Blessed End – Movin’ On (1971)

Blessed End – Movin’ On (1971)

Πρόκειται για τον πρώτο δίσκο αυτού του γκρουπ από την Philadelphia όπου σύμφωνα με το οπισθόφυλλο οι ηχογραφήσεις έγιναν στην Pennsylvania.
Αν είχα να κάνω ένα πρώτο σχόλιο για αυτό το δίσκο θα έλεγα για την φωνάρα του Doug Teti (Uncle Dougie) που είναι όλα τα λεφτά. Κάποιοι μπορεί να «σφάζονται» για την ποιότητα αυτού του δίσκου, σύμφωνα όμως με την δική μου αισθητική που κατ’ανάγκη δεν πρέπει να συμφωνεί με τους υπόλοιπους, είναι απλά ένας καλός δίσκος.

Οπωσδήποτε ξεχωρίζω το Someplace to Hide όπου έχει καταπληκτικά φωνητικά. Το open track επίσης (το Nightime Rider) δεν είναι καθόλου άσχημο, θα έλεγα μάλιστα ότι θυμίζει στο στυλ αρκετά τους Doors (γενικά όλος ο δίσκος είναι επηρεασμένος από Doors). Καλό κομμάτι επίσης είναι το Sometime You've Got to Be Strong.

Αυτός ο δίσκος που έχω στα χέρια μου και κυκλοφόρησε το 1992 (με άσπρο εξώφυλλο και όχι αυτό που βρήκα στο νετ), είναι από την εταιρεία (μακάρι να ήταν) υποτίθεται The New Sound (TNS J248), όπου από ότι είδα στο net πρόκειται βέβαια για bootleg από Αυστρία. Τουλάχιστον έχω να «λέω» ότι διαθέτω την πρώτη επανέκδοση από το 71, έστω και πειρατικό. Μετά η Gear Fab το 98 το κυκλοφόρησε σε cd και η Akarma το 2000 το έβγαλε σε βυνίλιο.

One of the interesting things about this LP is the impact it has on listeners. Among the few folks who've actually heard it, the album comes off as either a wonderful slice of Doors-styled rock, or utter and complete derivative crap. For some reason, moderation doesn't seem to exist with regard to this set. So where do we stand? Well, we'll cast our lot with the former group. While the Doors influence is unarguable, most of the ten originals (credited to Quinzi and Shugarts) are actually pretty good. While Teti occasionally overdoes the Jim Morrison vibe, overall he's a pretty impressive performer, kicking considerable energy into tracks such as the lead off rocker "Nighttime Rider", "Someplace To Hide" and the title track. At the other end of the spectrum, the set occasionally bogs down amidst the band's penchant for doom and gloom lyrics. Also missing are The Doors' ability to punctuate their proceedings with stunning slices of pop and rock. Finally, Quinzi and Shugarts are more than competent performers, but simply can't match Ray Manzarek and Robbie Krieger in terms of compositional skills. or instrumental prowess.

Members:
Ken Carson (RIP) - bass (1968-71)
Ernie Fletsig - guitar (replaced Jim Shugarts) (1971-72)
Lou Greico - guitar (replaced Ernie Fletsig) (1972-73)
Lenny Perchowsky - guitar (1969-70)
Mike Petrylak - drums (1969-73)
Steve Quinzi - keyboards (1970-73)
Jim Shugarts - guitar (1968-71)
Rick Swanson - bass (replaced Ken Carson) (1971-73)
Doug Teti - vocals (1969-73)

Tracks:

Side 1
Nightime Rider (Quinzi / Shugarts)
Someplace To Hide (Quinzi)
Is It Time (Shugarts)
Sometimes You've Got To Be Strong (Quinzi)
Movin' On (Quinzi)

Side 2
Day Before Tomorrow (Quinzi)
Dead Man (Shugarts)
Can't Be Without Her (Quinzi / Shugarts)
One Stop Woman (Shugarts) Escape Train (Quinzi)

http://rapidshare.com/files/94889000/Blessed_End_-_Movin__On.rar.html