Pearls Before Swine - These Things Too (1969)

Μάλλον σπάνια βρίσκουμε πλέον ελεύθερο χρόνο έτσι όπως καταντήσαμε τη ζωή μας. Μία ατέλειωτη τρεχάλα να προλάβουμε διάφορα στο 24ωρο, το οποίο ενίοτε δεν μας φτάνει. Δεν αποτελώ εξαίρεση αλλά ανήκω στους προνομιούχους και το εννοώ, που έχω την δυνατότητα να «κάθομαι» 15 μέρες τα Χριστούγεννα. Τουλάχιστον βρίσκω το χρόνο να ασχοληθώ για ώρες με το βασικό μου χόμπι, που καταλαβαίνατε βέβαια πιο είναι.
Αυτές τις μέρες κατάφερα επιτέλους να μετακομίσω, με πρώτο μέλημα την τακτοποίηση δίσκων, cd κ.λ.π., όπου μέσα σε όλα πάθαμε και το ατύχημα να σπάσει το γυάλινο πλατό του πικ απ (στεναχώρια μεγάλη και ατέλειωτα τηλέφωνα μέχρι να βρω τον αντιπρόσωπο στην Αθήνα να παραγγείλω καινούργιο).
Τέλος πάντων, τακτοποιώντας τους δίσκους (αλήθεια τι όμορφη ασχολία, αφού πλέον ο κάθε δίσκος ξυπνά κάθε λογής αναμνήσεις) έφτασα στους Pearls Before Swine και στο These Things Too (έναν από τους λίγους δίσκους που τολμώ να πω πως έχω original).
Ξύπνησαν κάποιες μνήμες, όχι ιδιαίτερα ευχάριστες, αλλά μνήμες της νιότης, οπότε αμέσως έβαλα να ακούσω στο pc το Look Into Her Eyes.
Είχα την τύχη να ακούσω Pearls Before Swine πριν πολλά χρόνια, τότε που δεν υπήρχε η δυνατότητα του internet. Αναρωτιόμουν γιατί σε κανένα από τους πρώτους δίσκους τους δεν υπήρχε ούτε μία φωτό του γκρουπ. Γιατί ως εξώφυλλα επέλεγαν ασυνήθιστα θέματα από πίνακες, ποιος ήταν το Tom Rapp? Πόσο καλλιεργημένος και ψαγμένος ήταν ώστε να έχει διαβάσει Ηρόδοτο? Ηρόδοτο δεν έχουμε διαβάσει καν εμείς που είναι και «δικός» μας. Μου προκαλούσε απορία το γεγονός πως αν και ψευδός (έτσι νομίζω) είχε το θάρρος να τραγουδήσει με αυτή την περίεργη φωνή, με αυτό το τρεμούλιασμα λες και ξεψυχά.
Το internet έλυσε αργότερα αρκετές απορίες, αλλά χτες βράδυ με απόλυτη ικανοποίηση πέτυχα μία ιστοσελίδα με περιεχόμενο κάτι σαν βιογραφικό-ανάλυση-ερμηνεία. Δεν εξεπλάγην όταν διάβασα πως παρά τις τεράστιες πωλήσεις δίσκων, δεν πήρε παρά ψίχουλα. Πως κάπου δεν νοιάστηκε για τα χρήματα.

Απάντηση του Rapp σε σχετική ερώτηση το 1998
How do you see the music industry today?
It is certainly a lot harder to sign up with a large record label these days. With ESP-Disk in 1967, we just sent them a tape and a funny letter and they sent us a telegram saying, "Come up to New York and make a record." I doubt that happen much anymore. It's such a bottom line business now--how much money will the record make and how soon. In the 60's, records spoke with honesty and authority to the people who listened to them. Now, many times, the only authority in the record is the authority of money. That's not enough.

Όταν 6 χρονών έγραφε το πρώτο τραγούδι του και όταν σε διαγωνισμό εφήβων ξεπέρασε το Dylan, αλλά διάλεξε το περίεργο δικό του μουσικό δρόμο, αναρωτήθηκα χωρίς να βρω απάντηση, γιατί χάθηκε για 30 χρόνια δίχως να δώσει καμία παράσταση.
Η ταπεινότητα έκρινε ο αρθογράφος του site πως ήταν αυτή που δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες φωτό του γκρουπ. Η ταπεινότητα μάλλον δεν επέτρεψε ύπαρξη φωτό σε δίσκο. Το ταπεινό κίνητρο της μουσικής ήταν αυτό που μάλλον κανείς δεν είδε ποτέ μία ζωντανή εμφάνιση των Pearls Before Swine.
Κρίνοντας με τα όσα λίγα κατέχω από την μουσική εκείνης της εποχής, μπορώ να διακρίνω ένα γκρουπ που έχει προσωπικό ήχο. Οι Pearls Before Swine έχουν. Διαβάζοντας κανείς τους στίχους του Rapp, συγκλονίζεται για παράδειγμα από το γεγονός ότι στο αντιπολεμικό Balaklava περιλαμβάνει πολεμικά γεγονότα και πρόσωπα που προϋποθέτει ατέλειωτες ώρες διαβάσματος και μελέτης. Ουδείς ξύπνησε ένα πρωί και του ήρθε να διαβάζει για τον Κριμαϊκό πόλεμο ή κάνω λάθος?
Συνεπώς οι δίσκοι τους δεν ήταν προϊόν βαθειάς μελέτης και προβληματισμού και όχι αγάπες και λουλούδια. Έχει και από αυτές βέβαια αλλά πως τις αποδίδει ε?
Δεν προξενεί εντύπωση επίσης η επιλογή των οργάνων που χρησιμοποιεί για να αποδώσει τις συνθέσεις του πέραν των καθιερωμένων που είχαν σχεδόν όλα τα γκρουπ? Να το πω ταλέντο, έμπνευση, ικανότητα, μελέτη? Πείτε ότι θέλετε.
Προσωπικά θεωρώ τους Pearls Before Swine σαν ένα από τα κορυφαία φωνητικά σύνολα που πέρασαν ποτέ από τον πλανήτη. Δεν με ενδιαφέρει αν θεωρούνται κορυφαίοι σε αυτό που κάποιοι ονόμασαν psychedelic folk (στις ταμπέλες κολλήσαμε?). Με ενδιαφέρει το γεγονός πως αν και προέρχομαι από μία παντελώς διαφορετική κουλτούρα, από άλλο κόσμο, πως αν και δεν γνώρισα πρόσωπα και πράγματα της εποχής τους, έστω και αν δεν καταλαβαίνω πάντα το ακριβές νόημα των στίχων του…με αγγίζουν σαν συγκρότημα ιδιαίτερα.
Φλυάρησα αρκετά έτσι όπως τα νοιώθω εγώ για τον δικηγοράκο πλέον Tom Rapp και τη μπάντα του. Παραθέτω τους στίχους από το κορυφαίο για μένα κομμάτι του lp και ίσως ένα από τα καλύτερα κομμάτια του (δεν παραβλέπω το Rocket Man, για το οποίο σχολιάζω λέγοντας πως είναι δυνατόν, να βλέπεις μία ρουκέτα μέσα σε τεράστιο σύννεφο καπνού να φεύγει στο διάστημα και να γράψεις κάτι τόσο συγκλονιστικό), το οποίο αγαπώ ιδιαίτερα.

Από την ίδια συνέντευξη
How do you look at your musical heritage after all these years?
I am amazed at the interest being shown in pbswine music. I was just in Key West (in Southern Florida, USA) and a used record store there had all the albums for $50 and $60 apiece! Throughout the 1980's I feared that all the music had disappeared down a black hole--it only existed in the "dead language" of vinyl and everyone was throwing away their record players for CD players. I thought that even if someone wanted to listen to the songs, pretty soon no one would have the proper record player to do it.

"Look Into Her Eyes" By Tom Rapp

In her eyes, centuries are

Hair as black and straight

as lonely streets are

Look into her eyes

Look into her eyes

Have you ever been there

You wander lost along the sea shore

Ask the reason why

All the villains always live

And all the heroes always die

She dissolves your words in acid

Nothing is the same

First she throws away the rules

Then she throws away the game
She says she's not immune to knowledge

She's not afraid of clouds

Then you wander hand in hand

Among imaginary crowds

There's nothing you can do about it

Nothing you can change

Seems like only yesterday

Lost inside a picture frame

Pearls Before Swine
Tom Rapp: Vocals, Guitar
Wayne Harley: Banjo, Harmony
Elisabeth: Vocals
Jim Fairs: Guitar, Harmony, Celeste

Other musicians
Bill Salter: Bass
Grady Tate: Drums
Richard Greene: Electric Violin

Other credits
Recorded at Impact Sound, New York, by Richard Alderson and Danford Griffiths
Mixed at A&R Recording, New York, by Steve Friedman
Arranged by Bill Eaton, Jim Fairs and the Pearls
This album is dedicated to Elisabeth

Tracks:
"Footnote" – 1:18 (Rapp / Auden)
"Sail Away" – 3:06 (Rapp)
"Look Into Her Eyes" – 4:36 (Rapp)
"I Shall Be Released" – 3:03 (Dylan)
"Frog In The Window (reprise)" – 2:31 (Rapp)
"I'm Going To City" – 2:30 (Rapp)
"Man In The Tree" – 3:30 (Rapp)
"If You Don't Want To (I Don't Mind)" – 3:14 (Rapp)
"Green And Blue" – 0:21 (Rapp / Elisabeth)
"Mon Amour" – 2:07 (Rapp / Elisabeth)
"Wizard of Is" – 3:35 (Rapp)
"Frog in the Window" – 2:42 (Rapp)
"When I Was a Child" – 4:46 (Rapp)
"These Things Too" – 3:25 (Rapp)
http://sharebee.com/bae73125

TIMEMAZINE Νο 4

Πληροφορήθηκα με χαρά την κυκλοφορία του νέου τεύχους, το οποίο και περιμένω με ανυπομονησία να λάβω. Όσοι έχετε την δυνατότητα και την καλοσύνη, ενισχύστε αυτή την προσπάθεια ώστε να κυκλοφορήσει ξανά. Σας διαβεβαιώ πως δεν τίθεται κανενα θέμα κέρδους από την κυκλοφορία του. Είναι ένα ψώνιο και μόνο από μερικούς "άρρωστους".

Serenity - Piece Of Mind (1972)

Χρόνια πολλά σε όλους μας. Να είμαστε καλά για να αντέξουμε αυτά που μας προετοιμάζουν να έρθουν και ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Συγνώμη που χάθηκα τόσο καιρό αλλά έπεσε γκάζι επιτέλους να μετακομίσω. Βέβαια είχαμε και τις ζημιές, όπως το πλατό από το πικ ακ.
Δεν πολύ κυκλοφορεί αυτό το γκρου στο νετ οπότε είπα να το ανεβάσω. Ευχάριστα και απαλά ακούσματα στο πνεύμα της ηρεμίας που πρέπει να έχουμε. Καλή σας ακρόαση.

Personnel:
PHIL BRIGGS gtr, vcls A
MALCOLM LANE hrmnca, vcls A
ROB SINCLAIR bs, vcls A

ALBUM:
1(A) PIECE OF MIND (Down Under DL 1501) 1972

45s:
1 Where Is The Lord?/Millions (Down Under DS 1001) 1972
2 Pig/Sandelmaker (Down Under DS 1004) 1972

The sole album by this obscure New Zealand trio is decent early-'70s folk-rock with some occasional pop, psychedelic, and blues traces, though it's not notable enough to be of interest beyond the specialized collecting circuit. The trio do manage a pleasant low-key sound that has a slightly unusual, diffident, laconically hip quality, especially in the vocals. That makes for a nice change from the leagues of early-'70s albums colored by earnest blandness to the singing and songwriting. Also, like many rock records from the era made away from the main recording centers of the United States and United Kingdom, it has a slightly-behind-the-times feel, sounding more like a 1970 record than a 1972 one -- not a huge difference, but a notable one at a time when trends in pop music changed so rapidly. None of the songs are outstanding, but none are turkeys either; several of the tracks sound a little like engaging minor league cousins to Country Joe & the Fish's better reflective psychedelic tunes, and a California psychedelic influence is audible in the harmonies and wafting organ of "Away from Here." Much of the material has a breezy feel that doesn't try too hard, nearing an almost jazzy sense of hippie cool on "Millions." ~ Richie Unterberger, All Music Guide

Tracks:
01 Green And Sunny Weather
02 Devil Man
03 Millions
04 Away From Here
05 Seatime Rain
06 Chance With Freedom
07 Where Is The Lord
08 Sandelmaker
09 Pig
10 The Golden Legend
11 Shell
12 Her Mind Holds You

http://sharebee.com/22aac988

Tommy Flanders - The Moonstone (1969)

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος της «συνομοταξίας» μας που να μην έχει τουλάχιστον ακούσει Blues Project. Εδώ τον έχουμε ξεχωριστά και απολαμβάνουμε τη φωνή του μέσα από ομολογουμένως καλά κομμάτια. Οι διάφορες κριτικές που υπάρχουν για το δίσκο αναφέρουν διάφορα κομμάτια που θεωρούν πως ξεχωρίζουν. Καλό όμως σε τελική ανάλυση είναι αυτό που αρέσει σε μας και εμένα μου αρέσει περισσότερο το She’s My Love.

Personnel:
MICHAEL BOTTS A
TOMMY FLANDERS vcls A
BRUCE LANGHORN A
DENNIS McCARTHY A
DICK ROSMINI gtr A
JERRY SCHEFF bs A

ALBUM:
1(A) MOONSTONE (Verve Forecast KF 5076) 1969
NB: (1) catalogue number may be erroneous.

45s:
1 Friday Night City/Reputation (Verve 5064) 1967
2 The Moonstone/Between Purple and Blue (PS) (Verve Forecast FTS-3075) 1968
3 Between Purple And Blue/First Time, Last Time (MGM 14143) 1970

Primarily remembered as lead vocalist with The Blues Project during the mid-60s, this littleheard solo album, originally released on Verve, opens the door to a side of Tommy Flanders that has little to do with anything overtly bluesy.
Flanders had originally appeared alongside Al Kooper and future Blood, Sweat & Tears guitarist Steve Katz on The Blues Project’s 1966 debut album Live At Cafe Au Go Go. By the time it was released, however, he had already left. Later signing to Verve, Flanders released three singles on their parent label MGM between 1967 and ’70. This, his sole solo LP, hit the racks in 1969.
Featuring contributions from a host of top West Coast session men, The Moonstone inhabits the laidback world of late 60s folk-rock with abundant echoes of Tim Hardin. The title track, however, hints at something all together darker, courtesy of the combination of fuzz guitar and psychedelic organ. It’s by far the album’s most memorable moment, to the extent that other mildly interesting tracks are completely dwarfed by it. Though pleasant in an undemanding and thoroughly unremarkable way, The Moonstone is just too mellow, slight and frankly soporific for its own good.

Tracks:
1. Since You've Been Gone
2. Blue Water Blue
3. Morning Misty Eyes
4. Detective Story
5. Purple and Blue
6. Moonstone
7. By the Mailbox We Stood
8. Angel of Mercy
9. Boston Girls
10. Sleepin'
11. She's My Love

http://sharebee.com/2e976f78

Jim Sullivan – U.F.O. (1970)

Σας χαιρετώ και εύχομαι καλό μήνα.
Μία ειλικρινά δύσκολη μέρα στο σχολείο τελείωσε πριν λίγες ώρες. Μία ακόμα μέρα όπου αναγκάστηκα να ανέχομαι αχρείους και άθλιους «συνάδελφους» που εκτός των άλλων (π.χ. να κατηγορούν καθηγητές σε μαθητές που είναι ότι χειρότερο), έχουν σαν μόνη σκέψη το πώς θα τιμωρήσουν μαθητές. Αφού πρώτα τους προκαλέσουν, αποκαλώντας τους «χασικλήδες», «σκουπίδια», «αλητήριους», μετά απαιτούν και πετυχαίνουν την τιμωρία τους.
Δασκαλοπατέρας δεν υπήρξα ποτέ και ούτε θα γίνω. Όταν ο μαθητής πρέπει να τιμωρηθεί θα συνηγορήσω ή θα ζητήσω εγώ την ποινή του, αφού όμως πιο πριν έχει εξαντληθεί κάθε άλλο περιθώριο. Ο χειρότερος μαθητής σε συμπεριφορά δεν παυει να ειναι ενα παιδι που δεν πρεπει ούτε να στοχοποιείται ούτε να γίνεται αντικείμενο ξεσπάσματος της δικιάς μας ανυπαρξίας. Τα υπαρξιακά μας προβλήματα δεν λύνονται επειδή στο σχολείο έχουμε την εξουσία της ποινής.
Είναι άλλο να τιμωρείς ένα μαθητή, ο οποίος να καταλαβαίνει στο τέλος τη μαλακία που έκανε και να ζητά συγνώμη και άλλο να τον προκαλείς και ας είναι ο χειρότερος, επειδή τον έχεις βάλει στο μάτι για να τον τιμωρήσεις. Αυτό είναι αλητεία. Είναι ανήθικο, είναι απαράδεκτο.

Δυστυχώς κάτι τέτοια άθλια υποκείμενα και κατακάθια κυκλοφορούν ακόμα στα σχολεία μας, διαπλάθοντας τους χαρακτήρες στα παιδιά σας, "διδάσκοντας" τους ήθος, αξιοπρέπεια και πολιτισμό. Οποία ξεφτίλα.
Και είναι κρίμα που κάτι τέτοιοι αλήτες καθηγητές προστατεύονται από το σύστημα και δε πάνε σπίτια τους. Είναι το ίδιο το σύστημα που προστατεύει όλους αυτούς που έχουν κάνει τα σχολεία, «οίκους ανοχής», «χασισοποτεία», «πάρκινγκ μαθητών» στο όνομα της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Είναι το σύστημα που νοιάζεται πολύ περισσότερο για το αν ένας καθηγητής άργησε το πρωι να πάει στη δουλειά του (κακώς), παρά αν τα σχολεία στο πρωτο σεισμό θα διαλύσουν. Είναι το σύστημα που έφτιαξε τη μάζα των "καθηγητών" να ωθεί τους μαθητές να πάνε στα ιδιαίτερα για να κονομήσουν (διότι κάνουν ιδίατερο μάθημα στους μαθητές τους) αντί να βελτιώσουν το μάθημά τους. Είναι το σύστημα που νοιάζετε πολυ περισσότερο αν τυχών ο μαθητής κλειθεί το πρωι να κάνει προσευχή (έχει απαγορευτει δια ροπάλου) παρά αν τα παιδιά σας, τα "διδάσκουν" ελεεινοί και τρισάθλιοι τύποι.
Σήμερα όμως ειλικρινά αηδίασα που είμαι σε σχολείο….αηδίασα κυριολεχτικά και μεταφορικά. Σιχάθηκα το σινάφι μου άλλη μία φορά διότι είναι τουλάχιστον για πέταμα.

Επιστρέφοντας σπίτι ήθελα να ηρεμίσω, προσφεύγοντας στο ηρεμιστικό της μουσικής μου. Προέκυψε αυτό που ανέβασα και είχα ακούσει πριν 3-4 χρόνια κατεβάζοντας το βέβαια από το νετ. Που να βρεθεί κάτι τέτοιο παλιότερα για να το ακούσουμε ή να το αγοράσουμε? Που και πως?
Εξαιρετικός δίσκος από τον Jim Sullivan, ένα folk τραγουδοποιό από την Δυτική ακτή που έβγαλε άλλο ένα δίσκο το 72 αλλά δεν έχω ακούσει.
Διαβάζοντας τα περί του καλλιτέχνη και του δίσκου να αναφέρω πως κυκλοφόρησε σε δύο εταιρίες, έχοντας ως χαρακτηριστικό ότι την δεύτερη φορά πέρασε από επεξεργασία, μάλλον αλλοίωσαν κάποια χαρακτηριστικά του π.χ. στα κρουστά. Στα κρουστά συμμετείχε ο πρόσφατα αποβιώσας Earl Cyril Palmer. Ένας ντράμερ που μπήκε στο Αμερικάνικο Hall of Fame. Ψάξτε αν κάνετε κέφι για αυτόν και θα εκπλαγείτε.

Από το δίσκο ξεχωρίζω μακράν το Johnny (η γυναίκα μου κάνει κέφι όχι άδικα το Whistle Stop) όπου και παραθέτω τους στίχους.

Johnny (lyrics)

See the people run and gather.

How something high has caught their eye.

Frightened with the sound of something,the speaker stands to wave and cry.

Hey says, "Hear ye! Hear ye! Now something dreadfulhas occured.

Waste no time to heed my warning.

Little Johnny thinks he is a bird.

"Johnny come down come down from the sky.

Johnny come down you're flyin too high.

Johnny yells from lofty posture.

Sitting high above the ground,"I won't drink your muddy water

you try your best and I won't come down."

'Cause I can see your picture painted

and true it's part of life I'm sure.

And that don't mean I've got to like it

and when the air is clean and pure.

"Johnny come down come down from the sky.

Johnny come down you're flyin too high.

"Johnny tell us tell us will you

just what secret have you found?

Do you really know the answer,

how to sail above the ground?"

"Half is part of all an answerand it's better sure than none at all.

And I can't love no hand that strikes me.

If I shot him down then I'd surely fall.

"Johnny come down come down from the sky.

Johnny come down you're flyin too high.

Thoughts from Jim Sullivan:
"Born Aug 13 which makes me a Leo I guess but actually my name is Jim Sullivan, 7th son of a Nebraska farmer that came to the big city during World War II to work in the defense plants."
"I grew up in a government housing project with a bunch of other Oakies and Arkies (…of all sizes and colors) in a fairly clean pile—"
"I decided that I would like to play music when I would sit and listen to the blues groups practicing around various houses—you could even hear the upright piano in the early electric blues groups…"
"I watched the guitar players studiously and then went home to practice "Oakie-Doakie Stomp" by Clarence "Gatemouth" Brown until I had grown callouses on my finger tips and brain."
"At the same time I was going to college and working (so what?). Anyhow me and another guy bought a bar near the college [and used] that for income. We damn near starved to death."
"The bar went broke and I went to work with a few different rock groups, the music got louder and louder. A few years of bangin around went by. I decided to move to L.A. and concentrate on writing and here I am…"

Personnel:
Jim Sullivan - Vocals, Guitar

Earl Palmer - Drums

Don Randi - Keyboards

Jimmy Bond - String Bass

Lyle and Max - Fender Bass

Tracks:
1.Jerome

2.Plain As Your Eyes Can See

3.Roll Back The Time

4.Whistle Stop

5.Rosey

6.Highways

7.U.F.O.

8.So Natural

9.Johnny

10.Sandman

http://sharebee.com/4ebb7d93