Monday, March 31, 2008

Forever Amber - The Love Cycle (1969)


Την ιδέα για να ανεβάσω το δίσκο την έδωσε ένα φίλος του blog σε κάποιο σχόλιο όπου και μου τους θύμισε, οπότε αφού υπάρχουν γιατί να μην ανέβουν. Πράγματι έχει δίκιο πως πρόκειται για ένα πολύ καλό δίσκο, στοιχεία του οποίου βλέπεται στο αγγλικό κείμενο από το βιβλίο The Tapestry Of Delights.

Ξεκινώ το σχόλιο μου για την κομματάρα του δίσκου που κατά την άποψή μου δεν είναι άλλο από το Better Things Are Bound to Come. Αντιπροσωπευτικότατο δείγμα αυτού που καλούμε Βρετανική ψυχεδέλια, δηλαδή ορισμός. Άλλο πραγματικά αγαπημένο κομμάτι είναι το On Top of My Own Special Mountain το οποίο παίζει τακτικότατα στο μπαράκι (σήμερα Δευτέρα π.χ. θα παίξει οπωσδήποτε) αλλά και το A Chance to Be Free.

Από κει και πέρα ο δίσκος δεν έχει το «βαρύ» κλίμα που έχουν πολλά Βρετανικά γκρουπ. Είναι σχετικά πιο ανάλαφρος αλλά εξαιρετικά εύηχος. Τον θεωρώ ως έναν από τους καλύτερους Βρετανικούς ψυχεδελικούς δίσκους που βγήκαν ποτέ. Απαραίτητος διότι είναι διαμάντι.

Personnel:
BARRY BROAD drms A
CHRISTOPHER JONES gtr, vcls A
RICHARD LANE ld gtr, vcls A
ANTHONY MUMFORD bs, vcls A
CHRISTOPHER PARREN organ, piano, harpsichord, vcls A
MICHAEL RICHARDSON vcls A
(JOHN M. HUDSON piano, harpsichord A)

ALBUM:
1(A) THE LOVE CYCLE (Private Pressing) 1969 R5
NB: (1) reissued on Swank (VPAG LP 5299) in 1990 and on CD (Background HBG 122/7) 1992.

An absolute mega privately-pressed rarity - 99 copies were pressed originally and these change hands for around £800. Its value is entirely due to its rarity: the vinyl contains pleasant enough concept pop with taints of psychedelia but it's nothing to rave about.

All the words and music on the album were written by John M. Hudson, who handled the vocal and instrumental arrangements with the group. Chris Parren later played piano on George Michael's Careless Whisper.

The Swank reissues (only a little over 100 were pressed) weren't taken from the original master tapes, which can't be traced and inevitably the quality suffers as a result. These, too, are now rare, but beware this album is no lost psychedelic nugget. The sound quality on the Background CD release is better, however.

Tracks:

1. Me Oh My
2. Silly Sunshine
3. Bits Of Your Life, Bits Of My Life
4. For A Very Special Person
5. Dreamer Flies Back
6. Misunderstood
7. Better Things Are Bound To Come
8. On A Night In Winter
9. On Top Of My Own Special Mountain
10. Mary (The Painter)
11. All The Colours Of My Book
12. Going Away Again
13. Chance To Be Free
14. I See You As You Used To Be
15. Letters From Her
16. My Friend

Andwellas Dream - Love And Poetry (1969)


Επιστροφή στο Βρετανικό νησί με το πρώτο άλμπουμ των Andwellas Dream οι οποίοι από κει και μετά όπως μπορείτε να διαβάσετε στο βιογραφικό τους που ακολουθεί, άλλαξαν το όνομά τους σε Andwella.

Δεν θα χαρακτήριζα το άλμπουμ τους ως κλασικό δείγμα Βρετανικής ψυχεδέλιας (π.χ. οι July) διότι κατά την άποψή μου δεν είναι. Το μόνο κομμάτι που παραπέμπει σε Βρετανικές καταβολές είναι το πολύ καλό Felix. Η folk δεν λείπει από τους Andwellas Dream λόγω βέβαια της Ιρλανδέζικης καταγωγής τους, η οποία folk εμφανίζεται στα Goodbye και Lost A Number Found A King. Για να είμαι ειλικρινής θα πω πως πρόκειται για ένα δίσκο αρκετά άνω του μετρίου, αλλά οφείλω να συμπληρώσω πως έχω ακούσει και καλύτερα Βρετανικά γκρουπ την ίδια περίοδο.

Personnel:
GORDON BARTON drms ABC
DAVE LEWIS gtr, piano, organ, vcls ABC
NIGEL SMITH bs, vcls ABC
DAVE McDOUGALL keyb'ds BC
JACK McCULLOCH drms C
DAVE STRUTHERS bs, vcls C

ALBUMS:
1(A) LOVE AND POETRY (CBS 63673) 1968 R4
2(B) WORLD'S END (Reflection REF 1010) 1970 SC
3(C) PEOPLE'S PEOPLE (Reflection REFL 10) 1971 SC
NB: (1) reissued on CD (Fingerprint No #) 1995. (2) and (3) credited to Andwella.

45s:
1 Sunday/Midday Sun (CBS 4301) 1968
2 Missus Man/Felix (CBS 4469) 1968
3 Mister Sunshine/Shades Of Grey (CBS 4634) 1969
4 Every Little Minute/Michael Fitzhenry (Reflection RS 1) 1970
5 Are You Ready / People's People (Reflection RS 6) 1970

This band started life as a trio from Northern Ireland called Method, changing their name to Andwella's Dream after moving to London in 1968. After the first LP they were known simply as Andwella.

Love And Poetry is a highly-rated psychedelic album, which featured guest artist Bob Downes playing sax, flute etc. All the songs were written by Dave Lewis. The highlights are the opening track, The Days Grew Longer For Love, which like most tracks is slow and melodic but with killer guitar leads; the heavier psychedelic number Sunday and Cocaine and Shades Of Grey, two tracks which veer towards progressive rock with plenty of organ and jazzy guitar. CBS released three singles from the album including two non-album sides: Missus Man and Mister Sunshine. Of these, Sunday is a superb slice of psychedelic rock with some Hendrix-influenced guitar work.

In 1970 they switched to Reflection for whom they recorded two albums, neither of which matched their first effort and two 45s. The World's End album was also comprised entirely of Dave Lewis compositions, but most of the tracks were more mainstream with string orchestrations, brass arrangements and background vocals. The best tracks are the mid-tempo R&B influenced I Got A Woman with flute solo, jazzy piano and guitar; two tracks (Reason For Living and Shadow Of The Night), which sound similar to Traffic and the slow instrumental Michael Fitzhenry which featured some good guitar work and flute. On the down side Back On The Road was pale imitation of The Band's The Weight. The flip side of their first 45 was an instrumental credited to Andwella. A Mike Fitzhenry appears on the credits of the first album as one of the recording engineers.

Lewis was a multi-instrumentalist and an acclaimed songwriter who also recorded a privately-pressed album in 1970. He also made further solo albums. McCulloch had previously played with One In A Million, Thunderclap Newman and with Struthers had been with short-lived group 'McCullochs, Struthers and Patterson' (the other members being Jimmy McCulloch and Robbie Patterson). After Andwella he went on to a group called 'White Line', with his brother Jimmy. McDougall went on to work with Speedy Keen (ex-Thunderclap Newman), while Smith joined Khan.
Compilation appearances have included: Felix on Perfumed Garden Vol. 3 (CD); Sunday on Rubble, Vol. 17 - A Trip In A Painted World (LP), Rubble, Vol. 10 (CD) and The Best Of Rubble Collection, Vol. 5 (CD).
(Vernon Joynson/Mike Warth/Costas Arvanitis/Jim McMaster)

Tracks:
01. The Days Grew Longer For Love
02. Sunday
03. Lost A Number Found A King
04. Man Without A Name
05. Clockwork Man
06. Cocaine
07. Shades Of Grey
08. High On A Mountain
09. Andwella
10. Midday Sun
11. Take My Road
12. Felix
13. Goodbye

Country Joe and The Fish - Live! Fillmore West 1969


Οι ανοιχτοί λογαριασμοί που έχω με τους Country Joe and The Fish έρχονται πάλι στο προσκήνιο με αυτό το εξαιρετικό live τους. Έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε τους Country Joe and The Fish σε κάτι διαφορετικό σε σχέση με το Woodstock ή κάτι άλλο παρεμφερές.

Ένα από τα κομμάτια που μου άρεσαν ανέκαθεν ήταν το It's So Nice to Have Your Love, το οποίο εδώ έχει πάρει μία τζαζίστικη διάσταση που μου προκάλεσε ευχάριστη έκπληξη. Σχεδόν δεν αναγνώρισα το Doctor Of Electricity διότι δεν έχει καμία σχέση με το Lp. Ουσιαστικά είναι ένα εντελώς άλλο κομμάτι. Εκεί βέβαια που η κατάσταση «φεύγει» τελείως είναι στην 38λεπτη εκτέλεση του Donovan's Reef Jam όπου το γκρουπ θυμίζει Grateful Dead ενώ ίδιες ακριβώς διαθέσει υπάρχουν και στο Flying High.

Προφανώς για όσους αγάπησαν τα τραγούδια των Country Joe and The Fish όπως εγώ, το συγκεκριμένο cd είναι απαραίτητο. Δεν το κουβεντιάζω δηλαδή.

Tracks:

1 Intro - Rock and Soul Music – Love 6:15
2 Here I Go Again 4:42
3 It's So Nice to Have Your Love 6:31
4 Flying High 12:36
5 Doctor Of Electricity 9:10
6 Donovan's Reef Jam 38:18

Saturday, March 29, 2008

New York Rock'N'Roll Ensemble – Reflections (1970)



Δεν ξέρω πόσοι από σας άκουγαν τον Manos Hadjidakis (1925 – 1994) στο κρατικό ράδιο (Γ Πρόγραμμα) και τις ψυχεδελικές μουσικές που έπαιζε. Εγώ πάντως για πρώτη φορά τους Associations τους άκουσα από αυτόν. Πρωτοπόρος στην Ελλάδα σε αυτό τον τομέα αφού στο μεταξύ η διαμονή του στην Αμερική (έκατσε μέχρι το 1972 τον γέμισε αρκετές εμπειρίες.

Το δίσκο που ανέβασα προφανώς τον ξέρετε όλοι όπως επίσης ξέρετε και το Χαμόγελο της Τζοκόντα και τα ακούσματά της. Η αιτία που τον ανέβασα ήταν μία εργασία που έβαλαν στο γιο μου στο Γυμνάσιο, ζητώντας πληροφορίες για το τραγούδι Kemal (πριν λίγο μου το είπε). Πέσανε στην περίπτωση για πληροφορίες ε? Μπράβο στην καθηγήτρια για την επιλογή της εργασίας που έδωσε στα παιδιά.

Υπάρχει στο νετ μία συνέντευξη του συνθέτη Mάικλ Kέιμεν, που θα πρέπει να διαβάσετε σχετικά με το δίσκο και το Μάνο Χατζιδάκι εδώ
"...Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις επισκέπτεται την Αμερική προκειμένου να ανεβάσει στο Broadway με τον Ζιλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη τη θεατρική διασκευή του ΄΄Ποτέ την Κυριακή’’ με τον τίτλο Illya Darling. Κατά την παραμονή του στην Αμερική έρχεται σε επαφή με την ποπ και ροκ αμερικανική μουσική σκηνή, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την ηχογράφηση του κύκλου τραγουδιών Reflections σε συνεργασία με το συγκρότημα New York Rock and Roll Ensemble.Στη Νέα Υόρκη του ’68 ο Χατζιδάκις αναζητά την ελευθερία έκφρασης που εκείνη την εποχή η πατρίδα του αδυνατεί να του προσφέρει. Στην πολύχρωμη μεγαλούπολη ο συνθέτης θα γνωρίσει έναν νεαρό άραβα, τον Κεμάλ, ο οποίος του δημιουργεί προφανώς μία γόνιμη εντύπωση, παρόλο που το όνομα Κεμάλ προκαλεί αμφιλεγόμενα συναισθήματα στους Έλληνες, όπως σχολιάζει ο Χατζιδάκις, Αργότερα, όταν οι στίχοι των τραγουδιών θα γραφτούν στα ελληνικά, η φιγούρα του άραβα νεαρού μεταμορφώνεται σ΄ έναν άραβα πρίγκιπα που προστατεύει τους κοινωνικά ασθενέστερους. Το τραγούδι Καληνύχτα Κεμάλ σκιαγραφεί την αναγκαιότητα του Έλληνα (και εν δυνάμει του κάθε ανθρώπου) να αμβλύνει και να εξωραΐσει την ασχήμια μιας προβληματικής σχέσης. Γιατί, όπως λέει και ο συνθέτης "είτε πρίγκιπας Άραψ είτε μωαμεθανός νεαρός της Νέας Υόρκης, του οφείλουμε ΄΄μία καληνύχτα’’ τέλος πάντων, για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε τη νύχτα. Χωρίς τύψεις, χωρίς άχρηστους πόθους κι επιθυμίες. ΄΄Κατά πως πρέπει σ’ Έλληνες, απέναντι σ ΄ένα νεαρό μωαμεθανό’’ όπως θα έλεγε κι ο φίλος μας ο ποιητής ο Καβάφης". Γιατί, όπως αναφέρει και ο Στέλιος Ράμφος "...ο Χατζιδάκις υπήρξε από τους πρωταγωνιστές του ψυχικού μας εκσυγχρονισμού. Δούλεψε στα θεμέλια, εκεί όπου τα δρώμενα του συνειδητού συναντούν τα κοιτάσματα του ασυνείδητου - στον υπόγειο χώρο του αισθήματος".
Όσον αφορά το Lp αλλοίμονο εγώ δεν μπορώ να σχολιάσω τίποτα. Πανέμορφο και πάνω από όλα οικουμενικό. Μερικές φορές ακούγοντας το δίσκο αισθάνομαι περήφανος επειδή πατριώτες μας ενός τέτοιου αξεπέραστου βεληνεκούς, πήγαν στην Αμερική και τους δίδαξαν μουσική..."
Manos Hadjidakis (1925 – 1994)





Orpheus lyrics:

Soul on fire I dared the gods
My shadow is your guide
Through the hollow and I came
You pause
Follow meUp the hill
So hard
So hard
To keep you from my eyes
Have to turn around
And see your face
Follow me
Come star of dawn
Come fall of night
Come follow me
I follow you through a broken dream
I’ve set my sailSo hard to wait
To see your face
Though I’ve been warned “never turn around”

Personnel:
BRIAN CORRIGAN gtr A
MARTIN (MARTY) FULTERMAN drums, oboe A B C
MICHAEL (MIKE) KAMEN keyb'ds, oboe A B C
CLIFTON (CLIFF) NIVISON lead guitar A B C
DORIAN RUDNYSTSKY bs, cello A B C
(HANK DEVITO oboe B)

ALBUMS:
1(A) THE NEW YORK ROCK AND ROLL ENSEMBLE (Atco SD33-240) Aug. 1968
2(A) FAITHFUL FRIENDS... (Atco SD 33-294) Aug. 1969
3(A) REFLECTIONS (Atco SD 33-312) 1970
4(B) ROLL OVER (Columbia C 30033) 1970
5(C) FREEDOMBURGER (Columbia KC-31317) 1972
NB: (4) and (5) released as The New York Rock Ensemble. (3) reissued on CD (Atlantic 75678 06352). (4) and (5) issued on one CD.

45s:
1 Biji/Biji Rock (Atco 6467) Feb. 1967
2 Kiss Her Once/Suddenly (Atco 6501) July 1967
3 The Thing To Do/Pick Up In The Morning (Atco 6584) May 1968
4 Wait Until Tomorrow/The Brandenburg (Atco 6671) Mar. 1969
5 Running Down The Highway/Law And Order(Columbia 45242) Sept. 1970
6 The King Is Dead/Beside You (Columbia 45288) Dec. 1970
7 Fields Of Joy/Ride, Ride My Lady (Columbia 45367) Mar. 1971
8 Roll Over/A Whiter Shade Of Pale (Columbia 45574) Feb. 1972

The story goes that three members of this act were classically trained at Juilliard Music Conservatory (arguably the most prestigious American music school) and that at some point they "realized" that they could make more money being rock stars than classical musicians. The music on their first two albums is distinctive in that they used classical instruments (usually oboes and string quartets) in their rock songs and then might play a classical Bach piece using modern rock instruments. Their third album was a unique collaboration with Manos Hadjidakis, who is best known for composing the music for the movie "Never On Sunday". This album has a distinctive Greek flavor and is quite unique - very beautiful, relaxing. After their third album, they shortened their name to become The New York Rock Ensemble, switched record companies (from Atco to Columbia), and Brian Corrigan left.
The fourth album was less original, but was ironically their best selling album. I have a personal theory that this was related to a free or inexpensive sampler album, called Different Strokes, that Columbia distributed and which featured a cut from this album. In my humble opinion, their fourth and fifth albums were much less interesting and qualify only as average rock music.
Michael Kamen went on to have a successful career producing film scores, working with artists such as Pink Floyd, Roger Waters etc. In 1991 he won two Grammy's: "Best Pop Instrumental Performance" for the Robin Hood: Prince Of Thieves album conducting the Greater Los Angeles Orchestra and "Best Song Written Specifically For A Motion Picture Or For Television" for (Everything I Do) I Do It For You from Robin Hood: Prince Of Thieves.
(Charlie O'Bannon / Lloyd Peasley)

Tracks:

1. Orpheus
2. Day, The
3. Love Her
4. Dance Of The Dogs
5. Kernal
6. Dedication
7. Three Answers, The
8. Street Song
9. Bitter Way
10. Noble Dame

July – July (1968)




Δείγμα Βρετανικής ψυχεδέλιας για σήμερα με τον ένα και μοναδικό δίσκο των July που κυκλοφόρησε επανατυπωμένος στην Ελλάδα από την Essex σε πολύ καλή έκδοση. Πολύ καλή από την άποψη ότι πρόλαβα αυτή τη φορά και δεν μου «φάγανε» το σιγκλάκι από μέσα που βλέπεται στην φωτό.

Κλασικότατο δείγμα Βρετανικής ψυχεδέλιας που σε διάφορα σημεία θυμίζουν Pink Floyd. Καλύτερες στιγμές κατά την άποψή μου τα My Clown, The Way, Jolly Mary αλλά και το «ανατολίτικο» The Way την διαφορετική εκτέλεση του οποίου επίσης ανέβασα.

Personnel:
TONY DUHIG gtr A
JOHN FIELD flute, keyb'ds A
CHRIS JACKSON drms A
ALAN JAMES bs A
TOM NEWMAN vcls A

ALBUM:
1(A) JULY (Major Minor MMLP/SMLP 29) 1968 R4
NB: (1) also issued in USA/Canada on Epic (BN-26416) and in Brazil (Musidisc Hi Fi 2.177). (1) Reissued on CD in original sleeve (Aftermath AFT 1004) 199? and by Acme on vinyl in the original sleeve, with the 45 cuts as a freebie bonus 45. Also of interest is Dandelion Seeds (Bam-Caruso KIRI 097) 1987, a reissue of their album; and The Second Of July (Essex 1015) 1996 (LP) / (Essex 1008CD) 1995 (CD), which consists of all their previously unissued recordings from 1967.

45s:
1 My Clown/Dandelion Seeds (Major Minor MM 568) 1968
2 Hello, Who's There/The Way (Major Minor MM 580) 1968

They started out as a skiffle act from Ealing, called The Playboys and then became a R&B combo The Tomcats. John (Speedy) Keen was in them for a while. In 1966, The Tomcats went to Spain with a new line-up (the future July one). As Los Tomcats, they got in the Charts with four EPs, one of which was all in Spanish! They returned to the UK in 1968, still basing themselves in Ealing.

July recorded what has become one of the most sought-after British psychedelic sixties albums. Twenty-five years on time has not been kind to all the tracks (e.g. Jolly Mary) but overall it's well worth purchasing for its eerie brand of psychedelia (on Dandelion Seeds and My Clown) and some fine psychedelic guitar work (Crying Is For Writers). More accessible are the Bam-Caruso reissue, which was put out in a different sleeve, and the Aftermath CD reissue. Both also include the second 45, which wasn't on the first album. Duhig and Field went on to be in Jade Warrior and Tom Newman later released solo albums on Virgin and Decca. He also set up Branson's Manor Studios and engineered Tubular Bells I and II. Duhig was also later in Assagai. Alan James went on to play for Cat Stevens, Duffy Power, Neil Innes and Kevin Coyne. They were managed by Spencer Davis.

Compilation appearances have included: Friendly Man and My Clown on Psychedelic Dream; Friendly Man and I See on British Psychedelic Trip, Vol. 2 (LP) and Great British Psychedelic Trip, Vol. 3 (CD); My Clown on It's Only A Passing Phase (LP); The Way on Electric Psychedelic Sitar Headswirlers, Vol. 1 (CD).
(Vernon Joynson / Anuj Goyal/Marcelo Lilienheim)

Tracks:

01. My Clown
02. Dandelion Seeds
03. Jolly Mary
04. Hallo To Me
05. You Missed It All
06. The Way
07. To Be Free
08. Move On Sweet Flower
09. Crying Is For Writers
10. I See
11. Friendly Man
12. A Bird Lived
13. The Way (single version)
14. Hello Who's There

Appletree Theatre – Playback (1968)


Οι αυξημένες υποχρεώσεις στο bar αυτές τις μέρες με άφησαν πίσω στο blog. Ώρα 5 το πρωί κλείσαμε και μέχρι να έρθει το χαλάρωμα και η νύστα είπα να ανεβάσω κάτι που είχα έτοιμο εδώ και μέρες.

Από την περίφημη California ξεκίνησαν οι Appletree Theatre που έβγαλαν ένα και μοναδικό αλλά με πολύ ενδιαφέρον δίσκο στην Verve to 68. Ποικιλία ήχων και ιδεών κυριαρχούν όπως αναφέρεται και στο κείμενο παρακάτω από το βιβλίο του Vernon Joynson. Ξεχωρίζω το πολύ καλό κομμάτι You're the Biggest Thing In My Life, για οικονομία χρόνου και μόνο αφού το άλμπουμ περιέχει πανέμορφα κομμάτια. Προτείνω σε όσους δεν το έχουν ακούσει, να δώσουν πολύ προσοχή.

Personnel:
John Boylan A
Terry Boylan A
(Larry Coryell Gtr A)
(Eric Gale Gtr A)
(Herb Lovelle Vcls A)
(Chuck Rainey Bs A)

Lp:
1(A) PLAYBACK (Verve Forecast 3042) 1968 SC
NB: (1) also issued in the U.K. (Polydor 2353.051).

45’s:
1 Hightower Square/Who Do You Think I Am (Verve Forecast KF 5071) 1967
2 Lotus Flower/What A Way To Go (Verve Forecast KF 5082) 1968

A studio project spotlighting the talents of brothers John and Terry Boylan (with support from guitarist Larry Coryell and various L.A. sessions players), The Appletree Theatre survived long enough to release one of the year's more interesting collections.

Co-produced by the brothers (Pete Spargo serving as executive producer), 1968's Playback offered up a rather weird concept piece (admittedly the plotline was largely lost on us). Written by the brothers, the collection contains a bizarre collage of interlaced vocal narratives, sound effects, song fragments, balanced by an occasional pop piece (Hightower Square, the bouncy Brother Speed and the trippy You're The Biggest Thing In My Life). One personal favorite is the backward tape instrumental Lotus Flower.

There was no doubt the Boylans' were talented. Anyone doubting this statement need merely check out the collision of musical genres compressed into The Sorry State Of Staying Awake - C&W, blue-eyed soul; they even find time to make mention of LSD! On the other hand, the album was simply to experimental for the normal listener - no matter how strung out they may have been. Hard to adequately describe, imagine The Association having overdosed on bad acid and you might get a rough feel for the set...

John Boylan, who wrote Brother Speed, was also a member of Hamilton Streetcar, and they too recorded the track.

After this project, which was a little ahead of its time, Terry Boylan later made three solo albums in 1969, 1977 and 1980 and John went into management and later became a producer, with Linda Ronstadt and Russ Giguere (who covered his Brother Speed) among his credits.
(Vernon Joynson/Stephane Rebeschini/Kurt Sampsel/Scott Blackerby)

Tracks:
1) In the Beginning (instrumental) (John Boylan - Terry Boylan) - 0:48
2) Hightower Square (John Boylan - Terry Boylan) - 2:27
3) Lullaby (instrumental) (John Boylan - Terry Boylan) - 0:23
4) Saturday Morning (John Boylan - Terry Boylan)- 0:50
5) Nevertheless It was Italy (John Boylan - Terry Boylan) - 2:16
6) I Wonder If Louise Is Home (John Boylan - Terry Boylan) - 2:09
7) Chez Louise (John Boylan - Terry Boylan) - 1:06
8) E-Train (John Boylan - Terry Boylan) - 0:59
9) Meanwhile (John Boylan - Terry Boylan) - 0:13
10) Brother Speed (John Boylan - Terry Boylan) - 3:16
11) You're the Biggest Thing In My Life (John Boylan - Terry Boylan) - 3:34
12) Don't Blame It On Your Wife (John Boylan - Terry Boylan) - 2:53
13) The Sorry State of Staying Awake (John Boylan - Terry Boylan) - 4:05
14) Barefoot Boy (John Boylan - Terry Boylan) - 3:19
15) Lotus Flower (instrumental) (John Boylan - Terry Boylan)- 2:16
16) What a Way To Go (John Boylan - Terry Boylan) - 2:47

http://sharebee.com/2b026797

Thursday, March 27, 2008

The Freeborne - Peak Impressions (1967)


Οι αδυναμίες μου με το Boston Sound σας είναι γνωστές από καιρό. Χωρίς πολλά λόγια σήμερα έχουμε ένα άξιος εκπρόσωπος αυτής της σχολής. Πολύ καλός δίσκος που σε κερδίζει από το πρώτο του κιόλας άκουσμα, με τα Images και Land Of Diana που είναι έξοχα κομμάτια.

Personnel:
NICK CARSTOIU gtr, keyb'ds, vcls, recorder, cello A
DAVE CODD recorder, harp, perc, vcls, bs A
LEW LIPSON drms, perc A
BOB MARGOLIN ld gtr A
MIKE SPIROS keyb'ds, chimes, trumpet, perc A

ALBUM:
1(A) PEAK IMPRESSION (Monitor MPS 607) 1967
NB: (1) has been counterfeited at least twice on vinyl in the eighties and nineties. It has also issued on CD by Afterglow in 1995, but with one track either edited or missing. More recently the album has been reissued again on CD by Distortions (DR 1041) 1998, this time with three bonus cuts!

45:
1 Land of Diana/Images (Monitor 45-1806) 1967

A Boston group whose sole album, recorded at CBS Studios in New York, is excellent - full of the acid imagery which typified the Bosstown sound in 1968. Almost every track is of interest. For example Land Of Diana has a compelling organ intro, Visions Of My Own some fine woodwind instrumentation and Inside People unusual fuzztone vocals and pleasing keyboards.
In 1997, an alternate 45 mono mix of Land of Diana surfaced on Erik Lindgren's excellent A Heavy Dose Of Lyte Psych (CD), and in 1998 Distortions reissued Peak Impressions on CD together with three bonus cuts: the mono 45 version of Images, an alternate stereo mix of Land Of Diana, and Incidental Music - twenty-odd seconds worth of spacey keyboard noodlings.
In the mid-'70s, Bob Margolin became a member of Muddy Waters' band and he later played with the Johnny Winter Group. He is still touring and recording Chicago Blues albums. Nick Carstoiu too remains active in the music scene.
In 1978, Mike Spiros released, as "Mic Spiros and the ITMB (Incredible Two Man Band)", a rare album of atmospheric prog rock based on keyboards and synthesizers.
(Vernon Joynson/Max Waller/Stephane Rebeschini/Joe Rein)

Tracks:

01. Images
02. Land Of Diana
03. Visions Of My Own
04. Sadly Acknowledged
05. Peak Impressions & Thoughts
06. Yellow Sky
07. Hurtin' Kind Of Woman
08. Inside People
09. A New Song For Orestes
10. But I Must Return To Frenzy
11. Images (mono 45 version)
12. Land of Diana (stereo mix2)
13. Incidental Music

Monday, March 24, 2008

Bohemian Vendetta - Bohemian Vendetta (1967)






Οι φωτό που βλέπεται (πάνω και κάτω) θα ήθελα να εξηγήσω ότι δεν ανέβηκαν ούτε για λόγους εντυπωσιασμού ούτε για να δείξω ότι διαθέτω αυτά που ανεβάζω. Το έκανα πρώτον για να δείτε τι σημαίνει να έχεις κολλήσει με ένα γκρουπ και να ψάχνεις ότι βγαίνει, όπως βγαίνει και από όπου βγαίνει, αρκεί να έχει μέσα Bohemian Vendetta. Και μετά, για να δείτε ακόμα ένα τιμημένο πειρατή του κερατά, από το 7 + 7 και τον Γρηγόρη (και να που έχει ο καιρός γυρίσματα και έγινα και εγώ πειρατής και παίρνω εκδίκηση), αλλά και το cd της εποχής που δε πολυπάει πίσω. Κάποια Cosmic Mind Records από Ιταλία γράφει πάνω δεξιά, αγνώστων λοιπών στοιχείων (στο νετ είναι άφαντη). Θα βλέπουν οι αλλοδαποί επισκέπτες και θα λένε ηλίθιος είναι αυτός, αλλά που να καταλάβουν και που να ξέρουν τον αγώνα μας.

Ποια η διαφορά μεταξύ δίσκου σε cd? To cd είχε δύο bonus tracks που έπρεπε οπωσδήποτε να ακούσω, αμ έλα όμως που μπερδεύτηκα τότε όπως είδατε παρακάτω. Στην πορεία βγήκε και το cd της Distortion που έβαλα παρακάτω, οπότε τι να έκανα? Απλά πράγματα αγαπητοί φίλοι. Η μούρλια πληρώνεται και τότε πληρωνόταν ακριβά και με στερήσεις.

Από κει και πέρα θα ήθελα να πω χωρίς υπερβολή ότι τους Bohemian Vendetta τους ακούω από 19 χρονών (τώρα πατήσαμε τα 45 για όσους έχουν απορία) ελέω εκείνου του πολύ καλού ανθρώπου στο Μετς που μας έμπασε στη ψεχεδέλια (έχασε δυστυχώς την γυναίκα του από καρκίνο πριν λίγα χρόνια) με τις απίστευτες κασέτες που μας έγραφε. Να θυμίσω ότι μας έγραφε κασέτες από τα original Lp διότι μόνο τέτοια είχε (εμένα και του κατοπινού κουμπάρου μου) και τρελαινόμασταν. Εμείς ψάχναμε γωνία στο δεκάρικο και αυτός (καλή του ώρα) αγόραζε τα original σαν καραμέλες.

Εκεί για παράδειγμα πρωτοείδα pc κανονικό με πρόγραμμα αρχειοθέτησης δίσκων (τότε άγγιζε τις 10 χιλιάδες βινύλια ψυχεδελικά και επαναλαμβάνω όλα original). Μιλάμε για δεκαετία 80 διότι εμείς είχαμε αργότερα ως φοιτητές ένα σπέκτρουμ (με κασέτες για όσους θυμούνται) μαζί με άλλους δέκα να παίζουμε παιχνίδια.

Για το δίσκο και γενικά το γκρουπ δεν υπάρχουν σχόλια. Μεγάλωσα με τη μουσική τους. Δισκάρα από μία γκρουπάρα που είμαι σίγουρος πως ξέρετε άπαντες και έχεται άπαντες. Το ανέβασμα τέτοιων δίσκων εκτιμώ πως είναι ίσως περιττό εντελώς, όμως οφείλω σαν δισκοθήκη και μόνο να ανεβάσω τέτοια διαμάντια.

Personnel:
BRIAN COOKE organ, vcls A
NICK MANZI ld gtr A
CHUCK MONICA drms A
VICTOR MUGLIA bs A
RANDY POLLOCK gtr A

ALBUM:
1(A) BOHEMIAN VENDETTA (Mainstream S/6106) 1968
N.B. (1) has been pirated on vinyl, and has also been pirated on CD (Cosmic Mind KY 532 CD) 198?. There's also a rarities retrospective Enough! on LP and CD (Distortions DR 1038) 1998.

45s:
1 Enough/Half The Time (United Artists 50174) 1967
2 Riddles And Fairytales/I Wanna Touch Your Heart (Mainstream 681) 1968

A New York City band who issued just the one album, which is now a rare collectors' item. Prior to this they'd recorded the above 45 on United Artists. Their album contains some fine and often demented acid rock, particularly on All Kinds Of Highs and the superb Paradox City. There's also an interesting psychedelic version of Satisfaction, although the slowed-down cover of The House of The Rising Sun is a little tedious. If you're into psychedelic guitar work you should enjoy this album - it's full of great fret-work and also has good songs.

Nick Manzi had earlier played with Faine Jade in a band called The Rustics and Bohemian Vendetta later backed him on the classic Introspection album.
The classic All Kinds Of Highs can also be found on the top-drawer Psychedelic Crown Jewels, Vol. 1 (Dble LP & CD), whilst the non-LP cut Enough has resurfaced on Ear-Piercing Punk (LP & CD), The Essential Pebbles Collection, Vol. 1 (Dble CD), Enough on Filling The Gap (4-LP), Best of Pebbles, Vol. 2 (LP & CD) and Pebbles, Vol. 1 (ESD) (CD) compilations. Another track, Paradox City, which has a catchy verse and nightmarish refrain with plenty of organ and raunchy fuzz guitar, can also be heard on Beyond The Calico Wall (LP & CD).

Fans of the band will also want to check out Distortions' collection of rarities, acetates and non-LP cuts, entitled Enough!. Released on both vinyl and CD, the CD contains extra material.
Nick Manzi later played with Dust Bowl Clementine, who had an eponymous album on Roulette (2SR-42058) 1970.
(Vernon Joynson / Max Waller / Stephane Rebeschini)

Side 1
01. Riddles and Fairytales (T. Camp - Bob Cooke)
02. (She Always Gives Me) Pleasure (T. Camp - Bob Cooke)
03. All Kinds of Highs (T. Camp - Bob Cooke)
04. Satisfaction (Mick Jagger - Keith Richards)
05. Paradox City (T. Camp - Bob Cooke)
Side 2
01. Love Can Make Your Mind Go Wild (T. Camp - Bob Cooke)
02. The House of the Rising Sun (arranged by T. Camp - Bob Cooke)
03. Images (Shadow In the Night) (T. Camp - Bob Cooke)
04. Deaf, Dumb & Blind (T. Camp - Bob Cooke)
05. I Wanna Touch Your Heart (T. Camp - Bob Cooke)

Bohemian Vendetta - Bohemian Vendetta (1967)








Μη ξεχνάτε την εταιρειάρα Cosmic Mind Records τρομάρα τους. Εδώ έχουμε τα δύο bonus που δεν είναι στο δίσκο, τα Enough και Half The Time. Εδώ βέβαια οι Ιταλοί γειτόνοι κάνανε στο cd ότι θέλανε και εξηγώ. Διαβάζοντας κανείς τα κομμάτια που έχει αναγραμμένα βλέπει ότι είναι 10 τον αριθμό. Αμ έλα που φτάνει στο 10 και το cd δεν τελειώνει αλλά πάει μέχρι το 12 !!! Άλλη σειρά άλλα ονόματα τραγουδιών. Είδα και έπαθα να βρω άκρη.


To cd νομίζω είναι από τα πρώτα που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα. Σε όποιο cd player καινούργιο και αν το έχω βάλει παίζει πλέον μέχρι το 5ο κομμάτι. Ευτυχώς στο pc και μετά από λίγο αγώνα έπαιξε όλο.

01. Riddles and Fairytales (T. Camp - Bob Cooke)
02. (She Always Gives Me) Pleasure (T. Camp - Bob Cooke)
03. All Kinds of Highs (T. Camp - Bob Cooke)
04. Satisfaction (Mick Jagger - Keith Richards)
05. Paradox City (T. Camp - Bob Cooke)
06. Enough (bonus track)
07. Love Can Make Your Mind Go Wild (T. Camp - Bob Cooke)
08. The House of the Rising Sun (arranged by T. Camp - Bob Cooke)
09. Images (Shadow In the Night) (T. Camp - Bob Cooke)
10. Deaf, Dumb & Blind (T. Camp - Bob Cooke)
11. I Wanna Touch Your Heart (T. Camp - Bob Cooke)
12. Half The Time (bonus track)

Bohemian Vendetta - Enough



Ότι μας λείπει από το Lp και το cd παραπάνω είναι εδώ, οπότε είμαστε άρχοντες με κυριλέ cd πλέον (DR 1038). Τις ηχογραφήσεις ως σκέτο Bohemians, τα demo, τα ακυκλοφόρητα, όλα εδώ.

They started life as The Bohemians with the line up as follows: Arthur Muglia(aka Brian Cooke), vocals/organ; Victor Muglia, bass; Randy Pollock, rhythm guitar; Richie Sorrento, drums; Richard Martinez, lead guitar. The name was changed in '66 around the time they recorded their first demo, Like Stoned/Irresistible.

Richard Martinez left to join The Cats Meow (who had a few singles on Decca) and Richie Sorrentino quit. They were replaced by Chuck Monica(drums) and Nick Manzi (guitar) from The Rustics. Three songs were recorded at Ultra-Sonic Studios on Long Island around the fall of '66: How Does It Feel, Enough, Half the Time.

In '67 United Artists released Enough and it got a spot on Dick Clarks 'Rate a Record'. Also in '67, they recorded demos and played various gigs at places like the Action House with bands like The Vagrants and Vanilla Fudge.
They recorded an album for Mainstream in early '68 which took almost a year to be released and got no help from the label.
While waiting for the release of the album, they worked on Faine Jade's Introspection Lp. About this time they called it quits.

Distortion Records released a niffty little album called Enough!. This great package includes the demo versions, unreleased acetates, and their recordings as the Bohemians.

01 - Like Stoned
02 - Irresistible
03 - All Kinds Of Lows & All Kinds Of Highs
04 - I Don´t Go That Way
05 - How Does It Feel
06 - Enough
07 - Half The Time
08 - I Wanna Touch Your Heart
09 - Images
10 - Charity Killjoy
11 - House Of The Rising Sun
12 - Riddles & Fairytales
13 - (She always Gives Me) Pleasure
14 - All Kinds Of High
15 - Satisfaction
16 - Paradox City
17 - Love Can Make Your Mind Go Wild
18 - House Of The Rising Sun
19 - Images (Shadow In The Night)
20 - Deaf Dumb & Blind
21 - I Wanna Touch Your Heart
22 - Riddles & Fairytales (45 Version)

Beyond the Calico Wall (1990)




Ενόψει η γνωστή συλλογή της Voxx που κυκλοφόρησε στην πατρίδα μας αρχές του 90 με τιμούλα 2950 (ούτε 3 χιλιάδες δηλαδή, τσάμπα πράμα). Εδώ να κάνω ένα μικρό σχόλιο. Την εποχή εκείνη εκτός των «πειρατών» είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν και διάφορες συλλογές. Πιάναμε μια συλλογή στα χέρια μας και ανάθεμα σε μερικές και ξέραμε ένα συγκρότημα, εκτός βέβαια ότι ψάχναμε αυτές που θα είχαν όσο το δυνατόν περισσότερα κομμάτια. Είπαμε τα φράγκα ήταν λιγοστά. Δε βγαίναμε βόλτα ή τη βγάζαμε με κανένα διπιτο σουβλάκι στο πάρκο του Βύρωνα, για να μείνουν φράγκα να πάμε να αγοράσουμε «πειρατές» κάργα.

Όταν πήρα την συγκεκριμένη συλλογή στα χέρια μου στο δισκάδικο της Αθηνας, διάβασα 4 πράγματα στο οπισθόφυλλο, psychedelic 60’s, Bohemian Vendetta, Afterglow και see insert for details. Τα τρία πρώτα τα ήξερα οπότε καλά πάμε, είπα όμως ωραία θα έχει και insert να διαβάσουμε να μάθουμε και τίποτα. Ο δίσκος βέβαια ήταν σφραγισμένος αλλά όσο είδατε εσείς insert άλλο τόσο το είδα και γω. «Που είναι ρε παιδιά το insert»…ρώτησα ο αφελής την επόμενη που πήγα στο δισκάδικο, για να πάρω την απάντηση «που θες να ξέρω. Ο δίσκος έτσι ήρθε σφραγισμένος». Τα κεφάλια κάτω, ο δίσκος στη μασχάλη για το ταμείο στο ισόγειο και αντίο σας. Σε κάνανε δηλαδή να αισθάνεσαι και μαλάκας που ρώταγες.

Όσον αφορά την συλλογή για να πω την αμαρτία μου, δεν τρελάθηκα άμα την άκουσα. Είχα αγοράσει πολύ καλύτερες για τις δικές μου προτιμήσεις (π.χ. τον διπλό δίσκο της International Artist). Σε σύγκριση με το cd που κυκλοφορεί, ο δίσκος έχει σαφώς λιγότερα κομμάτια (14) αλλά και ένα που δεν υπάρχει στο cd, το No Silver Bird των The Hooterville Trolley.

Tracks:

1. Park Avenue Playground - The Trip
2.The Hooterville Trolley - No Silver Bird
3. Afterglow Susie's - Gone
4. The Flower Power - Mt. Olympus
5. The Pulse - Burritt Bradley
6. Rasputin & The Mad Monks -I Had Too Much To Dream Last Night
7. Alva Snelling - Clock On The Wall
8. Spontaneous Generation - Up In My Mind
9. Cosmic Rock Show - Psiship
10. The Greek Fountains - An Experimental Terror
11. Duffy - Come Back Come Back
12. The Pebble Episode -Tripsy
13. Bohemian Vendetta - Paradox City
14. Demons Of Negativity - Resurrection

Lindisfarne - The Best of Lindisfarne



Η μέρα» μας ξεκινά με τους Lindisfarne τους οποίους γενικά δεν βλέπω να κυκλοφορούν στο νετ. Πρόκειται για ένα folk/rock γκρουπ που ξεκίνησε την καριέρα του το 1967 στην Βρετανία. Μέχρι να καταλήξουν για πρώτη φορά σε στούντιο πέρασαν τρία χρόνια με live εμφανίσεις που τους έκαναν γνωστούς.

Στην διάρκεια της πορείας τους δέχτηκαν χαρακτηρισμούς όπως οι Beatles των 70’s ή πω ο Alan Hull είναι ο καλύτερος τραγουδοποιός που βγήκε μετά το Dylan (υπερβολές). Μεγαλύτερη τους επιτυχία ήταν το folk κομμάτι Lady Eleanor που έφτασε κάποια στιγμή στο Νο 3 στο νησί. Στην συλλογή υπάρχουν και άλλα hits του γκρουπ, όπως το All Fall Down (Νο 40). Τα πρώτα τους τρια Lp (βγάλανε πάνω από 30) που θεωρούνται και τα καλύτερα, πλασαρίστηκαν στην δεκάδα των charts όταν βγήκαν. Όσο ήταν στο folk κλίμα ήταν και ποιοτικοί (τα πρώτα χρόνια) , όταν το γύρισαν στο εμπορικό στοιχεία, έγιναν αδιάφοροι για μας.

Tracks:

1. Meet Me On The Corner
2. Lady Eleanor
3. All Fall Down
4. We Can Swing Together
5. Fog On The Tyne
6. Road To Kingdom Come
7. Scarecrow Song
8. Winter Song
9. Clear White Light
10. January Song
11. Down
12. Wake Up Little Sister
13. Together Forever
14. Alright On The Night
15. Go Back
16. Don't Ask Me

Sunday, March 23, 2008

Tony Mottola with the Groovies (The Free Design) - Warm, Wild & Wonderful (1968)



Να εξηγήσουμε τι συμβαίνει και ανέβασα αυτό που βλέπετε. Στα bonus tracks του προηγούμενου δίσκου ανέφερα την συμμετοχή του Tony Mottola. Ο κιθαρίστας αυτός έβγαλε ένα δίσκο με ένα γκρουπ που λεγόταν Tony Mottola with the Groovies. Η ουσία είναι ότι κάτω από το όνομα the Groovies κρύβονταν οι The Free Design. Οπότε έκρινα πως καλό θα ήταν να έχουμε (με λίγο ψαξιμο στο net) όλες τις συνθέσεις στις οποίες συμμετέχουν οι Free Design αφού πιστεύω πως αξίζει τον κόπο.

Excellent stuff -- easily Tony Mottola's greatest album from the time! The reason for this is that he's recording here with a vocal group that's called The Groovies -- a group that we think may well be The Free Design operating under another name, mostly because Free Designer Chris Dedrick handles the arrangements for the album, and also contributed 2 songs also sung by the Free Design -- "I Found Love" and "Kites Are Fun". The style of the record has The Groovies singing on about a third of the tracks -- scatting along jazzily next to guitar solo lines by Tony. Other tracks include "Watch What Happens", "Do You Know The Way To San Jose", "Love In Every Room", "Cry Me A River", and "Scarborough Fair".

Tracks:

1. This Guy's In Love With You - 3:18
2. Do You Know The Way To San Jose - 2:46
3. Dream A Little Dream Of Me - 3:06
4. With A Little Help - 2:46
5. Scarborough Fair - 2:45
6. Watch What Happens - 2:47
7. By The Time I Get To Phoenix - 3:04
8. Kites Are Fun - 2:33
9. Cry Me A River – 2:59
10. Goin Out Of My Head - 2:30
11. Love In Every Room - 2:42
12. I Found Love 2:26

The Free Design - Heaven/Earth (1969)




Την Καθαρή Δευτέρα λόγω του εορταστικού της ημέρας είχα ανεβάσει το kites are Fun των Free Design που ταίριαζε ως τίτλος. Με το γκρουπ αυτό που έπαιζε sunshine pop ασχολούμαστε ξανά, έχοντας το 3ο τους δίσκο (cd δηλαδή που περιέχει όμως πολλά bonus tracks).

Το αξιοσημείωτο για τους Free Design ήταν το γεγονός πως είχαν μεταβάλει το γκρουπ σε οικογενειακή υπόθεση αφού όλα τα μέλη (5) ανήκαν στην ίδια οικογένεια (Chris Dedrick, Sandy Dedrick, Bruce Dedrick, Ellen Dedrick, Stephanie Dedrick).

Η «παραφωνία» γίνεται στα bonus tracks όπου στις συνθέσεις συμμετέχει και ο Tony Mottola που έχει δώσει μία πιο ορχηστική νότα στα κομμάτια (ξεχωρίζει η κιθάρα του), ως μαιτρ του είδους αφού συμμετείχε σε μία μπάντα με το όνομα Cootie Williams And His Orchestra). Να συμπληρώσω πως ο Tony Mottola ήταν ένας Αμερικάνος κιθαρίστας που εκτός των πολλών σόλο άλμπουμς που έβγαλε, συνεργάστηκε με τον Frank Sinatra αλλά και τον Πέρι Κόμο.

Tracks:
1. My Very Own Angel - The Free Design
2. Now Is the Time - The Free Design
3. If I Were a Carpenter - The Free Design
4. You Be You and I'll Be Me - The Free Design
5. Girls Alone - The Free Design
6. 2002 - A Hit Song - The Free Design
7. Summertime - The Free Design
8. Where Do I Go [From Hair] - The Free Design
9. Hurry Sundown - The Free Design
10. Memories - The Free Design
11. Dorian Benediction - The Free Design
12. Nature Boy [*] - Ellen Dedrick
13. Settlement Boy [*] - Ellen Dedrick
14. Do You Know the Way to San Jose? [*] - The Free Design, Tony Mottola
15. With a Little Help [*] - The Free Design, Tony Mottola
16. Scarborough Fair [*] - The Free Design, Tony Mottola
17. Kites Are Fun [*] - The Free Design, Tony Mottola
18. Goin' Out of My Head [*] - The Free Design, Tony Mottola
19. I Found Love [*] - The Free Design, Tony Mottola

Saturday, March 22, 2008

The Sacred Mushroom - The Sacred Mushroom (1969)




Άλμπουμ που να προσεγγίζει το μπλουζ από ψυχεδελική σκοπιά, σχεδόν σε όλη του την διάρκεια μάλλον δεν είχα ανεβάσει ξανά. Το περιεχόμενο περιλαμβάνει 6 κομμάτια της μπάντας και δύο διασκευές. Μία διασκευή των kinks στο I'm Not Like Everybody Else (που είναι και η μόνη διαφοροποίηση στην προσέγγιση του μπλουζ που γίνεται στο δίσκο) και μία του Otis Rush στο Mean Old World.

Πήραν λοιπόν σειρά τα μέλη της κοινότητας Mushroom People από το Cincinnati του Ohio (την όλη οικογένεια βλέπεται στη φωτό). Το εξώφυλλο που θεωρείτε ως έξοχο δείγμα τέχνης «υπόσχετε» τεχνητούς παραδεισους και κοσμικά οράματα.

Lp:1(B)THE SACRED MUSHROOM (Parallax P-4001) 1969
NB: (1) counterfeited on vinyl in 1984 and on CD (Eva 852125) 1993.

45's:1(A) Break Away Girl/Yellow Fellow (Minaret MIN-131) 196?

This band operated for several years in the Cincinnati, Ohio area. Their 45, which sounds circa 1967, is melodic pop-rock. Both sides were composed by group leader Larry Goshorn. Their album, which comes housed in a stunning "mushroom" art cover, finds the band playing a heavy blues style which proves an efficient vehicle for Goshorn's distorted guitar leads. The music is all original except for a cover of Ray Davies' I'm Not Like Everybody Else. Often advertised as psychedelic rock, which it simply isn't. Larry Goshorn later played with The Pure Prairie League, and briefly with Kingfish

Personnel:
Larry Goshorn, Ld Gtr, Vcls AB
Fred Fogwell Gtr B
Danny Goshorn Vcls B
Doug Hamilton Drms B
Joe Stewart Bs B
(Rusty York Hrmnca B)

Tracks:
01 - I Don't Like You
02 - You Won't Be Sorry
03 - Catatonic Lover
04 - All Good Things Must Have An End
05 - I'm Not Like Everybody Else
06 - I Take Care
07 - Mean Old World
08 - Lifeline

Friday, March 21, 2008

The Happenings Four - Outsider No Sekai (1970) (by request)




Ένας φίλος του Blog ζήτησε αυτό το άγνωστο μέχρι πριν λίγο σε μένα συγκρότημα επίσης από την Ιαπωνία. Τα Γιαπωνέζικα είναι οι γλώσσα που τραγουδούν και στα 13 κομμάτια. Μετάφραση των τίτλων στα Αγγλικά δεν βρήκα για αυτό δεν υπάρχει και track list. Το άλμπουμ πράγματι παρουσιάζει ενδιαφέρον αφού έχουν παντρέψει πετυχημένα δύο διαφορετικούς πολιτισμούς.

A pretty light and commercial dual keyboard-led psych-pop group, who released their debut ‘Touemi Ningen’ [Capitol, 1968], which has been compared to early Procol Harum. The next was obviously Beatles-influenced – ‘Magical Happenings Tour’ [Capitol, 1968]. The cover had a slightly amusing picture of the be-costumed band, with hair up in erect top-knots, laid into a ¥10,000 bill. I’ve only heard a couple of tracks from it, which are far inferior to, and quite unlike, the Beatles.

‘Outsider No Sekai’ [Capitol, 1970] was loaded with very straight and dated orchestrated pop music, but often [not always, unfortunately] a subtle weirdness permeates the tracks, and a few tracks are just odd on their own. This juxtaposition of the very straight and the rather weird reminds me Sound of Feeling’s album ‘Spleen’ in approach, but not nearly as out-there, avant-garde or as interesting overall.

You could also say that some tracks are a bit like the Bonzo Dog Doo-Dah Band but without the comedy [though one strange track with a squeaky ‘Chipmunks’ voice raises a smile, and musically could practically be a Raymond Scott creation], and there’s also a bit of mid- and far-eastern folk. As Happenings Four + 1 they released another album, ‘The Long Trip’ [Capitol, 1971], which is reputedly much more on the early progressive side of things, with the band in this period compared by Julian Cope to Procol Harum and Greenslade. Keyboardist Kuni Kawachi would also work with Tenjo Sajiki, J.A. Caesar and Flower Travellin’ Band.

P.S.
I’m sorry Roberto but I can’t write track listing in Japanese not even in English (translation problem). Perhaps another friend from Japan can help us a little.

Flower Travellin’ Band – Satori (1971)




Ας περάσουμε και στην χώρα του Ανατέλλοντος ηλίου (λόγω του άλμπουμ των The Happenings Four που ζητήθηκε) προκειμένου να θυμηθούμε ένα από τα πιο γνωστά άλμπουμ της εποχής από την απομακρυσμένη αυτή περιοχή. Η επίδραση του Δυτικού πολιτισμού σαφώς είναι έντονη στην μουσική τους, ωστόσο πέρασαν και θέματα από την δική τους κουλτούρα.

A legendary group formed out of the remnants of The Flowers. The lineup was Akira ‘Joe’ Yamanaka [vocals; ex-491], Hideki Ishema [guitar; ex-Beavers, Flowers], Jun Kosuki [bass], and Joji ‘George’ Wada [drums; ex-Flowers].

Their first album proper was ‘Anywhere’ [Philips, 1970], which had surely one of the coolest rock album covers ever – a gatefold photo of the band speeding down the road, naked, on motorcycles! Musically, it was good but only of passing interest to non-FTB fanatics, as it contains nearly all cover versions [such as ‘21st Century Schizoid Man’, ‘Black Sabbath’ and ‘House of the Rising Sun’], the only ‘original’ compositions being a heavy progressive blues jam track and a very short harmonica piece. Perhaps for hardcore fans and completists only, although some people might want to own a copy just for the cover! That being said, they do give the covers a good treatment and the album is very enjoyable.

Their second album, ‘Satori’ [Atlantic, 1971], was a huge leap forward in strength and originality, and is arguably their monolithic masterpiece. It contains lengthy, and usually very loud, hypnotic psychedelic heavy progressive rock, with pummeling riffs and a great stoned, mystical feel. The next album, ‘Made in Japan’ [Atlantic, 1972], was better distributed internationally and even featured a sound-bite from a radio ad for a rock festival at which they played with numerous big names of the day, including ELP. Musically it was in a similar vein to the preceding album but more song-oriented and varied overall – an excellent album, and one friend even likes this one better than ‘Satori’.

Their last album, ‘Make Up’ [Atlantic, 1973] was a double LP, and had Yuya Uchida guesting on vocals. The album featured studio and live material, including a 20-minute version of ‘Hiroshima’ from the previous album [with bass solo] and a live-in-studio version of ‘Satori Part 2’. Of the studio material, some is in a heavy progressive vein [though leaning more towards an oriental King Crimson in parts than their older style], some is in a more commercial softer style. Some of the live material is rather throwaway, including a bluesy rock’n’roll number and a soppy ballad. Overall it’s patchy but with plenty of good to great stuff – it could have been edited down to a single great LP in my opinion.

Tracks:

1. Satori Part 1 (5:22)
2. Satori Part 2 (6:56)
3. Satori Part 3 (9:40)
4. Satori Part 4 (10:53)
5. Satori Part (6:56)

The Amboy Dukes - Journey To The Center Of The Mind (1968)



Και βέβαια οφείλω να ανεβάσω αυτή τη δισκάρα αφού σήμερα είναι η μέρα των Amboy Dukes (θα ακολουθήσει και άλλη ). Εκτιμώ ότι ο συγκεκριμένος δίσκος είναι από τους καλύτερους acid rock που βγήκαν στα 60’s και βέβαια ο καλύτερος των Amboy Dukes. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι αν όχι όλοι θα έχετε το δίσκο ή κάποιο cd. Αν όχι, είναι μια ευκαιρία νομίζω έστω και έτσι.

Το ομώνυμο κομμάτι που βάζω τους στίχους και έγινε τελικά το μοναδικό hit των Amboy Dukes, γράφτηκε από τον κιθαρίστα Steve Farmer. Περιγράφει το αίσθημα από ένα acid trip, ωστόσο ο Ted Nugent που δήλωνε ότι δεν είχε πάρει ποτέ «ουσίες» στη ζωή του, νόμιζε πως ήταν απλά η περιγραφή μία εσωτερικής κατάστασης ενός ανθρώπου.

Journey To The Center Of The Mind, lyrics:

Leave your cares behind
Come with us and find
The pleasures of a journey to the center of the mind

Come along if you care
Come along if you dare
Take a ride to the land inside of your mind

Beyond the seas of thought
Beyond the realm of what
Across the streams of hopes and dreams where things are really not

Come along if you care
Come along if you dare
Take a ride to the land inside of your mind.

But please realizeYou'll probably be surprised
For it's the land unknown to man
Where fantasy is fact
So if you can, please understand
You might not come back

Come along if you care
Come along if you dare
Take a ride to the land inside of your mind.

How happy life could beIf all of mankind
Would take the time to journey to the center of the mind
Would take the time to journey to the center of the mind
Center of the mindthe mind, the mind

The Amboy Dukes' second album, was released in April 1968 on Mainstream Records 56112 mono (promo only) and stereo S/6112 stereo. It crept into the top 100 and its highest position was #74. The single of the same name peaked at number 16 on the US Billboard Hot 100 pop chart. The album and song were classic examples of acid rock; for example, the original album cover depicted fifty different kinds of marijuana-smoking devices.

Members:
John Drake (Vocals)
Ted Nugent (Lead Guitar, Vocals)
Steve Farmer (Guitar, Vocals)
Andy Solomon (Keyboard, Sax, Vocals) ex The Apostles
Greg Arama (Bass) ex The Gang
Dave Palmer (Drums)

Tracks:

Side A:
1. Mississippi Murderer (5:12)
2. Surrender to You Kinks (2:52)
3. Flight of the Byrd (2:49)
4. Scottish Tea (4:01)
5. Dr. Slingshot (3:08)
Side B:
1. Journey to the Center of the Mind (3:33)
2. Ivory Castles (3:21)
3. Why Is A Carrot More Orange Than An Orange (2:25)
4. Missionary Mary (2:34)
5. Death Is Life (2:08)
6. Saint Phillips Friend (3:32)
7. I'll Prove I'm Right (1:38)
8. Conclusion (1:57)

http://sharebee.com/2783c05d

The Amboy Dukes – The Amboy Dukes (1967)



Σε παλιότερη αναφορά μου στους Amboy Dukes είχαν μείνει στις πρώτες μέρες της ιστορίας τους. Όταν οι «Δούκες» ξεκίναγαν στο Ντιτρόιτ έστω και για λίγο είχαν στις τάξεις τους τον γνωστό μας Jimmy Page που ωστόσο δεν έγινε ποτέ μέλος της μπάντας. Αντικαταστάθηκε από τον Rod Medeiros που ήρθε από την Βοστόνη. Όμως λίγο αργότερα ο Rod Medeiros αποχώρησε για να ιδρύσει το 1966 τους γνωστούς Tangerine Zoo. Έφτασε λοιπόν η στιγμή για τον νεαρό τότε Ted Nugent να συμφωνήσει με τον Bob Lehnert που τον έφερε και να ενταχθεί στο γκρουπ, αλλάζοντας και το όνομα σε The Nugent Amboy Dukes . Ωστόσο λίγο μετά αποχώρησε ο Bob Lehnert.

Δεν έχουμε πολλά να πούμε για το δίσκο. Ήταν ένα καθ’όλα εξαιρετικό ξεκίνημα από ένα γκρουπ που είχε προσωπικό ήχο και ξεχώριζε από μίλια μακριά λόγω της φωνής του Drake. Ωστόσο τα καλύτερα ήρθαν μετα, με το ανεπανάληπτο και αξεπέραστο Journey To The Center Of The Mind. Από το άλμπουμ τολμώ να ξεχωρίσω το I Feel Free επειδή μου θυμίζει μερικές φοιτητικές στιγμές ξεγνοιασιάς με εκείνο το «τάρταλο» που βλέπεται στο βυθό του Blog, το Psalms Of Aftermath ως προάγγελος του τι θα ακολουθήσει, το It’s Not True που όντως είναι αλλά και την προτροπή του Let's Go Get Stoned.

Στην Pre-Nugent εποχή στο Detroit τα μέλη της μπάντας ήταν:
Ron Medeiros (Lead Guitar)
Dave Opatic (Guitar)
James Jackson (Bass)
Ben Vineyard (Drums)
Bob Lehnert (Vocals)

Όταν οι The Nugent Amboy Dukes ξεκίνησαν στο Σικάγο και μεταφέρθηκαν μετά στο Ντετρόιτ, τα μέλη ήταν:
Bob Lehnert (original vocalist 1965–1968
Ted Nugent (Guitar)
Gary Hicks (Guitar)
Dick Treat (Bass)
Gail Uptadale (Drums)

Και όταν υπέγραψαν συμβόλαιο με την Mainstream η μπάντα είχε τους:
John Drake (Vocals)
Ted Nugent (Lead Guitar, Vocals)
Steve Farmer (Guitar, Vocals)
Rick Lober (Keyboard)
Bill White (Bass)
Dave Palmer (Drums) ex The Galaxy Five ex The Citations

Tracks:
1.Baby Please Don't Go
2. I Feel Free
3. Young Love
4. Psalms Of Aftermath
5. Colors
6. Let's Go Get Stoned
7. Down On Philips Escalator (D.O.P.E.)
8. The Lovely Lady
9. Night Time
10. It's Not True
11. Gimme Love

Bonus tracks:
J.B.Special
Sobbin' In My Mug Of Beer

Wednesday, March 19, 2008

Jackal – Awake (1973)





Ακόμα μία επιλογή από τον Καναδά και τα «Τσακάλια» του. Οι τωρινές κυκλοφορίες του άλμπουμ που βλέπω, είτε σε βινύλιο είτε σε cd είναι κυριλέ και επίσημες. Για ρωτάτε όμως και μας τους ταλαίπωρους που χώσανε τότε στο «Πειρατή Τσακάλι» 4600 δρχ. χωρίς διαμαρτυρίες. Το έχω ξαναπεί ότι μας πιάνανε μαλάκες αλλά ξέρανε τι κάνανε. Εμ, δεν είχε βγει το νετ και τα cd να βλέπατε που θα τα βάζανε όλα αυτά τώρα. Μην έχω όμως και παράπονο. Έχουμε γεμίσει το σπίτι βινύλια έστω και πειρατές. Για φανταστείτε να ήταν και Κινέζοι πειρατές.

Στο θέμα μας. «Τσακάλια» στη πιάτσα κυκλοφορούν σύνολο τρία. Ένα Καναδικής προέλευσης που παίζει rock/prog παραμένοντας στις παρυφές και ως ψυχεδελικό γκρουπ και είναι αυτό που καταπιάνομαι , ένα Ιαπωνικής που είναι σίδερα και μέταλλα, και ένα Ολλανδικής επίσης «μεταλλικό. Ως συνήθως σαν «Καναδός», ο δίσκος είναι άνω του μετρίου ωστόσο δεν τον συνιστώ σε καθαρούς «ψυχεδελάδες».

Released in 1973 on the obscure Canadian Periwinkle label, Jackal's "Awake" album has become a highly sought after album by collector's of heavy psychedelic/progressive rock. Original copies have sold for as much as $300! After an exhaustive five year search we have finally located the original master tapes.Drawing inspiration from Deep Purple, Jackal incorporates dazzling guitar/organ interplay evoking Blackmore and Lord at their heaviest. The complexity of their music took them far beyond the basic hard rock sounds of many of their peers. Perhaps with a few lucky breaks the band could have gone on to bigger and better things. All that's left of their legacy is this sole collector's item.

Tracks:

Side One
1. At the Station
2. For You
3. Sunny Side of the Day
4. New Day Has Arisen

Side Two
1. How Time Has Flown
2. Lost in the World
3. In the Heavens
4. Awake
http://rapidshare.com/files/100801256/Jackal_-_Awake.rar.html

Borealis - Sons Of The Sea (1970)






Επιμένουμε με Καναδά μια και κάναμε την αρχή από χτες. Περνάμε στους Borealis (από το Maritimes) που με αυτό το όνομα έβγαλαν μόνο ένα δίσκο. Ως ποιότητα εντάσσεται σe αυτά που έλεγα τις προάλλες περί των Καναδέζικων γκρουπ. Πάντα βαθμολογούνται πάνω από την βάση. Κατά ένα περίεργο επίσης τρόπο και σε αυτό το δίσκο το καλύτερο κομμάτι κατά την γνώμη μου βρίσκεται στα τελειώματα και πρόκειται για το Tomorrow Morning.

Είμαι σίγουρος ότι είχατε «πεθυμήσει» να δείτε πάλι κανένα πειρατή σε φωτό. Ορίστε λοιπόν άλλος ένας Γερμανικός αυτή τη φορά (Audat) που είχε κυκλοφορήσει στην χώρα μας. Να συμπληρώσω ότι υπάρχουν γενικά διαφωνίες για το έτος κυκλοφορίας του δίσκου. Άλλοι αναγράφουν 72 και άλλοι 70. Έβαλα έτος κυκλοφορίας το 70 διότι αναφέρεται στο οπισθόφυλλο.

It's regarded as the first rock album in the Atlantic Provinces, in a style which wasn't really expected by the label. It is a good, somewhat average and typical early 70's styled album without being a standing stone. It was recorded the day before sharing stage with the then famed Lighthouse Band. It was reissued unofficially before by a German bootleg label called Audat. I'm not sure how official this reissue is. I only read that the LP on Void Records, also recently reissued, is a legitimate 500 copy pressing, which was taken from the master tapes of vocalist Paul Bradbury.

Paul Bradury had worked before on a play supported by the Canada Arts Council. This play had the intention of being an educational story telling how the early 70's computer worked, with a few fairy tale characters and some interaction with the public, showing the listener how to make the computer count and even sing and talk. This music is more like a soft rock opera, with some analogue synthesisers (moog,..), some simple chord repeated piano, combined with a few theatre related tracks, like some odd vocals by a wizard combined with electronic noises, or the band. This is a nice oddity.

Maybe here and there, or at least one song is more simplistic, like the counting song because it was actually meant for children. In general the album surely has its charms and it has its own modest originality. I don't know how much both albums really fit well being released together, but it makes the reissue for some more attractive.

Tracklist:

Side A:
1. In The End
2. Broke
3. Sons Of The Sea
4. Higher
5. Another Boy

Side B:
1. Business
2. The Politician
3. Old Age
4. Tomorrow Morning
5.Lucky Day
http://rapidshare.com/files/100781914/Borealis_-_Sons_Of_The_Sea.rar.html

Electric Prunes - Stockholm 67



Όταν πριν μέρες ανέβασα ένα live των H.P. Lovecraft έλεγα ευτυχώς που υπάρχουν και μερικά τέτοια κειμήλια, ώστε οι νεότεροι τουλάχιστον σαν εμάς να πάρουμε καμία μυρουδιά της εποχής διότι μάλλον γεννηθήκαμε σε λάθος εποχή και κράτος.

Στα ίδια ακριβώς πλαίσια εντάσσεται και αυτό το ιστορικό κειμήλιο των αξεπέραστων Electric Prunes. Στις 14 Σεπτεμβρίου το 1967 οι Σουηδοί που είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν από κοντά τα «Δαμάσκηνα» μέσω της Swedish Broadcasting Corporation προνόησαν να ηχογραφήσουν την συναυλία και ιδού το δείγμα.

Τι να σχολιάσω? Τους Prunes? Μα είναι δυνατόν. Αφού είναι τέλειοι.

The Electric Prunes' December 14, 1967 show from the Concert Hall in Stockholm, originally taped for broadcast on Swedish radio, fully restored and properly remastered. The result is the finest record ever released by this band, and maybe the best live album of the psychedelic era. It was issued by a private label in England in a double-pocketed CD jacket with a beautifully illustrated booklet, complete with written reminiscences by the surviving members.

The band's lineup is from their second album, Underground: James Lowe (lead vocals), Mark Tulin (bass, organ, vocals), Ken Williams (lead guitar), the late Mike Gannon (rhythm guitar, vocals), and Quint (drums). Calling them tight would be an understatement -- the band does a 45-minute set, parts of which ("Try Me On For Size", "You Never Had It Better") display long instrumental passages showing off Williams' prowess on the fuzz-tone guitar and Quint's powerful drumming to great effect; "I Had Too Much To Dream Last Night" is here, along with "Long Day's Flight" and "Get Me to the World On Time" and solid covers of "Got My Mojo Workin'" and "Smokestack Lightnin'".

This live show presents the group as much more of a garage-punk band than a psychedelic band, though they still traffic in the currency of the latter, including lots of distorted guitars and organ cadenzas -- the snarl and energy keep things moving, however. Twice as valuable as their Edsel hits compilation

Members:
James Lowe - Lead Vocals
Mark Tulin - Bass, Organ & Backing Vocals
Ken Williams - Lead Guitar
Mike Gannon - Rhythm Guitar & Backing Vocals
Quint - Drums

Tracks:

1. You Never Had It Better
2. I Had Too Much To Dream (Last Night)
3. Try Me On For Size
4. I Happen To Love You
5. I Got My Mojo Workin'
6. Long Day's Flight (Til Tomorrow)
7. Smokestack Lightning
8. Get Me To The World On Time

Recorded by Sveriges Radio (The Swedish Broadcasting Corporation) at Konserthuset (The Concert Hall) in Stockholm, Sweden, December 14, 1967.

Tuesday, March 18, 2008

Pisces - Pisces (1971)


Ένα κλασικό folk Βρετανικό γκρουπ που έβγαλε ένα και μοναδικό άλμπουμ (πολύ καλό) έχουμε σήμερα, όπου σύμφωνα με τα αναγραφόμενα στο net το Lp τους είναι σπάνιο. Ξεκίνημα σε αυτό το γκρουπ έκανε ο μετέπειτα γνωστός στο Αγγλικό κοινό Richard Digance, ο οποίος έκανε την πρώτη του δισκογραφική επιτυχία το 1975. Γεγονός που σημαίνει ότι με τους Pisces απέτυχε. Ούτως ή άλλως οι Pisces είχαν ελάχιστο χρόνο ζωής ως συγκρότημα. Σε ένα καθ’όλα μελωδικό άλμπουμ ξεχωρίζω τα Poker Joe, Jack O Legs, Bright New Morning και After The Night.

This album is now a minor collectable. It consists of self-penned soft folk-rock songs. Some, like "Jack O'Legs", are story songs. Others, like "The Ballad Of Benjamin Bratt", are very light-hearted. There are some nice melodies on this album, which is worth investigating for fans of this genre. Richard Digance went on to become a well-known humorous folk artist and TV personality.

Members:
Richard Digance – 6 and 12 String Guitars, Keyboads, Vocals
Tim Greenwood - Bass, 6 and 12 String Guitars, Vocals
John O'Connor - 6 String Guitar, Bass, Vocals

Tracks:
1. Bright New Morning (4:41)
2. The Ballad Of Benjamin Bratt (3:03)
3. After The Night (3:54)
4. Jack O Legs (7:18)
5. If I Sing You A Song (3:32)
6. Midsummer Symphony (4:45)
7. Sam The One-Eyed Snail (3:02)
8. If The Truth Be Known (6:14)
9. Poker Joe (4:43)

Reign Ghost - Reign Ghost (1969)



Και πάλι από τον Καναδά ( Toronto) η σημερινή επιλογή ελέω Akarma για τους Reign Ghost και το πρώτο τους άλμπουμ. Σχεδόν τα πάντα επισκιάζονται από την υπέροχη φωνή της Lynda Squires που ουσιαστικά ευθύνεται και για την ωραιότητα του άλμπουμ. Από κει και πέρα ο δίσκος είναι σε απόλυτο ψυχεδελικό κλίμα που μερικές φορές εμένα τουλάχιστον μου θυμίζει Growing Concern. Καλή κιθάρα και καλά keybords επίσης διαθέτουν έχοντας νομίζω καλύτερο κομμάτι, το διάρκειας 9 λεπτών Eyes Knows, So Does Ears and Carolina.

Drummer Bob Bryden and singer Lynda Squires were members of The Christopher Columbus Discovery of New Lands Band in Oshawa, Ontario during 1967. As is the fate with most bands, the unit split up in 1968. Columbus' direct competition in town was an act called Reign Ghost and with an eye to find something new to do, Bryden and Squires infiltrated the rival band as guitarist and singer respectively. Soon the bassist left and Bryden snuck in former Columbus bassist Joe Gallant.

Following the usual 'creative differences' excuse, Gallant quit and then came Columbus' Jerry Dufek. This line-up hooked up with Jack Boswell's Allied Records who threw them into a recording studio for the self-titled 'Reign Ghost' album in late 1968. The album was released in January 1969. However, the band fraught with internal conflicts once more and destroyed the band.

Bryden and Squires moved on once again and hooked up with drummer Rich Richter and bassist Russ Erman who reclaimed the name Reign Ghost with the new comrades more than willing to become the New Reign Ghost. Allied was happy to have their name band back and offered to release the follow-up album 'Reign Ghost Featuring Lynda Squires', but before the album could be released, the band split up again. Bryden went on to join Christmas (aka Spirit of Christmas) and their first album, coincidentally was released by Paragon in July 1970 on the exact same day as they decided to release the 2nd Reign Ghost album.

Lynda Squires went on to join the Canadian cast of 'Hair' and married Francis W. Davies (president of Daffodil Records and The Music Publisher). In early 1991, Ken Golden of Laser's Edge in New Jersey decided to re-issue the two albums on one CD to rescue these two obscure, and collectible, albums from oblivion.

Members:
Bob Bryden (guitar)
Lynda Squires (vocals)
Joe Gallant (bass)
Jerry Dufek (bass; replaced Gallant 1968)
Dave Hair (keyboards; 1968)
Jim Stright (guitar; 1968)
Bob Stright (drums; 1968)
Helge 'Rich' Richter (drums; replaced Bob Stright 1969)
Russ Erman (bass; replaced Dufek)
Tracks:

1. Travels of Blue Paradox
2. Long Day Journey
3. Standing Room Only, Mr. Mars
4. Eyes Knows, So Does Ears and Carolina
5. Curio Shop
6. Black Ode
7. Gum Wrapper Song
8. Southern Hemisphere Blues Legacy
9. Reaching

Principal Edwards Magic Theatre - The Asmoto Running Band (1971)


Αυτό είναι το 2ο Lp της μπάντας την παραγωγή του οποίου έκανε ο Nick Mason των Pink Floyd. Και πάλι η δουλειά τους χαρακτηρίζεται από έντονα folk στοιχεία και μυστικισμό. Σαν συμπληρωματικό στοιχείο για το όνομα τους απλά να συμπληρώσω πως το πήραν από το έμβλημα του πανεπιστημίου στο Εξετερ.

PRINCIPAL EDWARDS MAGIC THEATRE were an artistic cooperative formed by a group of student musicians and artists at Exeter University in 1968. The group’s original plan to establish a magazine for artistic expression was abandoned in favor of a touring troupe usually numbering fourteen artists and featuring music, light shows, dancing and poetry. The group was quickly adopted by DJ John Peel, who appeared with the band along with Alexis Korner, T.Rex, Free, Fairport Convention, Pete Brown and King Ida’s Watch Chain at something known as "Dance of Words" at the Guildhall in Portsmouth in the spring of 1968. While most of the band’s member left Exeter that fall, the troupe remained intact and resettled in a communal local farmhouse to pursue their music, sponsored by John Peel who contributed to the cost of a traveling van and some instruments.The band recorded their debut ‘Soundtrack’ at Trident Studios in 1969 (co-produced by Peel) and released it under his Dandelion label with CBS distribution. The group managed only one additional studio release (‘The Asmoto Running Band’ in 1971, produced by Nick Mason) before disbanding. In the meantime they managed to amass an impressive series of live appearances opening for such luminary acts as PINK FLOYD, ELTON JOHN, JOHN & YOKO ONO, VAN DER GRAF GENERATOR, CARAVAN, FLEETWOOD MAC, YES, KING CRIMSON, LED ZEPPELIN, EGG, THE WHO, DAVID BOWIE, MANFRED MANN, DEEP PURPLE, and THE STRAWBS among many others.

While tensions and business difficulties led to the breakup of the group in December 1971, members Root Cartwright and Belinda Bourquin formed a follow-on project known simply as PRINCIPAL EDWARDS. That band would remain active for another three years under management by future POLICE manager Miles Copeland, and included future CLIMAX BLUES BAND bassist Richard Jones. PRINCIPAL EDWARDS would release an additional album and record another (‘The Devon Tapes’) which would remain unreleased until rediscovered and targeted for release in November 2007.The band’s varied acoustic and electric instrumentation, theatrical stage shows, extemporaneous poetry readings and colorful lighting predated the Glam movement and have similarities to such acts as BEGGARS OPERA and maybe even a little bit of THE NICE; and their eclectic and inspired live performances could even be compared to any number of seventies Canterbury acts.

Tracks:

1. Mcalpine's Dream
2. Mcalpine V The Asmoto
3. Asmoto Running Band, The (hou'amih)
4. Asmoto Celebration
5. Further Asmoto Celebration (after The Ball)
6. Total Glycerol Esther
7. Freef ('r) All
8. Kettering Song, The
9. Weird Song Of Breaking Through At Last


Principal Edwards Magic Theatre – Soundtrack (1969)



Λαός πολύς (14 άτομα) συμμετείχε σε αυτήν την ιδιόρρυθμη multi-media μπάντα που απαρτιζόταν βασικά από νέους του Exeter και ξεκίνησε την πορεία της το 1968. Μουσικοί, χορευτές, αφηγητές ποίησης, sound και light shows περιελάμβανε το προοδευτικό θεατρικό πρόγραμμα του γκρουπ που άντεξε μέχρι το 1972 με την αρχική του μορφή. Στην συνέχεια άλλαξαν το όνομα το 1972 σε Principal Edwards με δύο μόνο από τα αρχικά μέλη. Η παραγωγή του δίσκου έγινε από τον γνωστό John Peel.

Personnel from left to right:

Monica Nettles - dancer and speaking voice
David Jones - writer and percussion
John Hill -dancer
Gillian Hadley - choreographer and writer
Root Cartwright - guitar, composer and arranger
Bindy Bourquin - violin, recorder, piano, organ
Eva Darlow - dancer
Lyn Edwards - percussion
Jeremy Ensor - bass guitar
Vivienne McAuliffe - lead vocal
Leslie Adey - lights
Harry Housman - stage and road manager and design
Martin Stellman - writer and lead vocal
Christopher Runciman - lights
Plus Susie, the dog without fear.






Tracks:
1. Enigmatic Insomniac Machine
2. Sacrifice Cartwright
3. Death of Don Quixote
4. Third Sonnet to Sunday Notes of Music
5. To a Broken Guitar
6. Pinky: A Mystery Cycle
http://sharebee.com/950e61ae


Folklords - Release The Sunshine (1969)


Ο Καναδάς και οι Folklords (από το Toronto) έχουν σήμερα την «τιμητική» τους. Το ψυχεδελικό αυτό κουαρτέτο που διαθέτει επίσης πολλά στοιχεία folk έβγαλε ένα και μοναδικό δίσκο. Δυστυχώς περισσότερες πληροφορίες για αυτό το φωνητικό σύνολο δεν υπάρχουν. Να πω πως η Martha Johnson αργότερα ήταν στους Martha and the Muffins.

Ο δίσκος κινείται με απόλυτη επιτυχία σε κλίμα folk/sunshine pop περισσότερο σε Καλιφορνέζικο στυλ. Ψαχουλεύοντας στο internet διάβασα διάφορες κριτικές για το συγκεκριμένο άλμπουμ, όπου άλλες το χαρακτήριζαν αριστούργημα και άλλες κάτι μέτριο. Εδώ έχω να σχολιάσω το εξής. Κατά την άποψή μου έχουν βγει δεκάδες συνολικά μέτρια άλμπουμ, πολλά από τα οποία περιέχουν ένα κομμάτι αριστούργημα. Ακούγοντας το συγκεκριμένο δίσκο στην αρχή ομολογώ πως ναι μεν άκουγα κάτι το πολύ εύηχο αλλά όχι να πω να μία «δισκάρα».

Με προδιέθετε όμως ο δίσκος να περιμένω συνεχώς κάτι το εξαιρετικό έστω και την τελευταία στιγμή αφού είχαν προηγηθεί μερικά καλά κομμάτια. Πράγματι στο τέλειωμα του δίσκου υπάρχει κατά την άποψή μου το κρυφό πολύτιμο διαμάντι που είναι το «The Slave». Με μία λέξη για μένα είναι μία «κομματάρα», στο ύφος που ακριβώς μου αρέσει να ακούω. Είναι όπως θα έλεγαν και οι σκαστιστές «in book». Για αυτό και μόνο το κομμάτι ο δίσκος έχει αξία. Δεν ρίχνω τα στάνταρ μου, αφού συνήθως είμαι πολύ αυστηρός σε ότι ακούω, αλλά εδώ απλά «κόλλησα».

Δράττομαι της ευκαιρίας να πω, πως γενικά ότι έχω ακούσει από τον Καναδά έχει ένα διαφορετικό επίπεδο το οποίο σχεδόν πάντα είναι τουλάχιστον άνω του μετρίου. Κακό δίσκο δεν έχω ακούσει ποτέ. Δεν ξέρω αν φταίει το κλίμα, ή οι επηρεασμοί από την Γαλλική κουλτούρα, δηλαδή την Ευρωπαϊκή. Φλυαρώ άσκοπα ίσως αλλά αυτή είναι η γνώμη μου χωρίς βέβαια να σημαίνει πως είμαι και ειδικός.

Όσοι τυχών θα επιθυμούσαν να αποκτούσαν το δισκο, σας πληροφορώ ότι μέσω internet πωλείται αντί 29 ευρώ από ελληνική εταιρεία.

Members:
Craig Boswell - drums
Martha Johnson - vocals, autoharp
Tom Martin (aka Tom Waschkowski) - vocals, bass
Paul Seip - vocals, guitar

1. Jennifer Lee (3:20)
2. Didn't Hide Your Love from Me (2:55)
3. Child (3:42)
4. Unspoken Love (2:08)
5. Windows (4:17)
6. Forty Second River (3:18)
7. Pardon Me Judas (3:10)
8. Thank You for Your Kindness (3:05)
9. We'll Love Like Before (2:20)
10. Suzanne Marie (4:00)
11. Don't Look Back (2:50)
12. The Slave (3:10)