Thursday, February 21, 2008

Kaleidoscope

Χριστούγεννα 1987 μία πολύ καλή φίλη (η Βάσω) θα πήγαινε Αγγλία για διακοπές, οπότε όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, γνωστοί και φίλοι φορτώνονται στους ταξιδιώτες για κάθε λογής εξυπηρετήσεις. Δεν γινόταν να αποτελούσα εγώ εξαίρεση οπότε ζήτησα από την καλή μου φίλη να μου φέρει, αν βρει, τους δύο δίσκους των Kaleidoscope, εννοώντας χωρίς να της το πω τους Αμερικάνους.

Μερικές μέρες αργότερα, έκπληκτος είχα στα χέρια μου τους δύο δίσκους από την 5 HOURS BACK (TOCK 005 και TOCK 006) των Άγγλων Kaleidoscope που κόστισαν έκαστος 5,99 λίρες (τους έχω ακόμα με την ζελατίνα με την τιμή). Το 3ο δίσκο που ανεβάζω απόκτησα λίγο αργότερα (UFO Records, BFTP 003, UK).
Κατά την υποκειμενική μου πάντα άποψη, θεωρώ τους Kaleidoscope ως το μεγαλύτερο ψυχεδελικό γκρουπ που βγήκε στη Βρετανία. Υπερβολικό ίσως αλλά έτσι πιστεύω.

Οι Kaleidoscope κατάφεραν ένα καταπληκτικό συνδυασμό ψυχεδελικής φόλκ (ασύλληπτα πανέμορφες μπαλάντες), progressive rock και πανέμορφων στίχων (στο net είναι ευτυχώς διαθέσιμοι). Το γκρουπ με το όνομα Kaleidoscope δημιούργησε μουσική από το 67 έως το 69. Ωστόσο πρωτοεμφανίστηκαν ως The Sidekicks το 64 και ως The Key το 65.

Το Γενάρη του 67 που υπέγραψαν στην Fontana έγιναν Kaleidoscope. Το 1969 και προκειμένου να μην τους συγχέουν με τους Αμερικάνους Kaleidoscope άλλαξαν και πάλι το όνομά τους σε Fairfield Parlour κυκλοφορόντας το From Home To Home που πιστεύω δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με τα δύο πρώτα. Έκλεισαν τον κύκλο τους με την ροκ όπερα White Faced Lady το 1971.

Members:
Peter Daltrey (vocals, keyboards),
Eddy Pumer (guitars),
Steve Clark (bass, flute),
Dan Bridgman (drums).

2 comments:

Mansou said...

Φίλε μου, συνέχισε την καλή σου δουλειά. Ολοι εμείς οι λάτρες του underground, πολλά χρόνια τώρα -γιατί πρέπει να είμαστε και συνομήλικοι- βρίσκουμε τουλάχιστον μέσα από το net ένα βήμα έκφρασης πετάγοντας από πάνω μας αυτό τον mainstream βόρβορο και καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε μόνοι, αλλά βρισκόμαστε στους ουρανούς των μουσικών μας.

Psych-Spaniolos said...

Εύκολα μπορω να σου πω ότι πάτησα τα 45. Δυστυχώς για μας, το net ήρθε αργά..."στη δύση μας". Οι νέες γενιές θα το απολαύσουν.
Μόνοι δεν είμαστε αλλα είμαστε λίγοι και όλο και λιγοστευουμε. Δεν παρατηρώ τις νέες γενιές να συγκινούνται από αυτή τη μουσική. Παίζω κάθε Δευτέρα στο bar αλλά η ανταπόκριση γενικά είναι πολύ μικρή. Πιτσιρικάς το bar ή το pub για μένα ήταν τόπος να ακούσω μουσική (διότι υπήρχε στέρηση, να μάθω να παιδευτώ. Σήμερα εξυπηρετεί άλλους σκοπούς.
Είμασταν και είμαστε εκτός μόδας, εκτός εποχής...εκτός γενικά (τουλάχιστον μουσικά) κάτι για το οποίο βέβαια δεν μετάνοιωσα ποτέ.
Εκείνο που σκέφτομαι είναι τι θα γίνουν οι δίσκοι μου. Αν μάθω το πιτσιρικά έχει καλώς , αλλιώς? Όπως είπα πριν μέρες βρέθηκα πλέον στη Χίο. Σκέφτομαι μηπως βρω μερικούς τρελλούς ακόμα να ανοίξουμε ένα μουσείο δίσκου (μικρού και μεγάλου).
Νάσε καλα και ευχαριστώ πολυ.