Trelopenhntarhs in 1971