Κάποτε ήταν της μόδας στην πατρίδα μας τα λάτιν τραγουδάκια (πριν 50 χρόνια), όχι άδικα πιστεύω. Εγώ πρώτη φορά τα άκουσα πιτσιρικάς από τον πατέρα μου, όταν έβαζε κασετούλες στο αμάξι.
Στα χρόνια που ζούμε, την περίοδο των αποκριών σε δεκάδες μαγαζιά ανά την επικράτεια, βάζουν αβέρτα λατιν. Τι λατιν όμως... κατά τη γνώμη μου ότι αηδία υπάρχει βέβαια αρκεί να ακούγεται Ισπανό-Βραζιλόφωνο. Να ήταν καμία σάμπα σαν αυτά που βλέπουμε στο καρναβάλι στο Ρίο πάει στο καλό.
Την Δευτέρα που μας πέρασε , κάναμε ένα παρτάκι στο μπαράκι, για ένα συνάδελφο που ζήτησε πήρε μετάθεση για Αργεντινή (του την έδωσε και καλά έκανε), οπότε έπρεπε να τον αποχαιρετήσουμε με μπόλικο αλκοόλ και μουσική.
Είπα λοιπόν και γω να παίξω κανένα λάτιν τραγουδάκι, με την ευκαιρία του φίλου που φεύγει, αλλά από αυτά που θεωρώ εγώ λάτιν. Να, σαν αυτό το πανέμορφο (κατά την ταπεινή μου γνώμη) κομμάτι που έβαλα εδώ, το οποίο όπως ήταν φυσικό το άκουσα μόνο εγώ και ο φίλος. Εντάξει, είναι ηπίων τόνων... αλλά τι να κάνουμε.
Καλό ταξίδι φίλε Κώστα.
Dicen que la distancia es el olvid,
Pero yo no concibo esa razón
Porque yo seguiré siendo el cautivo,
De los caprichos de tu corazón
Supiste esclarecer mis pensamientos,
Me diste la verdad que yo soñe
Ahuyentaste de mi los sufrimientos,
En la primera noche que te amé.
Hoy mi playa se viste de amargura,
Porque tu barca tiene que partir
A cruzar otros mares de locura,
Cuida que no naufrague tu vivir
Cuando la luz del sol se esté apagando,
Y te sientas cansada de vagar
Piensa que yo por ti estaré esperando,
Hasta que tu decidas regresar
http://sharebee.com/264285de
Wednesday, February 17, 2010
Monday, February 15, 2010
Blues Project - Live At The Cafe Au Go Go (1966)
Μάλλον από τις παλιές καλές εποχές όπου οι δισκογραφικές εταιρείες στην πατρίδα μας, αποφάσισαν και ανατύπωσαν μερικά Lp, ομολογουμένως αναπάντεχα (αν είναι δυνατόν, περιέχει και τους στίχους σε ξεχωριστό ένθετο). Αγοράστηκε βέβαια σφαίρα και διασώθηκε. Για το γκρουπ νομιζω τα εχω πει παλιότερα οπότε ας μην λέμε τα ίδια. Απλά απολαύστε το, όσοι τυχών δεν το έχετε.
Tracks:
Side A
"Going Down Louisiana"
"You Go I'll Go With You"
"Catch The Wind"
"I Want To Be Your Driver"
"Alberta"
"The Way My Baby Walks"
Side B
"Violets Of Dawn"
"Back Door Man"
"Jelly Jelly Blues"
"Spoonful"
"Who Do You Love"
Tracks:
Side A
"Going Down Louisiana"
"You Go I'll Go With You"
"Catch The Wind"
"I Want To Be Your Driver"
"Alberta"
"The Way My Baby Walks"
Side B
"Violets Of Dawn"
"Back Door Man"
"Jelly Jelly Blues"
"Spoonful"
"Who Do You Love"
Saturday, February 06, 2010
2 χρόνια Psychspaniolos
Σε λίγες μέρες συμπληρώνω τρία χρόνια από τότε που πήρα την απόφαση να αφήσω οικογενειακώς την Αθήνα και να μετακομίσω (άγνωστο για πόσο) στη Χίο.
Η μετοίκηση είναι ένα ρίσκο ιδίως άμα γίνεται σε σχετικά μεγάλη ηλικία καθώς μιλάμε για νέο ξεκίνημα. Υπάρχει όμως η επαγγελματική σιγουριά αφού ουσιαστικά μετέφερα τη σχολική μου εργασία στο ακριτικό αυτό νησί. Δεν πήρα δηλαδή κανένα επαγγελματικό ρίσκο αφού δεν ιδιωτεύω.
Όταν ήρθα στο νησί πέραν των σχολικών το πρώτο πράγμα που κοίταξα στο νησί ήταν να βρω ένα τρόπο να εξασκώ το βασικό μου χόμπι που δεν είναι άλλο από τη μουσική. Να βρω δηλαδή ένα μπαράκι, να βάζω αυτά που γουστάρω, να κάνω το κέφι μου και ίσως το κέφι και κάποιων άλλων. Το κατάφερα σχετικά εύκολα αφού εδώ στο νησί υπάρχει ένα μπαράκι, δεκτικό σε άλλου είδους μουσικές, διαφέροντας παρασάγγας από τα «μπαμπαμπουκάδικα» του νησιού.
Επόμενος στόχος ήταν να βρω και ένα ραδιοφωνικό σταθμό που θα δεχόταν κάτι ανάλογο. Το ράδιο ήταν και παραμένει μεγάλη αγάπη αφού ήταν το πρώτο μου μέσο για να έρθω σε επαφή με τη μουσική. Οι πρώτες αγάπες δεν ξεχνιούνται. Έκανα μία προσπάθεια αλλά φυσικά τράκαρα σε όλα αυτά που φαντάζεστε και που είμαι σίγουρος ότι τα ακούτε στα ραδιόφωνα που ανοίγεται και ακούτε.
Τρίτη προσπάθεια να φτιάξω ένα blog σαν αυτά που έμπαινα και κατέβαζα δισκάκια που δεν είχα ή δεν ήξερα. Προφανώς ήξερα ότι θα κάνω πειρατεία, διότι αυτό που κάνω εγώ αλλά και τόσοι άλλοι είναι πειρατεία.
Αν έχω κάποιες τύψεις, έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ίσως στέρησα ή στερώ από κάποιου κάποια εισοδήματα σε δύσκολες εποχές. Εννοώ μέλη συγκροτημάτων που είναι εν ζωή και έχουν τυχών κάποιες απολαβές από τους δίσκους που κυκλοφόρησαν, διαφορετικά για εταιρείες και πάσης φύσεως άλλα λαμόγια δε δίνω μία.
Εκείνο που δεν φανταζόμουν στο blog καθότι μηδενική εμπειρία, ήταν το γεγονός πως μέσα από τα σχόλια που έκαναν διάφοροι φίλοι, θα ερχόμουν σε επαφή με ανθρώπους τους οποίους δεν ήξερα καν και τους οποίους δεν έχω δει ακόμα.
Μία γνωριμία έγινε με τον Στέφανο Παναγιωτάκη (βάζω ονοματεπώνυμο διότι είναι επώνυμος και ξέρω πως δεν έχει πρόβλημα), τον οποίο αποκαλώ φίλο αν και δεν τον έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Η έκπληξη μου ήταν τεράστια όταν έλαβα από αυτόν εκείνο το κουτί με τα άπαντα των Purple Overdose, με ανεκτίμητο υλικό από τους Electric Prunes και πολλές φωτογραφίες. Στενοχωριέμαι που πέραν κάποιων φωτογραφιών και μερικών τηλεφωνημάτων δεν τον έχω δει ποτέ αυτόν τον άνθρωπο.
Ο Στέφανος στάθηκε η αιτία να «γνωριστώ» (μία φορά δηλαδή μιλήσαμε μαζί) με τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για την έκδοση του TIMEMAZINE, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μου στείλει όλα τα τεύχη δωρεάν (δεν θα ξαναγίνειί Μιχάλη). Εννοώ τον φίλο Μιχάλη Λαγοπάτη που μένει στην Τρίπολη και κάνει εκπομπή στο τοπικό ράδιο και από καιρό εις καιρό, όπως είδα, οργάνωσε συναυλίες με τους Iron Butterfly, Big Brither and Holding Company κ.λ.π.
Επόμενη επαφή που θέλω να αναφέρω είναι αυτή με τον «Αντισθένη 58». Δεν έχω μιλήσει καν ούτε στο τηλέφωνο με τον άνθρωπο, αλλά είχε την ευγενή καλοσύνη και να μπαίνει και να κάνει όμορφα σχόλια στο blog, αλλά και να αφιερώνει χρόνο, για να μου στείλει mail γράφοντας πανέμορφα και στέλνοντας ανεκτίμητο υλικό. Στην ίδια κατηγορία είναι ο vasilis70 που πρόσφατα έστειλε κάτι μειλ με πανέμορφες κυκλοφορίες.
Επαφή έστω και ελάχιστη μέσα από τα σχόλια όπως για παράδειγμα των Haris, angelab23, σωτήρης, jimbou, nikos_paleo_faliro, kostas ή με αναφορές σε άλλα μπλογκ, όπως για παράδειγμα του hippy-djkit ή του standin’ at the crossroads ειλικρινά κου έδωσε μεγάλη χαρά.
Ίσως ξεχνώ κάποιους (σίγουρα ξεχνώ λόγω ηλικίας, οπότε συγνώμη) αλλά αυτοί μου έρχονται τώρα στο νου. Αντιμετωπίζω όμως το εξής πρόβλημα. Δεν έχω κάποιο άλλο τρόπο για να τους ευχαριστήσω μέσα από τη καρδιά μου εκτός από το να τους γράψω εδώ….ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ και ζητώ συγνώμη σε όσους δεν πρόλαβα να απαντήσω μέσα από το μπλογκ στα σχόλια τους. Ειλικρινά δεν προλάβαινα διότι ετοίμαζα σπίτι. Τώρα που μπήκε το νερό στο αυλάκι θα είμαι συνεπής.
Δεν ξέρω αν μπορεί να βρεθεί τρόπος να συναντηθούμε όλοι μαζί κάποια φορά στην Αθήνα. Ελπίζω έστω με κάποιους.
Να είστε όλοι καλά και σας ευχαριστώ πολύ για όλα.
Η μετοίκηση είναι ένα ρίσκο ιδίως άμα γίνεται σε σχετικά μεγάλη ηλικία καθώς μιλάμε για νέο ξεκίνημα. Υπάρχει όμως η επαγγελματική σιγουριά αφού ουσιαστικά μετέφερα τη σχολική μου εργασία στο ακριτικό αυτό νησί. Δεν πήρα δηλαδή κανένα επαγγελματικό ρίσκο αφού δεν ιδιωτεύω.
Όταν ήρθα στο νησί πέραν των σχολικών το πρώτο πράγμα που κοίταξα στο νησί ήταν να βρω ένα τρόπο να εξασκώ το βασικό μου χόμπι που δεν είναι άλλο από τη μουσική. Να βρω δηλαδή ένα μπαράκι, να βάζω αυτά που γουστάρω, να κάνω το κέφι μου και ίσως το κέφι και κάποιων άλλων. Το κατάφερα σχετικά εύκολα αφού εδώ στο νησί υπάρχει ένα μπαράκι, δεκτικό σε άλλου είδους μουσικές, διαφέροντας παρασάγγας από τα «μπαμπαμπουκάδικα» του νησιού.
Επόμενος στόχος ήταν να βρω και ένα ραδιοφωνικό σταθμό που θα δεχόταν κάτι ανάλογο. Το ράδιο ήταν και παραμένει μεγάλη αγάπη αφού ήταν το πρώτο μου μέσο για να έρθω σε επαφή με τη μουσική. Οι πρώτες αγάπες δεν ξεχνιούνται. Έκανα μία προσπάθεια αλλά φυσικά τράκαρα σε όλα αυτά που φαντάζεστε και που είμαι σίγουρος ότι τα ακούτε στα ραδιόφωνα που ανοίγεται και ακούτε.
Τρίτη προσπάθεια να φτιάξω ένα blog σαν αυτά που έμπαινα και κατέβαζα δισκάκια που δεν είχα ή δεν ήξερα. Προφανώς ήξερα ότι θα κάνω πειρατεία, διότι αυτό που κάνω εγώ αλλά και τόσοι άλλοι είναι πειρατεία.
Αν έχω κάποιες τύψεις, έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ίσως στέρησα ή στερώ από κάποιου κάποια εισοδήματα σε δύσκολες εποχές. Εννοώ μέλη συγκροτημάτων που είναι εν ζωή και έχουν τυχών κάποιες απολαβές από τους δίσκους που κυκλοφόρησαν, διαφορετικά για εταιρείες και πάσης φύσεως άλλα λαμόγια δε δίνω μία.
Εκείνο που δεν φανταζόμουν στο blog καθότι μηδενική εμπειρία, ήταν το γεγονός πως μέσα από τα σχόλια που έκαναν διάφοροι φίλοι, θα ερχόμουν σε επαφή με ανθρώπους τους οποίους δεν ήξερα καν και τους οποίους δεν έχω δει ακόμα.
Μία γνωριμία έγινε με τον Στέφανο Παναγιωτάκη (βάζω ονοματεπώνυμο διότι είναι επώνυμος και ξέρω πως δεν έχει πρόβλημα), τον οποίο αποκαλώ φίλο αν και δεν τον έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Η έκπληξη μου ήταν τεράστια όταν έλαβα από αυτόν εκείνο το κουτί με τα άπαντα των Purple Overdose, με ανεκτίμητο υλικό από τους Electric Prunes και πολλές φωτογραφίες. Στενοχωριέμαι που πέραν κάποιων φωτογραφιών και μερικών τηλεφωνημάτων δεν τον έχω δει ποτέ αυτόν τον άνθρωπο.
Ο Στέφανος στάθηκε η αιτία να «γνωριστώ» (μία φορά δηλαδή μιλήσαμε μαζί) με τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για την έκδοση του TIMEMAZINE, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μου στείλει όλα τα τεύχη δωρεάν (δεν θα ξαναγίνειί Μιχάλη). Εννοώ τον φίλο Μιχάλη Λαγοπάτη που μένει στην Τρίπολη και κάνει εκπομπή στο τοπικό ράδιο και από καιρό εις καιρό, όπως είδα, οργάνωσε συναυλίες με τους Iron Butterfly, Big Brither and Holding Company κ.λ.π.
Επόμενη επαφή που θέλω να αναφέρω είναι αυτή με τον «Αντισθένη 58». Δεν έχω μιλήσει καν ούτε στο τηλέφωνο με τον άνθρωπο, αλλά είχε την ευγενή καλοσύνη και να μπαίνει και να κάνει όμορφα σχόλια στο blog, αλλά και να αφιερώνει χρόνο, για να μου στείλει mail γράφοντας πανέμορφα και στέλνοντας ανεκτίμητο υλικό. Στην ίδια κατηγορία είναι ο vasilis70 που πρόσφατα έστειλε κάτι μειλ με πανέμορφες κυκλοφορίες.
Επαφή έστω και ελάχιστη μέσα από τα σχόλια όπως για παράδειγμα των Haris, angelab23, σωτήρης, jimbou, nikos_paleo_faliro, kostas ή με αναφορές σε άλλα μπλογκ, όπως για παράδειγμα του hippy-djkit ή του standin’ at the crossroads ειλικρινά κου έδωσε μεγάλη χαρά.
Ίσως ξεχνώ κάποιους (σίγουρα ξεχνώ λόγω ηλικίας, οπότε συγνώμη) αλλά αυτοί μου έρχονται τώρα στο νου. Αντιμετωπίζω όμως το εξής πρόβλημα. Δεν έχω κάποιο άλλο τρόπο για να τους ευχαριστήσω μέσα από τη καρδιά μου εκτός από το να τους γράψω εδώ….ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ και ζητώ συγνώμη σε όσους δεν πρόλαβα να απαντήσω μέσα από το μπλογκ στα σχόλια τους. Ειλικρινά δεν προλάβαινα διότι ετοίμαζα σπίτι. Τώρα που μπήκε το νερό στο αυλάκι θα είμαι συνεπής.
Δεν ξέρω αν μπορεί να βρεθεί τρόπος να συναντηθούμε όλοι μαζί κάποια φορά στην Αθήνα. Ελπίζω έστω με κάποιους.
Να είστε όλοι καλά και σας ευχαριστώ πολύ για όλα.
Subscribe to:
Posts (Atom)