Ήταν να μην πάει στην Αμερική ο Eric. Αφότου πήγε «ξέφυγε» εντελώς με τα πάντα και σε όλα τα επίπεδα. Το ότι γύρισε ζωντανός κάποια στιγμή στην Αγγλία μάλλον ήταν θαύμα.
Αυτό είναι το δεύτερο από τα τρία Lp που κυκλοφόρησε στην Αμερική το 1968. Προηγήθηκε το The Twain Shall Meet και ακολούθησε το Love Is, σε μία εξόχως παραγωγική χρονιά για το γκρουπ που βρέθηκε στο απόγειο της δημιουργίας του.
Έκανα αρκετές φορές την απόπειρα να αγοράσω χρόνια πριν τον δίσκο οριτζιναλ (θυμάμαι κάποια παζάρια στο Ρόδον τα οποία δεν ξέρω αν γίνονται ακόμα), ωστόσο ζήταγαν την μάνα τους και τον πατέρα τους (π.χ. Ζαχαρίας) για κόπιες σε κατάσταση σχεδόν άθλια. Βολεύτηκα τελικά με το cd διότι και η «μαλακία» μας έχει κάποια όρια τα οποία κάποιοι εκτίμησαν πως δεν υπάρχουν.
Είναι γεγονός πως αυτά τα όρια έγιναν ελατήρια μόνο που βάση του νόμου του Χουκ περάσαμε την ελαστική περιοχή οπότε η παραμόρφωση έγινε μόνιμη και «στραβώσαμε». Θυμάμαι για παράδειγμα τον «χοντρό» στα Εξάρχεια. Όποιος πήγαινε στο μαγαζί του έψαχνε μετά το δέρμα του διότι του το είχε γδάρει. Πήγα μία φορά στο μαγαζί του, είδα τι έπαιζε και δεν ξαναπήγα. Τους κάναμε μάγκες κάτι τέτοιους κυρίους διότι γεννηθήκαμε σε λάθος εποχή.
Personnel:
Eric Burdon (lead vocals),
Vic Briggs (guitar, bass),
John Weider (guitar, celeste),
Danny McCulloch (bass,12-string, vocals),
Barry Jenkins (drums, percussion),
Zoot Money keyboards and vocals.
Tracks:
Αυτό είναι το δεύτερο από τα τρία Lp που κυκλοφόρησε στην Αμερική το 1968. Προηγήθηκε το The Twain Shall Meet και ακολούθησε το Love Is, σε μία εξόχως παραγωγική χρονιά για το γκρουπ που βρέθηκε στο απόγειο της δημιουργίας του.
Έκανα αρκετές φορές την απόπειρα να αγοράσω χρόνια πριν τον δίσκο οριτζιναλ (θυμάμαι κάποια παζάρια στο Ρόδον τα οποία δεν ξέρω αν γίνονται ακόμα), ωστόσο ζήταγαν την μάνα τους και τον πατέρα τους (π.χ. Ζαχαρίας) για κόπιες σε κατάσταση σχεδόν άθλια. Βολεύτηκα τελικά με το cd διότι και η «μαλακία» μας έχει κάποια όρια τα οποία κάποιοι εκτίμησαν πως δεν υπάρχουν.
Είναι γεγονός πως αυτά τα όρια έγιναν ελατήρια μόνο που βάση του νόμου του Χουκ περάσαμε την ελαστική περιοχή οπότε η παραμόρφωση έγινε μόνιμη και «στραβώσαμε». Θυμάμαι για παράδειγμα τον «χοντρό» στα Εξάρχεια. Όποιος πήγαινε στο μαγαζί του έψαχνε μετά το δέρμα του διότι του το είχε γδάρει. Πήγα μία φορά στο μαγαζί του, είδα τι έπαιζε και δεν ξαναπήγα. Τους κάναμε μάγκες κάτι τέτοιους κυρίους διότι γεννηθήκαμε σε λάθος εποχή.
Personnel:
Eric Burdon (lead vocals),
Vic Briggs (guitar, bass),
John Weider (guitar, celeste),
Danny McCulloch (bass,12-string, vocals),
Barry Jenkins (drums, percussion),
Zoot Money keyboards and vocals.
Tracks:
01-White Houses
02-Uppers And Downers
03-Serenade To A Sweet Lady
04-The Immigrant Lad
05-Year Of The Guru
06-St. James Infirmary
07-New York 1963 - America 1968
1 comment:
Στο ART NOUVEAU του Νίκου Κοντογούρη έπρεπε να πας.Ο τύπος είναι σαν κι εσένα χαρακτήρας.Αυτός και ο ACTION λίγο πιό πάνω δεν πιάνουν κώλους.
Post a Comment