Άλλος ένας «πειρατής» για σήμερα τον οποίο είχα αγοράσει από το 7+7 την πρώτη κιόλας μέρα που άνοιξε η κούτα στην υπόγα. Είχα σε κασετούλα από φοιτητής το δίσκο, η οποία βέβαια έπαιζε αποκλειστικά και για χρόνια το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ…το Make love, Νot war.
Άπαντες θα ξέρουν αυτό το ξενόφερτο σύνθημα της εποχής, το οποίο δε ξέρω κατά πόσον στην πατρίδα μας είχε εφαρμογή. Τα χρόνια που ήμασταν νεαροί είχαμε την απόλυτα δικαιολογημένη επαναστατικότητα μας, απέναντι σε κάθε μορφής εξουσία, την οποία εξουσία ενίοτε αμφισβητούσαμε με όποιο τρόπο μπορούσαμε στα πλαίσια που άντεχε και μπορούσε ο καθένας. Συνεπώς συνθήματα σαν το Make love, Νot war είχαν παραλλαχτεί εδώ σε άλλου είδους που γεννούσαν βέβαια διεκδικήσεις.
Όλοι μας κάτι έχουμε να θυμόμαστε και σχεδόν όλοι κάτι «κάναμε». Δεν ξέρω για παράδειγμα αν γνωρίζει κανείς πιο τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα στην χώρα μας, τόλμησε να κάνει την πρώτη κατάληψη (μετά τις εκλογές του 1981) που έγινε το 1983 (όχι κάποιο γνωστό ίδρυμα διότι αυτά είχαν ήδη καπελωθεί για τα καλά). Για να μην παρεξηγηθώ δεν προσπαθώ να περάσω από δω ότι ήμουν εγώ ο επαναστάτης και τίποτα άλλες τέτοιες μπούρδες. Απλά σαν νέος έχω να θυμάμαι ότι συμμετείχα ενεργά με άλλους συμφοιτητές μου, σε μία προσπάθεια να διεκδικήσουμε, όλα όσα πιστεύαμε πως μας ανήκουν. Έξω όμως από την οποιαδήποτε πολιτική σκοπιμότητα και χρώμα. Υπήρξε λοιπόν κάποτε η Συνεργασία Αδεσμεύτων Σπουδαστών…στην κυριολεξία αδεσμεύτων. Τότε π.χ. η σίτιση γινόταν με κουπόνια σε άθλια συμβεβλημένα εστιατόρια με τη σχολή, με συνέπεια η σαλμονέλα και οι γαστρεντερίτιδες να μας θερίζουν. Κάτι δεν έπρεπε να γίνει και για αυτό?
Ήταν όμως ωραία χρόνια, όμορφα, τα οποία αναπολώ συχνά και τα πεθυμώ. Χρόνια πολύ πιο αθώα από σήμερα. Αλλοίμονο όποιος πέρασε από την νιότη του και δεν έχει μνήμες. Για τις μνήμες βοήθησε η φοιτητική ζωή την οποία ευτυχώς γεύτηκα μέχρι το μεδούλι, γεγονός που συμβουλεύω τους μαθητές μου στο σχολείο να κάνουν. Να σπουδάσουν και να ζήσουν τα πανέμορφα νιάτα τους που είναι μια μόνο φορά. Για αυτό λοιπόν τους λέω Make love, not war με όποιον τρόπο μπορούν να το καταλάβουν.
Personnel:
FRANKIE CARRETTA gtr, ld vcls A
MIKE LASSANDO drms, backing vcls A
JOHN VANCHO bs, backing vcls A
AL VERTUCCI gtr, ld/backing vcls A
ALBUM:
1(A) COME AND HAVE SOME TEA WITH THE TEA COMPANY (Smash 67105) 1968
NB: (1) has been counterfeited on LP and CD. There is also a superior CD edition, released by band member Mike Lassandro - see main text for details.
45:
1 Come And Have Some Tea With Me/Flowers (Smash 2176) 1968
Tea was another word for marijuana, so with a name like The Tea Company, it is clear what to expect from their sole album. It is an interesting effort, with the title track and ten-minute cut, Flowers outstanding. The latter sounds Beatles-influenced psychedelia, with high-pitched guitar notes superimposed upon a typical psychedelic backing. It sounds rather like an extended version of the ending to Strawberry Fields Forever.
Aside from a slowed-down version of The Supremes' hit You Keep Me Hanging On, all the compositions are originals and some are full of the usual hippie cliches and social commentary, for example, Love Could Make The World Go Round and Make Love Not War. Their sole 45 contained shorter versions of two cuts from their album, with Flowers being a drastically edited and remixed version.
The group, who were originally called The Lip-Tin Tea Company, came from Queens, N.Y. and evolved out of The Naturals. They played mostly in New York City, Long Island, New Jersey and Connecticut.
Al Vertucci recalls:- "The Tea Company and all The Naturals stuff was done at Ultra-Sonic by Bill Stahl". Ultra-Sonic was "in Hempstead, L.I., and the owner/engineer was Bill Stahl who did all of the 'Fudge and Shangri-Las stuff there. One of the great engineers ever!! He did with four tracks what people can't do today with 48. The Tea Company LP (which was recorded on 8 tracks) was then re-mixed and ruined at A&R Recording, 7th Avenue in NYC by Mercury's Dick Corby."
Tracks
1. Come and have some tea
Άπαντες θα ξέρουν αυτό το ξενόφερτο σύνθημα της εποχής, το οποίο δε ξέρω κατά πόσον στην πατρίδα μας είχε εφαρμογή. Τα χρόνια που ήμασταν νεαροί είχαμε την απόλυτα δικαιολογημένη επαναστατικότητα μας, απέναντι σε κάθε μορφής εξουσία, την οποία εξουσία ενίοτε αμφισβητούσαμε με όποιο τρόπο μπορούσαμε στα πλαίσια που άντεχε και μπορούσε ο καθένας. Συνεπώς συνθήματα σαν το Make love, Νot war είχαν παραλλαχτεί εδώ σε άλλου είδους που γεννούσαν βέβαια διεκδικήσεις.
Όλοι μας κάτι έχουμε να θυμόμαστε και σχεδόν όλοι κάτι «κάναμε». Δεν ξέρω για παράδειγμα αν γνωρίζει κανείς πιο τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα στην χώρα μας, τόλμησε να κάνει την πρώτη κατάληψη (μετά τις εκλογές του 1981) που έγινε το 1983 (όχι κάποιο γνωστό ίδρυμα διότι αυτά είχαν ήδη καπελωθεί για τα καλά). Για να μην παρεξηγηθώ δεν προσπαθώ να περάσω από δω ότι ήμουν εγώ ο επαναστάτης και τίποτα άλλες τέτοιες μπούρδες. Απλά σαν νέος έχω να θυμάμαι ότι συμμετείχα ενεργά με άλλους συμφοιτητές μου, σε μία προσπάθεια να διεκδικήσουμε, όλα όσα πιστεύαμε πως μας ανήκουν. Έξω όμως από την οποιαδήποτε πολιτική σκοπιμότητα και χρώμα. Υπήρξε λοιπόν κάποτε η Συνεργασία Αδεσμεύτων Σπουδαστών…στην κυριολεξία αδεσμεύτων. Τότε π.χ. η σίτιση γινόταν με κουπόνια σε άθλια συμβεβλημένα εστιατόρια με τη σχολή, με συνέπεια η σαλμονέλα και οι γαστρεντερίτιδες να μας θερίζουν. Κάτι δεν έπρεπε να γίνει και για αυτό?
Ήταν όμως ωραία χρόνια, όμορφα, τα οποία αναπολώ συχνά και τα πεθυμώ. Χρόνια πολύ πιο αθώα από σήμερα. Αλλοίμονο όποιος πέρασε από την νιότη του και δεν έχει μνήμες. Για τις μνήμες βοήθησε η φοιτητική ζωή την οποία ευτυχώς γεύτηκα μέχρι το μεδούλι, γεγονός που συμβουλεύω τους μαθητές μου στο σχολείο να κάνουν. Να σπουδάσουν και να ζήσουν τα πανέμορφα νιάτα τους που είναι μια μόνο φορά. Για αυτό λοιπόν τους λέω Make love, not war με όποιον τρόπο μπορούν να το καταλάβουν.
Personnel:
FRANKIE CARRETTA gtr, ld vcls A
MIKE LASSANDO drms, backing vcls A
JOHN VANCHO bs, backing vcls A
AL VERTUCCI gtr, ld/backing vcls A
ALBUM:
1(A) COME AND HAVE SOME TEA WITH THE TEA COMPANY (Smash 67105) 1968
NB: (1) has been counterfeited on LP and CD. There is also a superior CD edition, released by band member Mike Lassandro - see main text for details.
45:
1 Come And Have Some Tea With Me/Flowers (Smash 2176) 1968
Tea was another word for marijuana, so with a name like The Tea Company, it is clear what to expect from their sole album. It is an interesting effort, with the title track and ten-minute cut, Flowers outstanding. The latter sounds Beatles-influenced psychedelia, with high-pitched guitar notes superimposed upon a typical psychedelic backing. It sounds rather like an extended version of the ending to Strawberry Fields Forever.
Aside from a slowed-down version of The Supremes' hit You Keep Me Hanging On, all the compositions are originals and some are full of the usual hippie cliches and social commentary, for example, Love Could Make The World Go Round and Make Love Not War. Their sole 45 contained shorter versions of two cuts from their album, with Flowers being a drastically edited and remixed version.
The group, who were originally called The Lip-Tin Tea Company, came from Queens, N.Y. and evolved out of The Naturals. They played mostly in New York City, Long Island, New Jersey and Connecticut.
Al Vertucci recalls:- "The Tea Company and all The Naturals stuff was done at Ultra-Sonic by Bill Stahl". Ultra-Sonic was "in Hempstead, L.I., and the owner/engineer was Bill Stahl who did all of the 'Fudge and Shangri-Las stuff there. One of the great engineers ever!! He did with four tracks what people can't do today with 48. The Tea Company LP (which was recorded on 8 tracks) was then re-mixed and ruined at A&R Recording, 7th Avenue in NYC by Mercury's Dick Corby."
Tracks
1. Come and have some tea
2. Flowers
3. Love could make the world go round
4. You keep me hangin' on
5. Don't make waves
6. As i have seen you on the wall
7. Make love, not war
2 comments:
Thanks for rapidshare.Great version of "you keep me hangin'on",but the problem at 18 hours is" Tea or Ouzo"
i think both :))
Post a Comment