Σε λίγες μέρες συμπληρώνω τρία χρόνια από τότε που πήρα την απόφαση να αφήσω οικογενειακώς την Αθήνα και να μετακομίσω (άγνωστο για πόσο) στη Χίο.
Η μετοίκηση είναι ένα ρίσκο ιδίως άμα γίνεται σε σχετικά μεγάλη ηλικία καθώς μιλάμε για νέο ξεκίνημα. Υπάρχει όμως η επαγγελματική σιγουριά αφού ουσιαστικά μετέφερα τη σχολική μου εργασία στο ακριτικό αυτό νησί. Δεν πήρα δηλαδή κανένα επαγγελματικό ρίσκο αφού δεν ιδιωτεύω.
Όταν ήρθα στο νησί πέραν των σχολικών το πρώτο πράγμα που κοίταξα στο νησί ήταν να βρω ένα τρόπο να εξασκώ το βασικό μου χόμπι που δεν είναι άλλο από τη μουσική. Να βρω δηλαδή ένα μπαράκι, να βάζω αυτά που γουστάρω, να κάνω το κέφι μου και ίσως το κέφι και κάποιων άλλων. Το κατάφερα σχετικά εύκολα αφού εδώ στο νησί υπάρχει ένα μπαράκι, δεκτικό σε άλλου είδους μουσικές, διαφέροντας παρασάγγας από τα «μπαμπαμπουκάδικα» του νησιού.
Επόμενος στόχος ήταν να βρω και ένα ραδιοφωνικό σταθμό που θα δεχόταν κάτι ανάλογο. Το ράδιο ήταν και παραμένει μεγάλη αγάπη αφού ήταν το πρώτο μου μέσο για να έρθω σε επαφή με τη μουσική. Οι πρώτες αγάπες δεν ξεχνιούνται. Έκανα μία προσπάθεια αλλά φυσικά τράκαρα σε όλα αυτά που φαντάζεστε και που είμαι σίγουρος ότι τα ακούτε στα ραδιόφωνα που ανοίγεται και ακούτε.
Τρίτη προσπάθεια να φτιάξω ένα blog σαν αυτά που έμπαινα και κατέβαζα δισκάκια που δεν είχα ή δεν ήξερα. Προφανώς ήξερα ότι θα κάνω πειρατεία, διότι αυτό που κάνω εγώ αλλά και τόσοι άλλοι είναι πειρατεία.
Αν έχω κάποιες τύψεις, έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ίσως στέρησα ή στερώ από κάποιου κάποια εισοδήματα σε δύσκολες εποχές. Εννοώ μέλη συγκροτημάτων που είναι εν ζωή και έχουν τυχών κάποιες απολαβές από τους δίσκους που κυκλοφόρησαν, διαφορετικά για εταιρείες και πάσης φύσεως άλλα λαμόγια δε δίνω μία.
Εκείνο που δεν φανταζόμουν στο blog καθότι μηδενική εμπειρία, ήταν το γεγονός πως μέσα από τα σχόλια που έκαναν διάφοροι φίλοι, θα ερχόμουν σε επαφή με ανθρώπους τους οποίους δεν ήξερα καν και τους οποίους δεν έχω δει ακόμα.
Μία γνωριμία έγινε με τον Στέφανο Παναγιωτάκη (βάζω ονοματεπώνυμο διότι είναι επώνυμος και ξέρω πως δεν έχει πρόβλημα), τον οποίο αποκαλώ φίλο αν και δεν τον έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Η έκπληξη μου ήταν τεράστια όταν έλαβα από αυτόν εκείνο το κουτί με τα άπαντα των Purple Overdose, με ανεκτίμητο υλικό από τους Electric Prunes και πολλές φωτογραφίες. Στενοχωριέμαι που πέραν κάποιων φωτογραφιών και μερικών τηλεφωνημάτων δεν τον έχω δει ποτέ αυτόν τον άνθρωπο.
Ο Στέφανος στάθηκε η αιτία να «γνωριστώ» (μία φορά δηλαδή μιλήσαμε μαζί) με τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για την έκδοση του TIMEMAZINE, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μου στείλει όλα τα τεύχη δωρεάν (δεν θα ξαναγίνειί Μιχάλη). Εννοώ τον φίλο Μιχάλη Λαγοπάτη που μένει στην Τρίπολη και κάνει εκπομπή στο τοπικό ράδιο και από καιρό εις καιρό, όπως είδα, οργάνωσε συναυλίες με τους Iron Butterfly, Big Brither and Holding Company κ.λ.π.
Επόμενη επαφή που θέλω να αναφέρω είναι αυτή με τον «Αντισθένη 58». Δεν έχω μιλήσει καν ούτε στο τηλέφωνο με τον άνθρωπο, αλλά είχε την ευγενή καλοσύνη και να μπαίνει και να κάνει όμορφα σχόλια στο blog, αλλά και να αφιερώνει χρόνο, για να μου στείλει mail γράφοντας πανέμορφα και στέλνοντας ανεκτίμητο υλικό. Στην ίδια κατηγορία είναι ο vasilis70 που πρόσφατα έστειλε κάτι μειλ με πανέμορφες κυκλοφορίες.
Επαφή έστω και ελάχιστη μέσα από τα σχόλια όπως για παράδειγμα των Haris, angelab23, σωτήρης, jimbou, nikos_paleo_faliro, kostas ή με αναφορές σε άλλα μπλογκ, όπως για παράδειγμα του hippy-djkit ή του standin’ at the crossroads ειλικρινά κου έδωσε μεγάλη χαρά.
Ίσως ξεχνώ κάποιους (σίγουρα ξεχνώ λόγω ηλικίας, οπότε συγνώμη) αλλά αυτοί μου έρχονται τώρα στο νου. Αντιμετωπίζω όμως το εξής πρόβλημα. Δεν έχω κάποιο άλλο τρόπο για να τους ευχαριστήσω μέσα από τη καρδιά μου εκτός από το να τους γράψω εδώ….ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ και ζητώ συγνώμη σε όσους δεν πρόλαβα να απαντήσω μέσα από το μπλογκ στα σχόλια τους. Ειλικρινά δεν προλάβαινα διότι ετοίμαζα σπίτι. Τώρα που μπήκε το νερό στο αυλάκι θα είμαι συνεπής.
Δεν ξέρω αν μπορεί να βρεθεί τρόπος να συναντηθούμε όλοι μαζί κάποια φορά στην Αθήνα. Ελπίζω έστω με κάποιους.
Να είστε όλοι καλά και σας ευχαριστώ πολύ για όλα.
Η μετοίκηση είναι ένα ρίσκο ιδίως άμα γίνεται σε σχετικά μεγάλη ηλικία καθώς μιλάμε για νέο ξεκίνημα. Υπάρχει όμως η επαγγελματική σιγουριά αφού ουσιαστικά μετέφερα τη σχολική μου εργασία στο ακριτικό αυτό νησί. Δεν πήρα δηλαδή κανένα επαγγελματικό ρίσκο αφού δεν ιδιωτεύω.
Όταν ήρθα στο νησί πέραν των σχολικών το πρώτο πράγμα που κοίταξα στο νησί ήταν να βρω ένα τρόπο να εξασκώ το βασικό μου χόμπι που δεν είναι άλλο από τη μουσική. Να βρω δηλαδή ένα μπαράκι, να βάζω αυτά που γουστάρω, να κάνω το κέφι μου και ίσως το κέφι και κάποιων άλλων. Το κατάφερα σχετικά εύκολα αφού εδώ στο νησί υπάρχει ένα μπαράκι, δεκτικό σε άλλου είδους μουσικές, διαφέροντας παρασάγγας από τα «μπαμπαμπουκάδικα» του νησιού.
Επόμενος στόχος ήταν να βρω και ένα ραδιοφωνικό σταθμό που θα δεχόταν κάτι ανάλογο. Το ράδιο ήταν και παραμένει μεγάλη αγάπη αφού ήταν το πρώτο μου μέσο για να έρθω σε επαφή με τη μουσική. Οι πρώτες αγάπες δεν ξεχνιούνται. Έκανα μία προσπάθεια αλλά φυσικά τράκαρα σε όλα αυτά που φαντάζεστε και που είμαι σίγουρος ότι τα ακούτε στα ραδιόφωνα που ανοίγεται και ακούτε.
Τρίτη προσπάθεια να φτιάξω ένα blog σαν αυτά που έμπαινα και κατέβαζα δισκάκια που δεν είχα ή δεν ήξερα. Προφανώς ήξερα ότι θα κάνω πειρατεία, διότι αυτό που κάνω εγώ αλλά και τόσοι άλλοι είναι πειρατεία.
Αν έχω κάποιες τύψεις, έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ίσως στέρησα ή στερώ από κάποιου κάποια εισοδήματα σε δύσκολες εποχές. Εννοώ μέλη συγκροτημάτων που είναι εν ζωή και έχουν τυχών κάποιες απολαβές από τους δίσκους που κυκλοφόρησαν, διαφορετικά για εταιρείες και πάσης φύσεως άλλα λαμόγια δε δίνω μία.
Εκείνο που δεν φανταζόμουν στο blog καθότι μηδενική εμπειρία, ήταν το γεγονός πως μέσα από τα σχόλια που έκαναν διάφοροι φίλοι, θα ερχόμουν σε επαφή με ανθρώπους τους οποίους δεν ήξερα καν και τους οποίους δεν έχω δει ακόμα.
Μία γνωριμία έγινε με τον Στέφανο Παναγιωτάκη (βάζω ονοματεπώνυμο διότι είναι επώνυμος και ξέρω πως δεν έχει πρόβλημα), τον οποίο αποκαλώ φίλο αν και δεν τον έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Η έκπληξη μου ήταν τεράστια όταν έλαβα από αυτόν εκείνο το κουτί με τα άπαντα των Purple Overdose, με ανεκτίμητο υλικό από τους Electric Prunes και πολλές φωτογραφίες. Στενοχωριέμαι που πέραν κάποιων φωτογραφιών και μερικών τηλεφωνημάτων δεν τον έχω δει ποτέ αυτόν τον άνθρωπο.
Ο Στέφανος στάθηκε η αιτία να «γνωριστώ» (μία φορά δηλαδή μιλήσαμε μαζί) με τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για την έκδοση του TIMEMAZINE, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μου στείλει όλα τα τεύχη δωρεάν (δεν θα ξαναγίνειί Μιχάλη). Εννοώ τον φίλο Μιχάλη Λαγοπάτη που μένει στην Τρίπολη και κάνει εκπομπή στο τοπικό ράδιο και από καιρό εις καιρό, όπως είδα, οργάνωσε συναυλίες με τους Iron Butterfly, Big Brither and Holding Company κ.λ.π.
Επόμενη επαφή που θέλω να αναφέρω είναι αυτή με τον «Αντισθένη 58». Δεν έχω μιλήσει καν ούτε στο τηλέφωνο με τον άνθρωπο, αλλά είχε την ευγενή καλοσύνη και να μπαίνει και να κάνει όμορφα σχόλια στο blog, αλλά και να αφιερώνει χρόνο, για να μου στείλει mail γράφοντας πανέμορφα και στέλνοντας ανεκτίμητο υλικό. Στην ίδια κατηγορία είναι ο vasilis70 που πρόσφατα έστειλε κάτι μειλ με πανέμορφες κυκλοφορίες.
Επαφή έστω και ελάχιστη μέσα από τα σχόλια όπως για παράδειγμα των Haris, angelab23, σωτήρης, jimbou, nikos_paleo_faliro, kostas ή με αναφορές σε άλλα μπλογκ, όπως για παράδειγμα του hippy-djkit ή του standin’ at the crossroads ειλικρινά κου έδωσε μεγάλη χαρά.
Ίσως ξεχνώ κάποιους (σίγουρα ξεχνώ λόγω ηλικίας, οπότε συγνώμη) αλλά αυτοί μου έρχονται τώρα στο νου. Αντιμετωπίζω όμως το εξής πρόβλημα. Δεν έχω κάποιο άλλο τρόπο για να τους ευχαριστήσω μέσα από τη καρδιά μου εκτός από το να τους γράψω εδώ….ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ και ζητώ συγνώμη σε όσους δεν πρόλαβα να απαντήσω μέσα από το μπλογκ στα σχόλια τους. Ειλικρινά δεν προλάβαινα διότι ετοίμαζα σπίτι. Τώρα που μπήκε το νερό στο αυλάκι θα είμαι συνεπής.
Δεν ξέρω αν μπορεί να βρεθεί τρόπος να συναντηθούμε όλοι μαζί κάποια φορά στην Αθήνα. Ελπίζω έστω με κάποιους.
Να είστε όλοι καλά και σας ευχαριστώ πολύ για όλα.
12 comments:
Σπανιόλε σου εύχομαι να τα χιλιάσει to blog και εμείς νάμαστε όλοι καλά
να τα λέμε και να ακούμε αυτές τις θεσπέσιες μουσικές!!!
Tελικά φίλε σπανιολε,είσαι τυχερός!
δεν ιδιωτεύεις!
Βέβαια την τύχη μας την επηρεάζουμε κατά πολύ με βάση και τις αξίες του καθένα απο μας, αλλά εσύ την επιδιώκεις κιόλας1
και μπράβο σου.
Χρόνια πολλά για την πανέμορφη και ψαγμένη σελίδα σου!
Σου εύχομαι να την συνεχίσεις και μετά την σύνταξη, γιατί τότε σαν το παλιό κρασί θα είναι ακόμα περισότερο αναγκαία και πολύτιμη.
Οιγενιές που έρχονται θα ''σκαβουν''για να βρούν πολύτιμες πέτρες που δεν χορτιαριάζουν, τουτέστιν , το κυνήγι του θυσαυρού θα πρέπει να γίνεται ολoένα με πιό πολύ δίψα, καθότι οι καιροί θα αλλάξουν με πεισσότερη ξηρασία και ανομβρία!
Τα ραδιόφωνα τα κατέχουν κυρίως κάθε λογής εργολάβοι, πρώην άσχετοι με τον πολιτισμό, κυνηγοί του εύκολου κέρδους!
Μόνον όταν υπάρχει το αντίπαλον δέος του πομπού που καλλιεργεί συνειδήσεις και προάγει τον πολιτισμό, θα αλλάξουν κι αυτοί ρότα!
Συνεπώς, όχι μόνον πρέπει να συνεχίσεις αλλά, και να ενωθούν ολοι οι μάγκες τής χώρας μας!
Δίπλα σου στην Σάμο υπάρχει ενας Ρ/Σ στο net -http://www.teosam.com/(midnight blues) - και ο 63χρονος συνταξιούχος Λάκης Βουρονίκος βγάζει την ψυχή του καθημερινά.
Δεν έχει σημασία αν παίζει blues,
σημασία εχει πως ο 63 χρόνων κος Λάκης , βγήκε στην σύνταξη και δεν τα παράτησε, πηγαίνοντας στο ΚΑΠΗ , αλλά απεναντίας ροκάρει και βάζει μάτια και σε 18αρη!
http://digital.tanea.gr/Default.aspx?d=20091112&nid=14093398
Ιστορία λίγο πολύ συνηθισμένη και οικεία,θαρρώ σε ολους μας , μιας και υπάρχουν πολλοί ωραίοι ''τρελλοί'' ανα την επικράτεια!
Αντε και πολύχρωμο ψυχεδελικό ραδιόφωνο σου εύχομαι με όλου του κόσμου τα καλούδια!
..πολοί θα συμετάσχουν στην ενέργεια απο την αρχή, χιλιάδες θα ακολόυθήσουν ..
Η ΕΟΚ χρηματοδοτει αντοίστιχες ενεργειες που προάγουν τον πολιτισμό , ειδικά αν πρόκειται για ακριτικές περιοχές!
keepers of Frontiers! στα FM..
Χρόνια πολλά !
Με αγάπη
σ'αυτό που κάνεις..
¨
ΥΓ: στην υγειά μας με μια κούπα κοκινο κρασί
Καλημερα BlackCatBone.
Θα ξεκινησω από αυτό που λες για συνταξη. Αργει λιγο αλλα με απασχολει ειλικρινα. Όχι ότι θα γερασω αλλα το πώς θα περναω το καιρο μου… αν προλαβω βεβαια να φτασω σε αυτά τα χρονια. Εχουν περασει τα χρονια (κλεινω σε λιγο τα 47) και ειλικρινα σκεφτομαι για το να μεγαλωσα σε μερικα πραγματα.
Δεν σου κρυβω ότι το σχολειο με εχει βοηθησει να κρατησω μια περιεργη νεοτητα μαλλον στο μυαλο. Ωρες ωρες σκεφτομαι πως ειμαι σε θεση να κανω τις ιδιες τρελλες που εκανα πιτσιρικας. Σκεφτομαι όμως και αν θα εχω τα κουραγια στα 60 ή τα 70 να βαζω ακομα δισκους στο πικ απ. Μακαρι
Το ραδιακι που λες το σκεφτομαι χρονια. Όταν ξεκινησε στην Αθηνα η «επανασταση», με το ραδιο εστελνα ο αφελης κασετες που εφτιαχνα μονος μου μπας και με φωναξει κανεις. Μα ηταν ποτε δυνατον να συμβει κατι τετοιο? Βεβαια το καταλαβα αργοτερα.
Ο ακριτας από τη Σαμο προφανως μονο στην ταυτοτητα είναι 63, όπως και πολλοι αλλοι που σωστα αποκαλεις τρελλους. Εγω θα τους ελεγα και ψώνια…με τη καλη εννοια και προφανως χαιρομαι που ανηκω σε αυτή τη κατηγορια.
Ειλικρινα δεν ξερω αν θα μπορουσαμε να ενωθουμε 3-4-5 οσοι τελικα ειμαστε στην Ελλαδα με μπλογκ, να φτιαχναμε κατι κοινο. Δε ξερω. Με απασχολει επισης το γεγονος για το τι θα γινουν οι τοσοι δισκοι που εχουμε. Σκεφτηκα για ένα μουσειο οπου θα μπορουσαμε να τα μαζεψουμε για τις επομενες γενιες. Μουσειο οργανωμενο απολυτα. Οπου ειπα την ιδεα με κοιταζαν σαν ηλιθιο διοτι μου εδωσαν να καταλαβω πως αν απευθυνθω σε καποιο κρατικο ας πουμε φορεα (π.χ. νομαρχια, δημο), το πρωτο που θα κοιταξουν θα είναι αν υπαρχει κονομι από την διαδικασια. Αν δεν υπαρχει δεν υπαρχει και ενδιαφερον. Ο πολιτισμος είναι κονομι όπως πολύ καλα ξερεις. Όπως και να εχει είναι μια ιδεα την οποια ειχα ακουσει και από τον μεγιστο Κοντογουρη.
Ο γειτονας ακριτας εχει το χρονο και την διαθεση. Εγω προσπαθω να βρω γενικα χρονο. Μονο με το σχολειο οικονομικα δε βγαινω, για αυτό εχω βρει άλλη μια δουλιτσα η οποια γινεται στο πισι και τρωει πολυ χρονο καθημερινα. Ότι γινεται στο μπλογκ γινεται μονο με ξενυχτι και είναι πολλες οι φορες που στεναχωριεμαι διοτι ενώ θελω να κανω διαφορα δεν προλαβαινω.
Ευχαριστω πολύ για τα καλα σου λογια.
Χρονια πολλα και καλα και σε σενα
Υ.Γ. : Λατρευω το κοκκινο κρασι, το οποιο θεωρω μακραν το καλυτερο ποτο. Εβιβα αδελφε
Na eisai kala Αντισθενη58 και σε ευχαριστω πολυ
Εξαιρετικό blog και ίσως είναι λανθασμένη η επιλογή μου να το δηλώνω ως απάντηση στη συγκεκριμένη ανάρτηση. Συνεχίστε την καλή δουλειά και είμαι σίγουρη πως θα προστεθούν ακόμη περισσότεροι άνθρωποι σε αυτό σας το ταξίδι.
Υ.Γ.: Αναζητώ το LP "Σε άλλους κόσμους" από Ηρακλή και Λερναία Ύδρα. Έτσι παραπέμφθηκα εδώ. Ωστόσο, ο σύνδεσμος που έχετε παραθέσει δε λειτουργεί. Υπάρχει περίπτωση να τον ανανεώσετε;
Χρονια πολλα spaniole.Ευχομαι να τα εκατοστησεις εσυ και ολοι οι GLOGERS που συνεχιζουμε να κανουμε την τρελλα μας χωρις κανενα οφελος, απλα επειδη γουσταρουμε την καλη μουσικη που τοσο μας λειπει απο bars,radio ...
ΦΙΛΕ ΝΑ ΤΑ ΧΙΛΙΑΣΕΙ ΤΟ BLOG ΣΟΥ.
ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΓΩ ΜΙΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕ ΠΙΟ ΝΕΟΥΣ ΡΟΚ ΗΧΟΥΣ ΑΛΛΑ ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ (ΟΙ ΦΥΧΕΔΕΛΙΚΕΣ) ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ!
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
Φίλε Γιώργη να τα αυγατίσεις και
να περνάς καλά στον παράδεισο πού
διάλεξες να ζήσεις.
Συμφωνώ γιά τό κρασί,διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ
με το τσιγάρο.Μπορεί να σού στερήσει
πολλά από αυτά πού δεν χορταίνεις.
You know what i mean.
Θα βρεθούμε μιά μέρα μην σε νοιάζει.
Εύχομαι ό,τι καλύτερο.
LOVE
Στέφανος
Psych προχώρα σε θελει ολη η χωρα - πλακα κανω, μην παρεξηγεις...
Αν χρειαστει ειμαστε στην διαθεση σου, απο lp που ψαχνεις μεχρι...
Καλη συνεχεια!!!!!
ευχαριστω για το γεγονος οτι εστω και σαν ονομα με ανεφερες στα σχολια σου.ευχομαι τα καλυτερα στην προσπαθεια σου και οπως λεω παντα ΄΄τα κουρελια τραγουδανε ακομα και στο κοσσοβο στην χιο κλπ κλπ΄΄.νασαι παντα καλα
Δημητρης ο πρωην εκπαιδευτικος και νυν στρατιωτικος.
Να είσαι καλά για να ανεβάζεις μουσικές που γουστάρουμε!
Sas eyxaristo oloys...naste kala paidia...na eiste panta kala
Y.G.
To mono eukolo anonymous
Post a Comment