Μερικές συμβουλές…και περί καμπινέδων….

…για τυχών συνάδελφους που βρίσκονται στα σχολεία μας.
Πέρασα μία εξαιρετικά άσχημη μέρα μέσα στην οποία διδάχτηκα για πρώτη φορά στα 18 χρόνια που είμαι στα σχολειά μας, ότι οι καθηγητές εκτός των άλλων, ευθύνονται αν οι καμπινέδες βρωμάνε και έχουν ποντίκια ψόφια το καλοκαίρι που είναι τα πάντα κλειστά, άσχετα αν εσύ είχες αναφέρει έγκαιρα το θέμα στους αρμοδίους.
Κατάλαβα για μία ακόμα φορά πως αν δεν έχεις στόμα να μιλήσεις σε τρώνε λάχανο στο φτερό διότι ουδείς θα βγει να σε υποστηρίξει όταν έχει λερωμένη τη φωλιά του, άσχετα βέβαια αν εσυ έχεις δίκιο.
Διαπίστωσα πως θα βρεθούν οι πάσης φύσεως προφάσεις όταν ζητήσεις την κατ’αντιπαράθεση απόδοση της αλήθειας προκειμένου να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.
Για ακόμα μία φορά δυστυχώς απέδειξα (στον εαυτό μου) πως όσο και αν προσπαθώ στο Ελληνικό σχολειό έτσι ώστε τα παιδιά μας και τα παιδιά σας, να μην μπαίνουν τούβλα και βγαίνουν κούτσουρα ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΕΙ. Μετράει αγαπητοί φίλοι το θεαθήναι, η βιτρίνα, η βρώμα του καμπινέ, λες και το Ελληνικό δημόσιο προσλαμβάνει τους καθηγητές για βοθρατζήδες.
Ουδείς εξέλαβε υπόψη την ποιότητα και την αξία του εκπαιδευτικού έργου που προσφέρθηκε και ουδείς αναγνώρισε ότι σε 9 τμήματα με 220 μαθητές σύνολο υπήρξε αγαστή συνεργασία με τους μαθητές και τους γονείς.
Αυτά δεν μετράνε φίλοι μου…μετράει η βρώμα του καμπινέ που δεν καθάρισε ο αρμόδιος. …δηλαδή άκουσον άκουσον…εγώ.
Αν κάτι με κρατάει στο σχολείο και δεν τους έχω στείλει στο διάολο είναι τα παιδιά, οι μαθητές μας. Δεν υπάρχει φίλοι μου μεγαλύτερη χαρά από το να κυκλοφορείς στο δρόμο και όπου σε δουν οι μαθητές σου να σταματούν και να σε χαιρετούν με χαρά. Νοιώθεις υπέροχα αφού διαπιστώνεις πως οι μαθητές σου που έχουν αλάθητο κριτήριο, τουλάχιστον σε εκτιμούν και σε σέβονται. Αξίες που προσπαθώ να περάσω στους μαθητές πριν τις γνώσεις.
Με τα παιδιά είχα πάντα άριστες σχέσεις….δεν είχα όμως καλές με το σινάφι μας, το οποίο πολλές φορές βρωμάει σα καμπινές.